Potomkini Alfy ✔

Rozdział Dwudziesty Ósmy

Zniknęła. Od dobrych dwóch godzin wszyscy wraz ze mną po całym lesie szukają Elise. Wybiegła od razu po tym wszystkim, nawet ja nie potrafiłem ją dogonić. Po prostu zmieniła się w wilka i zniknęła. Nie mogłem już wytrzymać braku mojej ukochanej.

- Colinie? - zwróciła się do mnie matka.

- Znaleźliście ją? - zapytałem się podnosząc głowę do góry. Siedziałem na krześle przy oknie i miałem dobry widok na dróżkę w którą wbiegła. - Mamo, znaleźli?

- Nie. - pokiwała przecząco głową. Schowałem twarz w dłonie z bezradności, nie  mogłem nic zrobić. - Nie martw się synu, ona niedługo wróci. Będzie cała i zdrowa.

- Będę się martwić mamo. - odparłem. - To moja dziewczyna, narzeczona a niedługo żona. Chyba muszę, co nie? - spojrzałem się na nią. Uklękła przede mną i przytuliła jak za czasów dzieciństwa.  - Dziękuję.

Dochodziła druga w nocy a Elisa nie wracała, zaczynałem swoją zmianę obserwacji i pilnowania domu. Został ze mną jej kuzyn Calvin. Też się o nią martwił, przecież byli wychowywani od małego razem.

- Elise to dzielna dziewczyna. - odezwał się. - Chodź jest ode mnie starsza o rok to jest lepiej obeznana w lesie. Zna każdy zakamarek i potrafiłaby przeżyć w nim nawet całe swoje życie.

- Znasz ją lepiej ode mnie. - odparłem. - To ty nadawałbyś się dla niej, gdyby nie wasze więzy.

- Kocham ją jako siostrę, przyjaciółkę i kobietę. - odpowiedział. - Oddałbym za nią swoje życie, jeżeli by jej coś się stało.

- Ja oddałbym wszystko, bo ją kocham. - powiedziałem. - Jest dla mnie moją miłością, moją drugą połówką serca. Chce być z nią na zawsze, mieć z nią piękne dzieci...

- Łoooo, spokojnie. - zasygnalizował. - Nie zapędzaj aż się tak.

- Sorry. - uśmiechnąłem się. Calvin się zaśmiał i ja wraz z nim. Teraz on stawał się dla mnie przyjacielem jak dla Elise. Rozmowa z nim mi pomogła mi bardzo dużo.

- Zrobić herbatę. - powiedział Calvin i wstał. Mój wzrok ponownie się wlepił w tą dróżkę. Chciałem aby wróciła cała i zdrowa. Przeproszę ją a to wszystko, że zgodziłem się na wcześniejszy ślub. Chcę tylko ją odzyskać i mieć przy sobie. - Colinie? - zawoła mnie kuzyn dziewczyny. Wstałem i pobiegłem do kuchni. Chłopak stał przy drzwiach wychodzących na tylną werandę domu. Wskazał mi palcem na ławkę gdzie leżała dziewczyna. - Podejdź powoli. - odparł. Uścisnąłem mu dłoń i wyszedłem na zewnątrz. Było zimo a ona spała na zewnątrz. Podszedłem powoli do ławki i ukucnąłem przed nią. Odgarnąłem jej kosmyk z włosów, przez co ona się poruszyła i otworzyła oczy.

- Elise. - powiedziałem.

- Zabierz mnie do środka. - powiedział wstając.

- Dobrze. - odparłem. Zarzuciła mi swoje ręce na szyję i wskoczyła na mnie oplatając mnie nogami w pasie. Złapałem ją ostrożnie i wszedłem do środka. Przy schodach zauważyłem rodziców dziewczyny. Mieli spokojne wyrazy twarzy, pocałowali ją w czoło i poszedłem na górę. Otworzyłem nogą drzwi od pokoju dziewczyny i wszedłem. Ułożyłem ją wygodnie na łóżku i zdjąłem z niej buty, chwyciłem kołdrę i przykryłem. - Śpij dobrze. - pocałowałem ją w usta i wyszedłem. Za drzwiami mogłem odetchnąć. Elise wreszcie jest cała i zdrowa, sama wróciła do domu. 

~*~*~*~

I kolejny rozdział. Chce was poinformowaæ, że niedługo opowiadanie dobiegnie końca.
Przewiduje około 5-6 rozdziałów i zakończymy tę odpowiadanie a zaczniemy nowe.
Kto chętny będzie czytać?

Pozdrawiam, LaGataOfficial