27. Sofia

732 60 4
                                    

27. Sofia

Er was al een dag verstreken sinds Dylan me het goede nieuws verteld had. Ik had bij hem in huis overnacht, in een aparte kamer natuurlijk. Heel de tijd had ik Melissa hier nog niet gezien. Ik was wel haar mate tegengekomen. Stan heette hij volgens mij.

Ze mocht blij zijn dat ook zij een mate had. Veel anderen hadden dat geluk niet. Hun mate was dood of ze hadden er gewoon geen. Ze mocht ook blij zijn dat haar mate haar zoveel ruimte gaf. Hij wou haar de tijd geven om aan deze nieuwe situatie te wennen. Veel anderen zouden dat niet doen.
Dylan had de roedel al op de hoogte gebracht. Ik had me, voor vrees dat ze het slecht zouden opnemen, afzijdig gehouden. Alleen bleek dat niet nodig te zijn. Natuurlijk waren ze geschrokken en wisten de meesten niet wat ze ervan moesten denken, maar ze waren blij dat hun alfa toch zijn rechtmatige luna had gevonden.
De volgende dagen zou er nog veel te doen zijn. Er moesten niet één, maar twee ceremonies gehouden worden. De ene voor het oog van de roedel. Het andere meer in privésfeer.

Daardoor bracht Dylan veel tijd door in zijn bureau. De hele dag moest ik mezelf hier zijn bezig te houden. Meestal lukte dat ook. Er was hier ook zoveel te zien.

Ik was net een boterham aan het smeren in de keuken, toen ik voetstappen achter me hoorde. Ik veronderstelde dat het Dylan was, maar toen ik me omdraaide stond ik oog in oog met Melissa. “ Hij heeft me wel al heel snel vervangen “ zei ze. Ze moest duidelijk moeite doen om haar tranen te bedwingen.

“ Het spijt me. Ik weet dat dit niet is gegaan zoals jij het wilde,maar nu kan je wel gelukkig zijn met je mate “ probeerde ik haar te kalmeren. Ze schudde haar hoofd, terwijl ze haar armen om zich heen sloeg. “ Dylan zal altijd de enige blijven voor mij. “ mompelde ze, voor ze wegliep en mij alleen achter liet.

Net op dat moment kwam Dylan de keuken in. Hij keek even achter zich, voor hij naar mij keek. “ volgens mij heeft ze nog wat tijd nodig. Alleen zal ze zich er wel bij moeten neerleggen. “ zei hij. Daarna kwam hij naar me toe en sloeg zijn arm om me heen. Ik kon me echt niet voorstellen hoe zij zich moest voelen. Ik hoopte maar dat ze haar mate toch een kans gaf.

A/N: Een klein hoofdstuk :( Sorry daarvoor. Ik weet niey in hoevere ik volgende week iets zal kunnen plaatsen, aangezien ik 4 evalutatie's heb en graag goede punten wil hebbenn

Vote/Comment/Follow

Double MateWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu