9. Dylan
Alfa Levi was met Noah, mijn bèta, en nog een paar anderen op pad om het spoor te volgen. Ondertussen werd zijn nichtje, Sofia, verzorgd door één van onze dokters. Ze had een paar schaafwonden en het viel dus allemaal nog redelijk mee. Redelijk was niet het juiste woord voor mijn toestand. Ik was in schok. Ik voelde teleurstelling en woede tegenover mezelf. Verdriet en vooral, walging tegenover Melissa. Ik kon gewoon niet begrijpen waarom ik haar ooit gekozen had als Luna. Ze viel in het niets naast mijn mate.
Mijn mate had me genegeerd. Ze had zich niet eens aan me voorgesteld. Toch was me niet ontgaan hoe ze naar me keek, toen Melissa opeens in beeld kwam. Ik had zo gehoopt dat ik Sofia alles kon uitleggen. Dat ik haar mijn kant van het verhaal kon vertellen. Alleen was Melissa me voor geweest. Ze had helemaal niet door dat er net iets gebeurd was tussen Sofia en mij. En ik hoopte dat ook zo te houden. Het was beter dat ik probleem per probleem aanpakte en op dit moment, vond ik Sofia toch iets belangrijker dan Melissa.
Ik ijsbeerde voor Sofia's deur. We hadden haar hier een kamer gegeven, waar ze vannacht in kon verblijven. Het duurde even voor ik genoeg moed had verzameld om op haar deur te kloppen. Wat moest ik tegen haar zeggen? Hoe zou ze reageren? Het enige dat ik zeker wist, was dat ik dit moest doen. Ik was haar dit verschuldigd.
Voorzichtig klopte ik op de deur. Ik hoorde haar voeten dichterbij komen en wat later stonden we oog in oog. " Ik denk dat het beter is dat wij uit elkaars buurt blijven " zei ze. Ze probeerde de deur al te sluiten, maar ik hield haar tegen. " Kan ik het alsjeblieft uitleggen? " vroeg ik. Ze reageerde niet meteen. Ze was duidelijk aan het twijfelen. " Ik heb heel lang naar je gezocht. Je moet begrijpen dat een roedel niet zonder een Luna kan. Ik had geen andere keuze dan iemand te zoeken die geschikt was voor die taak. Als ik had geweten dat ik je toch nog zou ontmoeten, dan had ik nooit Melissa gekozen als Luna "
Haar ogen waterden. Ze had moeite om haar tranen te bedwingen. Ze schudde met haar hoofd. " Ik wil het niet horen. " mompelde ze. " Ik wil je nooit meer zien. " Daarna smeet ze de deur in mijn gezicht. Mijn hart brak door wat ze zei, maar ik begreep ook dat het voor haar nog erger moest voelen.
A/N: Laat zeker weten wat jullie van het hoofdstuk vinden :)
Vote/Comment/Follow
JE LEEST
Double Mate
WerewolfAl 7 jaar zocht hij naar zijn mate. Na al die jaren gaf hij zijn zoektocht op. Hij was ervan overtuigd dat ze gestorven was, of dat hij er gewoon geen had. Zijn enige oplossing was een Luna zoeken, om samen met hem de roedel te leiden. Toeval wil da...
