Double Mate

6. Dylan

6. Dylan

Er is een indringer op ons terrein, Alfa. We achtervolgen haar nu! Ik rolde met mijn ogen en draaide me toch opnieuw om. Die ' haar ' kon niet anders dan Levi's nichtje zijn. " Mijn mannen hebben haar al gevonden " zei ik, luid genoeg zodat Levi het nog kon horen. Hij had al een paar stappen gezet en kon niet anders dan zich omdraaiden, toen hij hoorde ik wat ik zei. Ik overbrugde de afstand tussen ons en gaf hem een klein schouderklopje. " Ik toon je wel even de weg "

We hadden nog niet eens de kans gehad om een stap te zetten, toen een gil onze oren bereikte. We stonden alle twee aan de grond genageld. Zeg alsjeblieft niet dat je haar aan het verwonden bent! stuurde ik naar dezelfde man. Blijf uit haar buurt. Ze is een gast. Aangezien het antwoord lang op zich liet wachten, wist ik al genoeg. Hoeveel keer moest ik het hen nog uitleggen ... Omsingel de indringer en breng hem of haar dan tot bij mij. Zo moeilijk was dat niet ...

Levi was de eerste die in actie kwam. Hij zette het op een lopen en liep in de richting van de gil. Ik daarentegen besloot om een langzamer tempo te nemen. Ik had mijn mannen toch al gewaarschuwd en daarbij, Levi was de enige die zijn nichtje zou kunnen herkennen. Ik stapte rustig verder, terwijl Melissa me weer een bericht stuurde via de mindlink. Waar ben je naartoe? Ik zuchtte even en was eigenlijk niet van plan om te antwoorden, maar ik deed het toch. Levi's nichtje is hier ook. Enkele grenswachters hebben haar gevonden en nu zijn we dus naar haar op zoek. Meer informatie wou ik haar niet geven. Als ze me nodig had, dan volgde ze gewoon mijn geur.

Nog een bezoeker! Ik kan bijna niet wachten om ze te ontmoeten! En ... Ik blokkeerde de mindlink. Ik had echt geen zin in haar enthousiasme. In de plaats daarvan leek mijn lichaam meer interesse te hebben in de bezoeker. Mijn benen bewogen sneller. Mijn ogen scanden de omgeving. Ik hoorde Levi praten, dus ik was in de buurt. De laatste paar meters rende ik zelfs. Wat was er toch met me aan de hand?! Waarom deed ik zo raar?!

Ik kwam uit bij een put. Van hierboven zag ik duidelijk Levi en zijn nichtje staan. Ze omhelsden mekaar en ik merkte duidelijk een pijnscheut door me heen gaan. Alsof ik niet blij was met die omhelzing. Ik wreef met mijn hand over mijn gezicht, in de hoop om zo weer de normale ik te worden. Daarna vestigde ik mijn aandacht terug op het tweetal voor me. Of beter gezegd, onder me.

Ze merkten mijn aanwezigheid op, want ze verbraken de omhelzing. " Sofia. Mag ik je voorstellen. Alfa Dylan " Zodra het meisje in zicht kwam ging mijn ademhaling wat sneller. Ik slikte kort, zeker toen mijn wolf lachte en zei: Ik had toch gezegd dat je nog even geduld moest hebben.

A/N: Met een beetje vertraging is hier dan toch het nieuwe hoofdstuk :) 

Laat zeker weten wat jullie ervan vinden.

Vote/Comment/Follow