Double Mate

28. Sofia

28. Sofia

Mijn handen vouwden mijn kleren op. Niet alles kon mee naar Dylan’s roedel natuurlijk. Het werd ook eens tijd dat ik alles zou verplaatsen. Of toch hetgene dat ik echt nodig had. Ik kon niet altijd dezelfde twee, drie outfits aandoen en ik kon zeker niet altijd over en weer gaan, hoe erg ik het ook vond dat ik hier binnenkort niet meer zo vaak zou zijn.

Ik zou iedereen misschien. Niet alleen Levi, maar echt iedereen in deze roedel. Ergens voelde het alsof ik hen in de steek liet. Alsof ik iemand anders belangrijker vond. Natuurlijk was dat ook wel zo. Ik zou hen verlaten om naar een andere roedel te gaan. Om daar Luna te worden, in plaats van hier.

Levi had me gezegd dat ik me helemaal niet schuldig moest voelen. Ik had uiteindelijk mijn hart gevolgd, net zoals Dylan. Iedereen zou dezelfde keuze gemaakt hebben, maar dat betekende nog niet dat het zo een makkelijke keuze was. De volgende paar weken zouden moeilijk worden. Ik had veel te leren op een korte tijd. Ik hoopte maar dat ik dat aankon. En vooral, dat niemand het erg vond als ik een fout maakte.

De laatste spulletjes belandden in mijn koffer. Het moment was nu echt aangekomen. Nog even en ik zou de deur definitief achter me dicht trekken. “ Je bent toch niet van plan om weg te gaan zonder afscheid te nemen hé? “ Levi stond in de deuropening. Een kleine glimlach om zijn lippen, voor hij naar me toe kwam. “ kom, ik zal je wel helpen dragen “ Hij pakte een paar dozen vast en volgde me dan naar beneden.

“ Ik had niet gedacht dat het zo moeilijk zou zijn “ mompelde ik. Levi sloeg zijn arm om me heen, toen de dozen op de grond stonden. “ Het is niet dat we elkaar nooit meer gaan zien. Je kan altijd bellen. Je mag altijd langskomen. Het zal hier altijd jouw roedel blijven “ Ik drukte mijn gezicht in Levi’s borst en pakte hem stevig vast.

Levi was als een soort broer voor me. Het zou moeilijk worden om hem niet meer elke dag te spreken. “ Ik ga je echt missen Levi “ mompelde ik tegen zijn borst. Hij wreef even over mijn haar. “ Ik jou ook, Sofia. “ zei hij zacht. Ik wist dat ik dit moment niet te lang moest rekken. Het zou het alleen nog moeilijker maken. Zodra ik hem losliet, was het tijd om te vertrekken naar mijn nieuwe thuis.

A/N: Met verschrikkelijk veel vertraging :( Sorry daarvoor. Deze week had ik vier evaluties en ik had verschrikkelijk veel tijd nodig om te leren.

Ik kan niet beloven dat ik dinsdag update, aangezien ik donderdag weer een evalutie heb, maar ik ga toch proberen.

Laat zeker weten wat jullie ervan vonden :)

Vote/Comment/Follow