Mesajımdan dört saate yakın bir zaman sonra kapım çalındığında zeten dibinde oturduğum kapıyı kolumla uzanıp hemen açtım. Mesajı attığımdan beri burada oturuyordum. Kapıda bekletipte son dakika birileri görmesin diye. Aynı zamanda da iyice tartmış düşünmüştüm her şeyi.
Ekin içeri girdiğinde kolumla koltuklara yönlendirmiş o oturunca bende karşısına oturmuştum.
"Nasılsın?" Yalan söyleyecekti biliyordum ama sormak istemiştim.
"İyiyim. Sen nasılsın?" Tam da tahmin ettiğim gibi olmuştu.
"İyiyim bende. Açık olacağım Ekin."
"Dinliyorum." Gözleri yerdeydi. Geldiğinden beri bir kere bile gözgöze gelmemiştik.
"Pamir ile ne var aranda?"
"İsteyerek gittim o odaya Noyan. İstediğin cevap buysa. O gün biliyorsun her takım birbiriyle istediği gibi samimi olabilir." Hâla gözlerime bakmıyordu.
"Konuşmalarınızı duydum Ekin. İstemediğini söyledin."
"İçmiştin o gece Noyan. Yanlış hatırlıyorsun. İstemeseydim engel olabilirdim."
"Ekin bana hiç yardımcı olmuyorsun!" Sesim istemsizce yüksek çıkmıştı.
"Olan şeyleri konuşuyorum Noyan. O gün serbesttik seni bu kadar ilgilendiren ney?" Onu gerçekleri saklamaya iten şeyin ne olduğunu gerçekten merak ediyordum. Yardımlaşırsak belki bir çözüm bulabilirdik.
"Pekala o konuyu şimdilik kapatıyorum. Görkem'den uzak durmanı istiyorum." Görkem olurda onunla konuşmak isterse diye önlem almak istemiştim. Ekin zaten ona gitmezdi ama Görkem ona giderse bilerek hareket etsin istemiştim. Belki görüntü olarak yaptığım arkadaşıma kötülüktü ama derin düşününce geleceği için iyilikti. Hem Görkem için hem de Ekin için.
"Görkemle hastanede ki günden beri iletişimim yok ve niye görüşeyim onunla?"
"Sadece uyarı yapmak istedim. Unutma uyarımı sadece."
"Bu uyarıları kendine de yapmalısın Noyan. Hem Pamirle hem de Görkemle olmayan ilişkime karışıyorsun ama senin Deniz ve Emirhan ile olan iletişimini ne yapacağız? Beni çok uyarmak istiyorsan önce kendini temize çıkarmalısın."
Ne diyebilirdim ki? Herşeyiyle doğru konuşmuştu.
"Deniz ve Emirhan ile olan iletişimim maçlar hakkında. Aynı seninle olduğu gibi." İnkar etmek en iyi seçimdi şuanlık.
"Emirhan'ı evin içinde saklamayı başarmışsın ama ayakkabılarını unutmuşsun Noyan." Boşuna kinli değildim Ekin'e. Her zaman zeki bir insan olmuştu.
"Bana diyorsun ama sende yakınsın onlarla? Dörde iki sanki öndeyim?"
"Görkem ile bir yakınlığım yok. Pamir de bir günlüktü onu da çok geçmeden bozdun." Niye bu kadar koruyordu Pamir'i?
"Her neyse Tamer ne isteyecek sence?" Konuyu değiştirmek şuan için iyi olacak gibiydi.
"Hiç bilmiyorum sadece saçmalamaz umarım." Bende aynı fikirdeydim.
"Ben aslında senden özür dilemek istiyordum." Başta kaşlarını çatmış daha sonra da sol tek kaşını kaldırmıştı.
"Yani şey Fear'da ki yanlış anlaşılma için. Ben cidden o niyetle hareket etmemiştim." Gülümsemişti.
"Çoktan unuttum bile Noyan. Dert etme." Yine de bu konuda kendimi kötü hissediyordum ona karşı. Bakışlarımdan anlamış olacak ki devam etmişti cümlelerine...
