İNDİRİLEN DİN Mİ ? UYDURULAN DİN Mİ ?[Tamamlandı]

TESLIMIYETIN MERHAMETI"KOÇ"

► İsmâil Aleyhisselâm’ın Kurban Emri

İbrahim Aleyhisselâm Şam’da, Kıtalın Harâm Olduğu Aylardan Zilhicce Ayı’nın Sekizinci Gecesi Rüyâsında, Oğlu İsmâil’i Kurban Etmek Emrini Aldı. Ertesi Gün, İbrahim (a.s.) Kendi Kendine Şöyle Düşündü:

▬ “Acaba, Benim Oğlumu Kurban Etmemden Murad Hakîkât Olup, Bizzât İsmâil’i Kurban Etmek midir? Çünkü Benden Evvel, Hiçbir Peygamber Çocuğunu Kurban Etmekle Memur Olmamıştır. Bilhassa, İsmâil’de Nur-u Muhammedî Vardır...”

Bu Manâdan Ötürü O Günün Adına, ‘Terviye Günü’ Derler. O Günün Akşamı, Dokuzuncu Gece Oldu. O Gece Rüyâsında Oğlunu Kurban Etmekle Memur Oldu. Ertesi Gün Olduğu Zaman Bildi ki, İş Hakîkâttir. Bizzât İsmâil’in Kendisini Kurban Etmekle Memurdur.

Üstteki Manâdan Ötürü de Bu Günün Adına, ‘Arefe Günü’ Denildi.

Ancak, İbrahim (a.s.) Develerin En Alâsından, Semizlerinden Yüz Deve Kurban Ederek, Merhâmetliler Merhâmetlisi Yüce Mevlâ’dan Oğlu İsmâil’e Bedel Olmasının Kabulünü Niyâz Eyledi. Onun Bu Niyâzı Üzerine Semâdan Ateş İnip,  Develerin Yüzünü de Yaktı. Böylece Kurbanlar, Kabul Oldu.

Ertesi Gece Oldu ki, Bu Onuncu Gece idi. Tekrar, Tekidli Olarak, Oğlu İsmâil’i Kurban Etmekle Memur Oldu.

Sabah Oldukta, İbrahim (a.s.) İp ve Bıçak Aldı. Devesine Bindi. Oğlu İsmâil’i Kurban Etmek İçin, Mekke Tarafına Yollandı. Allah’ın Kudreti ile Yer Dürüldü. Kuşluk Vakti Gelip, Mekke’ye Erişti. Hâcer’e Gitti ve Şöyle Dedi:

▬ “Oğlum İsmâil’in Başını Yıka, Yağla, Tara, En Güzel Elbiselerini Giydir. Onu Ziyâfete Götüreceğim.”

Bunun Üzerine Hâcer, İsmâil’in Başını Yıkadı, Yağladı, Süsledi. İbrahim’e (a.s.) Teslim Etti ve İbrahim (a.s.) Onu Alıp Gitti.

Şehirden Kaybolup Giderken Şeytan Kendi Kendine, Şöyle Dedi:

▬ “Eğer Bunlara Şimdi Fitne Edemeyip Azdıramazsam, Kimseye Fitnelik Edemem!”

Bunu Söylendikten Sonra, Önce Hâcer’e Gitti. Ona Gelip, Şöyle Dedi:

▬ “Sen Nasıl Oturursun? İbrahim, Oğlunu Alıp Boğazlamaya Götürdü!”

Hâcer (r.a.) Şöyle Dedi:

▬ “Yalan Söyleme! Hangi Babayı Gördün ki, Çocuğunu Boğazlar? Hiç Baba, Oğlunu Boğazlar mı?!”

ve... Şeytanı Kovdu. Ama Şeytan Şöyle Dedi:

▬ “Öyle ise, Acaba Ziyâfete Giden Adamın, İp ve Bıçak Almaya Ne İhtiyacı Var? Bunları, İsmâil’i Boğazlamak İçin Aldı!”

Hâcer Sordu:

▬ “Neden Boğazlayacak? İbrahim Peygamberdir. Hiç Peygamber, Adam Öldürür mü? Bilhassa Kendi Çocuğunu?!”

Şeytan, Şöyle Anlattı:

▬ “Rüyâsında Kendisine, “Oğlunu Kurban Et!” Diye Emir Verildi. O da Bunu Rabbülâlemin’den Sanıp İşe Girişti!”

Hâcer, Şöyle Dedi:

▬ “İbrahim (a.s.) Peygamberdir. Peygamberlerin Rüyâsı Haktır. Eğer İbrahim İsmâil’i Boğazlamak İçin Emr Olunduysa... Can Baş Üstüne, Deyip Ben ve İbrahim (a.s.) Oğlumuzu Fedâ Ederiz. Oğlum Dahi Canını Fedâ Eder. Oğlumu Değil, Beni Dahi Boğazlamağa Emr Olunsa... Kendim Dahi Teslim Olup Boğazlanırım. Biz, Yüce Allah’ın Emrine Muti ve Münkadız!”