12. Sofia

805 64 3
                                    

12. Sofia

Ik had nooit verwacht dat ik zo sterk was. De matebond knetterde en probeerde me naar Dylan te laten gaan, maar ik deed er alles aan om niet in die val te trappen. Dylan had een vriendin. Een vrouw. Mate. Of hoe je dat meisje dan ook kon noemen. Volgens mij wist hij zelf niet eens goed wie ze precies was. Het enige wat ze was, was mijn vervangster, maar van mij mocht ze alles hebben. Ik hield van mijn eigen leven en ik zou nooit kunnen samenleven met een leugenaar zoals hij. Zelfs niet als hij haar zou laten vallen als een baksteen.

In die paar dagen had ik me vooral beziggehouden met andere zaken. Mijn gedachten gingen zo weinig mogelijk naar Dylan toe. Als dat wel gebeurde, ging er altijd een steek door me heen en voelde ik de tranen in mijn ogen. Gelukkig had niemand iets gemerkt. Ofwel deden ze alsof ze niets gemerkt hadden. En daar kon ik ze alleen maar dankbaar voor zijn.

De nachten waren het zwaarste. Meestal sliep ik niks. En als ik wel sliep, dan zag ik Dylan in mijn dromen. Hoe hij zijn ' Luna ' vertelde dat hij haar graag zag. Meestal werd ik badend in het zweet wakker. Zolang ik niemand anders wakker maakte, was ik tevreden. Ook deze nacht was er zo één. Ik lag de hele tijd te woelen en te draaien. De matebond was sterker dan ooit. Mijn wolf had nog nooit zo gejammerd in mijn hoofd.

" Wees alsjeblieft eens een paar uur stil " bromde ik, in de hoop dat mijn wolf zou luisteren. Alleen was dat niet het geval. Iemand klopte op mijn kamerdeur. Shit, ik had iemand wakker gemaakt. Mijn gedachten probeerden al een excuus te vinden, toen ik de deur open zwaaide en de laatste persoon zag die ik wou zien: Dylan.  

A/N: Een dag later dan voorzien, maar hier is het dan eindelijk. Een klein hoofdstuk, ik weet het. Maar beter een hoofdstuk, dan geen ;)

Laat zeker weten wat jullie ervan vonden :)

Vote/Comment/Follow

Double MateWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu