19. Dylan

765 71 5
                                    

19. Dylan

Elke dag dat ik niet bij Sofia was, voelde ik me moe. Ik kon me op niets meer concentreren. Ik kon zelfs Melissa haar aanwezigheid niet meer verdragen. Elke keer als ze iets tegen me zei, snapte ik haar af. Ik negeerde haar of ontliep haar. Natuurlijk merkte ze dat er iets veranderd was, en soms vroeg ze ook waarom ik zo raar deed maar dan verzon ik een excuus.

in die paar dagen dat ik Sofia niet gezien had, was ik niet stil blijven zitten. Er waren maar een paar mogelijkheden om samen te zijn. Eén daarvan was, dat ik op zoek kon gaan naar Melissa haar mate. Toen ze oud genoeg was, om haar mate te vinden was ze al op reis geweest naar een paar nabijgelegen roedels. Ze had nergens een spoor gevonden naar haar mate. Dat was ook de reden waarom ze mijn aanbod had aanvaard. Ze was verliefd op me en wou niet meer wachten op haar mate.

Ik had een paar geurmonsters verstuurd naar verder gelegen roedels. Sommigen hadden al laten weten dat niemand in hun roedel Melissa's mate was. Anderen hadden nog niets laten weten. Misschien was de post nog niet aangekomen of waren ze nog druk bezig met uit te zoeken of iemand van hun roedel zijn mate gevonden had.

Ik had wel goede hoop dat dit zou lukken. Als het echt niet zou werken, zat er niets anders op dan mijn band met Melissa te verbreken. Ik kende niemand die dat gedaan had. Dat kwam vooral omdat niemand het kon navertellen of gewoon omdat niemand ooit zo stom was om zijn band te verbreken. Ik kon alleen maar hopen dat mijn eerste plan werkte. Desnoods moest ik maar iets anders verzinnen. Het maakte me niet uit, zolang ik maar bij Sofia kon zijn.

" Waarom hebben we nu weer geurmonsters verstuurd? " Mijn bèta, Noah, stond opeens in de deuropening. Ik schrok op uit mijn gedachten en het duurde even voor ik me herinnerde dat hij me iets gevraagd had. " Gewoon. Zomaar. Niets belangrijks " mompelde ik. Hij trok een wenkbrauw op. " Je doet raar Dylan. En ik ben niet de enige die dat vindt. " zei hij.

Hij stapte naar voor en leunde tegen mijn bureau. " Ik heb mijn vermoedens. Ik hoop alleen voor jou dat Melissa niet beseft wat je allemaal aan het doen bent, want anders staat de hele roedel hier op zijn kop. " Na die woorden verliet hij mijn bureau en liet me achter met verbazing. Ik zou voorzichtiger moeten zijn. Als Noah al vermoedde waar ik mee bezig was, dan zou het niet lang duren voor Melissa ook iets doorhad.   

A/N: Laat zeker weten wat jullie ervan vonden :)

Vote/Comment/Follow

Double MateWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu