Double Mate

24. Dylan

24. Dylan

" Begin maar bij het begin " Noah, Stan en ik zaten rond mijn bureau. Na Melissa's woedeaanval, wist ik niet goed hoe het nu verder moest. Ze had duidelijk gemaakt dat ze Stan, haar echte mate, niet moest en dat ze bij mij bleef. Hoe kon ik haar duidelijk maken dat dat toch het beste was?

Stan schraapte zijn keel. " Ik heb Melissa al eens ontmoet. " begon hij. " Ik was op een bijeenkomst en daar zag ik haar opeens. Ze leek even verbaasd als ik dat we elkaar hadden ontmoet. Toen we ze nog niet aan jou gekoppeld, denk ik. Ze droeg toch nog geen mark. " legde hij uit.

" Ik ging naar haar toe en probeerde een gesprek aan te knopen, maar dat lukte niet. Ze zei me dat ze me niet wou. Dat ze al iemand anders op het oog had. En die andere, ben jij blijkbaar. " Hij krabde kort aan zijn nek. " Uiteindelijk wou ik haar wat ruimte geven om erover na te denken. Ik dacht dat ze gewoon wat geschrokken was, maar toen ik haar opnieuw opzocht een dag later bleek dat ze al vertrokken was. "

Dit alles moet gebeurd zijn rond de tijd dat ik haar gevraagd had of ze de luna van de roedel wou worden. Ze had een paar dagen vrij gevraagd, om op bezoek te gaan bij een vriendin die in een andere roedel woonde. Daar had ze Stan blijkbaar ontmoet. Wat ik niet begreep was, waarom ze toch voor mij had gekozen en niet voor stan. Stan was haar mate. Ze moet toch een bepaalde aantrekkingskracht gevoeld hebben voor hem?

" Ik denk dat er maar één ding op zit. Ik kan niet anders dan helemaal eerlijk te zijn tegen haar en te zeggen dat ze beter naar haar instincten moet luisteren. Zo wordt ze niet gekwetst en kan ze toch nog een goed leven hebben. " zei ik, vooral meer tegen mezelf. Ik hoopte mezelf zo moed in te spreken. Niemand in de kamer zei iets. Ze wisten dat dit de enige, goede stap was. Mijn lot, dat van Sofia en dat van Stan lagen allemaal in mijn handen.

Ik liet de twee achter in mijn bureau en ging op zoek naar Melissa. Uiteindelijk bleek ze op onze kamer te zijn. " Melissa? " Ik opende voorzichtig de deur en zag haar zitten op het bed. Haar ogen zagen wat rood. Ze had duidelijk gehuild. " Volgens mij moeten wij het eens hebben over Stan. " zei ik, en liep dichter naar haar toe.

" Waarom heb je me niet verteld dat je een mate had? " vroeg ik haar. Ik bleef voor haar staan en wachtte geduldig op een antwoord. Ik zou mijn kalmte niet verliezen. Dan was ik nog verder van huis. " Omdat ik Stan niet wil, Dylan. Ik wil jou. Ik zie je graag. " Ik schudde langzaam mijn hoofd. " Je zou die dingen tegen je mate moeten zeggen. Weet je wel hoe hij zich voelt? Als ik had geweten dat je hem ontmoet had, dan had ik je nooit gevraagd om Luna te worden. " En dan zou ik gewoon gewacht hebben op Sofia, dacht ik erachter aan.

" Zeg nu geen dingen die je niet meent Dylan. " Ze pakte mijn t-shirt vast en keek me met wanhopige ogen aan. " Ik voel niets voor Stan. Ik zie jou graag. Wij zien elkaar graag . Dat kan niemand veranderen. Zelfs mijn eigen mate niet." zei ze. Voor ik het goed en wel besefte zei ik: " Maar de mijne wel. "   

A/N: En vrijdag, wss zaterdag, zien we Melissa's reactie op Dylan's bekentenis.

Laat zeker weten wat jullie ervan vonden :)

Vote/Comment/Follow