Sona geldik hep birlikte :) Yanımda olan herkese teşekkürler :))
Yorum rekoru kıralım istiyorum. Alina da Ezra da hak ediyor bence :D
Yeni Çocuk - Büyük Final
Alina'nın ağzından :
"Kızım koşma artık! Yorulmadın mı sen?"
Küçük hanım surat asarak geldi tabi.
"Anne biraz daha oynayayım n'olur!"
O'ları uzatarak söylediğinde izin vereceğimi düşünüyorsa kesinlikle yanılıyor.
"Hayır hanımefendi. Eve gitmemiz lazım. Babanın bize ihtiyacı var biliyorsun."
Omuz silkti.
"Benim de oyun oynamaya ihtiyacım var ama!"
"Tamam Prenses. Ama yalnızca 5 dakika daha aksi halde..."
"Sen annelerin birtanesisin." deyip boynuma sarıldı yağcı küçük hanım.
Bir anne olarak elimden gelen tek şey kenardaki banka oturup koşuşunu izlemek oldu. Bu çocuğa nasıl söz geçirebilirim ki? Hayır bu inat hallerini kesinlikle babasından almış. Malum o da istediğinde gayet inatçı olabiliyor.
Gerçi ben hiç inatçı değilim dersem yalan olur. Hem de yalanın kuyruklusu...
Hele evlenene kadarki süreci hatırlayınca...
---
"Alina? Hayatım bak yanlış anladın. Sandığın gibi bir şey yok aramızda o kızla. Ben bir şey yapmadım."
"Bitti Ezra bitti!"
Acayip kötü hissediyorum. Az önce iki yıllık ilişkimi bitirdim. Daha doğrusu iki yıllık sevgilim beni elin sarışın yellozlarıyla aldattı. Hayır o mesajı almayıp buraya gelmesem...
Kim bilir ne zamandır kandırıyor beni.
"Alina bekle!"
Sokaktaki insanları umursamadan Ezra'ya döndüm ve avaz avaz "Git başımdan! Git!" diye bağırdım.
Tabi umursamadı. Bunun yerine koşarak bana yetişip koluma yapıştı.
"Alina, lütfen. Gördüğün gibi bir şey yok."
"Bana kütüphanede olacağını söylemiştin. Ama ben seni elin sarışınlarıyla kafe köşelerinde buluyorum."
"Kütüphaneye gittik zaten. Kapalıydı. Burada çalışm-..."
"Yeter!" diye sözünü kestim. Ve hızlı adımlarla ilerledim.
Aslında Ezra'yı dinlemek istiyorum. Ama o adını dahi bilmediğim sarışının bana olan bakışlarını gördükçe...
Sanki halime acıyor gibi bakıyor. Sanki bak seni yine kandıracak sen de inanacaksın der gibi... Ezra'ya inanırsam salağın önde gideni olacakmışım gibi hissettiriyor.
Hışımla oradan ayrılıp soluğu yurtta aldım. Beste beni bekliyormuş gibi kapıyı açar açmaz boynuma atladı.
"Her şeyin bir çözümü var biliyorsun değil mi? Sakın harap etme kendini."
Kendimi harap etmeyeyim mi? Aldatıldım!
Beste'nin sarmalamasından kurtulup kendimi yatağa attım. Başıma gelip saçlarımı okşamaya başlayınca da hırsımı ondan çıkardım.
"Beste, yalnız kalmak istiyorum."
"Ama tatlım kendini bu kadar yıpratma, dünyanın sonu değil ya..."
