Double Mate

14. Dylan

14. Dylan

" Ik wil niet weten hoe je je voelt. Het is al erg genoeg dat wat je hebt gedaan. Als je echt om me geeft, zoals je beweert, dan ga je nu weg. " Nog nooit had ik me zo slecht gevoeld. Haar woorden braken echt mijn hart. Het was precies nu pas dat ik begreep hoe ik haar hart gebroken had. Hoe dit allemaal mijn schuld was en wat voor een stomme klootzak ik geweest was, en eigenlijk nog steeds was.

De hele tijd was mijn wolf actief. Hij deed verschrikkelijk veel moeite om mijn lichaam over te nemen, zodat hij haar kon uitleggen hoe alles zat. Dat dit niet was wat hij wou. Dat het de fout was van de ' mens ' Dylan, niet van de wolf. Ik ging met mijn handen over mijn gezicht. De hele tijd probeerde ik kalm te blijven. Alles om ervoor te zorgen dat mijn wolf het niet zou overnemen, maar dat gebeurde toch.

Ik voelde hoe mijn lichaam begon te trillen. Een paar seconden later zette ik een aantal stappen naar voor. Het enige dat ik kon was vloeken. Verder was ik helemaal overgeleverd aan mijn wolf. Hij beende naar haar toe en drukte zijn lippen op die van haar. Ik was zelf geschokt dat hij dit deed, maar niet verrast. Waar ik wel verrast door was, was hoe goed het voelde. Alsof ik nog niet genoeg schuldgevoelens had ...

Zijn handen hadden haar stevig tegen zijn lichaam gedrukt. Haar handen hielden hem bij zijn borst vast. Ze drukte zachtjes, in de hoop om meer ruimte te creëren maar het was tevergeefs. Volgens mij had ze hetzelfde probleem als ik. Haar wolf wou haar lichaam ook overnemen. Alleen leek zij sterker te zijn dan ik. Onze lippen bleven nog een aantal seconden tegen elkaar, voor hij zich toch van haar losmaakte.

" Geef ons nog een kans " zei zijn zware stem. Ze had haar armen om zich heen geslagen. Haar ademhaling ging snel en ze leek het moeilijk hebben om de controle te bewaren. " Ik ... " Ze kwam niet uit haar woorden. " Ik kan het niet " bracht ze moeizaam uit. " Misschien na verloop van tijd, maar zeker niet nu. " Mijn wolf jammerde. Hij was wel blij dat het misschien ooit nog zou goed komen. Langzaam gaf hij de controle terug aan mij. Dit was mijn kans om ervoor te zorgen dat er niet nog meer gebeurde. Ik draaide me langzaam om en stapte de kamer uit.   

A/N: Ik heb expres ' hij ' en ' zijn ' gebruikt ipv ' ik ' en ' mijn ' omdat het eigen Dylan's wolf is die zijn lichaam overgenomen heeft en Dylan zelf dus niet kans beslissen wat er gebeurd. 

Laat zeker weten wat jullie ervan vonden :)

Vote/Comment/Follow