Double Mate

30. Sofia

30. Sofia

Het etentje met Noah viel bijzonder goed mee. Noah was dan ook een vriendelijke en vooral doodgewone jongen. Hij probeerde de nervositeit uit de kamer te halen door gênante verhalen te vertellen. En dan vooral over Dylan. Vooral op dat moment besefte ik dat het hier misschien nog niet zo slecht was. Noah zou ik snel bij mijn nieuwe vrienden mogen rekenen.

Melissa en Stan verbleven nog steeds in de roedel. Ik was geen van beide al tegengekomen en eigenlijk hoopte ik dat ik ze niet zou tegenkomen. Zeker niet na wat er in de keuken gebeurd was, een paar dagen geleden, met Melissa. Ik zou geen normaal gesprek met haar kunnen voeren, dus was het beter dat we uit elkaars buurt bleven. Want tot nu toe leek te lukken.
Binnen een paar dagen zouden Dylan en Melissa hun band verbreken. Hoe sneller hoe liever, eigenlijk. Ik was niet vergeten dat Dylan aan Melissa beloofd had dat het allemaal volgens haar tempo mocht, maar als het van mij afhing zou ze hier zo snel mogelijk weg zijn. Dan zou ik me geen zorgen meer moeten maken of Melissa roet in het eten zou gooien. Of ze er misschien toch niet mee akkoord ging.

Er moest nog veel gebeuren tegen dan. Hoewel er al veel gebeurd was ook. Zo waren de uitnodigingen al verstuurd, was al een groot deel van de roedel versierd en hadden we zelfs de catering al geregeld. Enkel nog de kledij en dan was alles klaar voor de grote dag.

En het zou niet lang duren voor ook dat laatste geregeld was. “ Zit het zo goed? “ De vrouw keek op van haar knielende positie. Ik stond dan wel op een klein verhoogje, tot was het voor haar gemakkelijk om zo aan de onderkant van mijn jurk te werken. Ze had net de boord wat veranderd en wachtte op mijn oordeel. “ Ja, da’s al beter “ Elke centimeter van de jurk werd bekeken en zo nodig verbeterd.
Eerlijk gezegd … dit was echt zo niet mijn ding. Alleen moest ik wel een goede indruk maken, dus kon ik niet anders dan even doorbijten. “ Is de jurk naar uw zin of wil u er nog iets aan veranderen? “ Ik bekeek mezelf in de spiegel. De witte jurk sloot nauw aan. Misschien een beetje té, hoewel de naaisters daar een andere mening over hadden.

“ Hij is prima. Dankjewel “ De vrouwen hielpen me uit de jurk en daarna verliet ik de winkel. Zij zouden verder werken om de verbeteringen aan te brengen aan de jurk. Zonder al die hulp zou ik echt niet weten wat ik moest doen. Ik was hen dan ook heel dankbaar. Dankzij hen zou ik hopelijk een goede indruk maken op de roedel. En diep van binnen, hoopte ik dat Dylan ook trots zou zijn.

A/N: Een soort vuller hoofdstuk. Het volgende zal gaan over de ceremonie, volgens mij ofwel zit er nog 1 tussen van dylan :)

Laat zeker weten wat jullie ervan vonden.

Vote/Comment/Follow