Game Of Love

31:IN PAIN

Alexander's POV

Nandito na ako sa opisina ni koyang Lucas at hinihintay siya.

Medyo kinakabahan ako. Sana naman walang mgyari. Fck it.

Pumasok na siya at hinihingal siya. Tsk. Nag stair nanaman to. Hindi ata siya nainform na may private elevator para saamin.

"Tangina!! Tambak ang trabaho sa hospital! Hirap maging gwapo puta." Kung may mga puno lang dito naalis na ang mga ugat sa sobrang hangin.

"Tangina mo koyang. Mas gwapo ako." Tinaas niya ang middle finger niya at umiling nalang ako.

"Tara na, simulan na natin meeting natin so we can all have a peaceful lunch. Seems youre alone, san si Nicolai?" Sasagot na sana ako ng biglang mag ring ang cellphone ko.

Amica Mea Calling...

Napangiti naman ako. She really makes my day.

"Hello? Nasa trabaho nako. Sorry hindi kita na text." Tinignan ko si koyang at naka ngisi siya.

He mouthed 'parang asawa mo na' and I raised my middle finger too.

Fck it. Kung pwede lang papakasalan ko na siya ngayon din!

(Okay lang. Tanong ko lang kung anong gusto mong ulam para maluto ko. Wala naman ako magawa saka para madala ko din before lunch.) Fck Im so lucky to have her.

"Adobo nalang. Craving again. Padala ng extra. Walang magaasikaso sa baby damulag na kasama ko eh. Pagdala mo na din ng food. Okay? Bye." She bid her goodbye too and drop the call.

Fck why am I so nervous!?

"Come on. We should finish the meeting. Saka para maasikaso mo na ako. Tsk tinawag pa akong baby damulag. Tangina mo ka pag ako nakahanap ng asawa pakyu ka" Umiling nalang ako at sumama sakanya sa conference room.

Nandoon na si Liza na malagkit agad ang tingin sakin. Kairita.

"Okay we just have to wait for Mr. Mandaya for awhile. He will be one of the investors as well. Can you wait Ms. Ong?"

Hinayaan ko silang magusap. Tangina ayokong tignan si Liza.

"Of course, Mr. Deverell. I can always wait." Nag-angat ako ng tingin at nakita ko siyang nag li-lipbite at nakatingin sakin.

Tangina! Napipikon na ako dito. Ayokong maulit yung dati na hindi ako kinausap ni Alelie ng dahil sa malandi na to.

"Oh! There he is! Lets start so we can all go home early." Bahala na si koyang dito. Basta pipirma nalang ako saka uuwi sa... asawa? Fck.

Alelie konti nalang papakasalan na talaga kita.

(A/N: Grabe siya! Kinakabahan na nga kung may mgyayari nakuha pa gumanyan tibay mo Xanderr! Hahah!)

***
Alelie's POV

Tapos na ako magluto sakto lang. 11am narin naman. Dadalhin ko na to sakanya.

Nagdagdag na ako ng apple shake para inumin at panghimagas.

Nilagay ko na sa lunch box at siniguro ko na sapat lang sakanila ni Lucas ang dadalhin ko. Sayang ang pagkain pag hindi nila nauubos.

Siguradong deretcho sa basurahan. Madaming hindi kumakain. Sayang.

Nagbihis nalang ako ng simpleng attire. Maong shorts na tama lang ang haba, tshirt, at rubber shoes.

Kinuha ko na ang pera ko at cellphone. Tinawagan ko na si mang Dan para umalis na kami.

"Mang Dan, tara na po? Para paguwi natin sabay na po tayo kumain." Nilock ko na ang pinto at pumunta na sa sasakyan.

"Ah sige iha! Nako ang sarap panaman ng amoy niyang putahe mo! Nakakatakam. Osya tara na para makakain na tayo!" Magiliw na sambit niya saakin at sumakay na siya sa drivers seat.

Sumakay na ako at tahimik lang ako sa buong byahe. Nag crave ako bigla sa kape.

"Mang Dan. Pababa naman po sa 7-11 bili lang po akong kape. Gusto ko po makainom." Naiimagine ko naman na iniinom ko na ang kape. Malapit na siguro dalaw ko.

"Sige iha. Hintayin nalang kita dito ah?" Um-oo nalang ako at nag park na siya.

Pumasok na ako sa 7-11 at unexpectedly nakita ko si Max.

Iiwas na sana ako pero nakita na niya ako.

"Nicolai? Hey. Its been awhile. How are you?" Nginitian ko siya.

Tsk. Wala ako gana kausapin siya. Pero ayoko naman maging bastos.

"Okay lang naman. Eto masaya sa trabaho. Sige alis na ako." Mamaya nalang ako bibili pag uuwi na. Kawalang gana.

"Eh kayo ni Alexander? Kumusta?" Tinignan ko siya at nakangisi siya.

Meron ba akong hindi alam?

"Hulog na hulog kana sa laro niya. Pano pag malapit na ang game over. Ano gagawin mo?" Kumabog bigla ang dibdib ko.

May mgyayari ba? Anong ibig niyang sabihin?

"Goodbye Max." Agad na akong sumakay at parang pakiramdam ko namamawin mga kamay ko.

"Oh? Iha? Asan kape mo?" Napatingin ako kay mang Dan at biglang may pagaalala sa mukha niya.

"M-mamaya nalang po mang Dan. Puntahan nalang po muna natin si Xander." Nagaalala sakin si Mang Dan alam ko yun. Pero hindi nalang siya nagtanong.

Ng nasa harap na kami ng building bumaba na ako agad. Nakapasok naman ako agad kasi nga kilala na ako.

Pumunta na ako sa private elevator nilang magbabarkada. Kailangan ko siyang makita.

Hindi ko alam pero pakiramdam ko may ibig sabihin ang mga sinabi ni Max.

Pumunta ako sa conference room at binuksan ang pinto. Pero walang tao kaya pumunta ako sa office ni Lucas.

Kumatok ako at sumilip. Nandon si Lucas pero may kinakalikot sa cellphone niya.

"Lucas, nasan si Xander?" Kumunot ang noo niya.

"Nasa office lang niya. Katatapos din lag ng meeting. Last ko siyang nakita kasama niya si Liza. May paguusapan yata sila." Seryoso siyang sumagot.

So kasama niya si Liza? Punyeta. Meeting pala ah. Kaya pala gusto din niyang pumunta.

"Sige salamat." Derederetcho akong naglakad sa office niya at walang atubiling binuksan ang pinto!

Agad kong nakita si Liza na nakakandong nanaman kay Alexander at nakakapit si Liza sa leeg ni Alexander.

Nakahawak pa si Alexander sa mga balikat ni Liza! Putragis nila!

Para akong biniyak. Ang sakit. Umaasa na ako. Galit ako kanina pero ngayon... nasasaktan na ako.

"So ito ang trabaho mo? Now I know." Agad siyang humiwalay kay Liza at tinignan ako. Na shock siya pero si Liza walang pakelam.

"Amica mea, its not what you think! I was about to--" Tinaas ko ang kamay ko at sinenyas na manahimik siya.

"Tama na. Hindi ko kailangan ng paliwanag mo. Ano nga ba naman karapatan ko mag demand diba? Hindi naman tayo. Isa lang itong laro para sayo. Alam ko naman eh! Babaero ka. Dapat hindi ako nagpahulog sa patibong mo. Ito siguro ang sinasabi ni Max saakin noon pa. Mapaglaro ka. Sige. Sige na talo na ako. Ikaw na panalo. Nauto mo na ako! Punyeta ka! Oh! Ito pagkain niyo ng GIRLFRIEND MO! Mag enjoy kayo!" Umiiyak akong lumabas sa office niya.

Wala na akong pakelam sa mga tao. Agad akong sumakay sa sasakyan at nag break down.

"Iha!? Napano ka?! Jusko neng. Kumalma ka lang." Umiiyak lang ako at humihikbi. Wala akong magawa. Gusto ko na umuwi.

"M-m-manong... Uwi na po tayo. Gusto ko na po umuwi.." Walang sabi sabi na pinaharurot ni mang Dan ang sasakyan.

Agad kaming nakarating sa condo at bumaba na ako agad.

Pagkapasok ko sa unit niya kinuha ko ang backpack ko at maliit na maleta. Nilagay ko doon lahat ng gamit ko at walang itinira.

Pangalawa na to. Sa tingin ko ito na yung oras na hindi na ako makaahon. Dahil lunod na lunod na ako sakanya.

Masyado lang pala akong umasa.