Game Of Love

22:GETTING TO KNOW EACH OTHER

Alexander's POV

"Max..." Fck it. It was a good day for me. Kung hindi ko lang nakita ang gunggong na to.

"Hey Nicolai! I didnt expect to see you here. Kasama ko si mama. You might want to join us." Ngumiti pa siya at tumingin saakin.

Tangina namimikon ata to.

Magsasalita na sana ako para itrashtalk tong tanginang ito pero naunahan na ako ni Alelie.

"Max, may kasama ako. Respeto ang kailangan ko. Pero kung hindi mo maibigay. Might as well leave. Wala ako panahon makita ang pakikipag bastusan niyo sa isat isa."

Ha! Sino ka ngayon gago! Feeling kasi eh.

"I-Im sorry Nicolai." Napayuko nalang ang gago.

"Hindi ko kailangan ng sorry mo. Baka si Xander mas kailangan pa yan." Tumingin naman siya saakin.

Fck you bruh. Tinignan ko siya ng taas noo. Kinampihan ako ng mahal ko tangina ka!

Sarap niyang murahin! Nakakabwisit pagmumukha niya!

"I-i-im sorry... Alexander." Ngumisi ako.

Tsk. Parang sumpa ang pangalan ko. Sabagay. Parehas lang kami.

"Nevermind. Just leave." Umalis na siya at napansin kong nakatitig saakin si Alelie.

"Bakit?" Ngumiti siya ng nakakaloko at umiling.

"Wala naman. Its just that...
ang gwapo mo pag nagseselos."

Fuck it! Nagiinit ang tenga ko!

"S-shut up." Sakto naman dumating ang order namin kaya kumain na kami.

Fck. It seems gay but...

Sht, kinilig ako sa ginawa niya.

***

Alelie's POV

Pagkatapos namin kumain nag aya ako tumambay sa park.

Wala lang feel ko lang.

Kasalukuyan kaming nakaupo sa ilalim ng puno. Buti nalang nasa mall kami kanina at nakabili kami ng banig.

"Oy amica mea..." Ayan. Bagong tawag niya saken. Di ko nga alam kung ano ibig sabihin nun eh.

"Ano bang ibig sabihin niyan ah? Mababaliw ako kaiisip ng ibig sabihin niyan." Umiling lang siya napangiti saakin.

"Wala. Hayaan mo nalang yun ang tawag ko sayo. Just answer my question amica mea." Hinayaan ko nalang. Google translate ko nalang kung hindi ko makalimutan.

"Ano ba yon?" Tumingin ako sakanya at siya naman nakahiga at unan ang dalawang kamay niya.

"Tell me something about yourself. We still have all day anyway. Bukas pa ang alis ko."

Ano ba ang sasabihin ko? Hmm...

"Fine. Lets just ask each other. We'll do heads and tails. Pag heads Ill ask you. Pag tails ikaw magtatanong deal?"

Tumango ako at naglabas siya ng piso.

Finlip na niya ang coin at lumabas ang tails.

Yes! Ako magtatanong!!

"Okay spill it." Nagisip ako ng tanong at mukhang mahaba habang sagot ito.

"Kwento mo buhay mo magmula simula ng buhay mo."

Napatitig siya saakin ng walang emosyon. Bat ganon? Parang ang lamig naman ata.

"I never opened up to others except my friends. So. This is the first time Ill tell this part of my life. Just listen dont talk." Nakaramdam ako ng lungkot sa bawat kataga niya.

Nalungkot din ako kahit sa salita palang niya. Grabe.

"Batang probinsya ako. Marunong sa larong kalye. Mahilig umakyat ng mga puno, mahilig makipag laro, maging madungis tas papagalitan ng lola." Sinimulan palang niya pero parang bibigay na ata.

"I dont have a mother. Shr died when she gave birth to me. But I had my grandparents. My dad? I dont know. At that time though. I was happy, contented. Pero may time na pumunta ang isang abogado sa bahay. Suddenly babbling that my dad is looking for me." Bumuntong hininga siya saka napatuloy.

"I dont know how he found me pero heto ako. Nasa poder na niya. Sapilitan akong kinuha. Ayokong iwan sina lolo at lola. Theyre the best people in my life next to my mother. Wala akong magawa. Mabait ang daddy ko, oo. Pero hindi ang grandparents ko on his side. They never wanted me to go back in there. Hindi daw ako bagay doon. Pinagbantaan nila ako na pag nagpakita pa ako sakanila may mgyayari daw sakanila. So as a kid I listened. I studied hard. Became successful. Then when I came back at the province. Nadismaya ako. P-patay na pala sila. I never had the chance to say goodbye.."

Suminghot siya at namumula ang ilong niya. Sooo... Alam na.

Pinigilan niya umiyak at ngumiti.

"But you know what? If I didnt go back in the province... I wouldnt have the chance to meet you amica mea. I believed that when bad things happen. Always good things come in exchange. "

O to the M to the G! Kilig!

Mahal na talaga kitang gago ka!

Dapat naba akong umasa? O assuming lang talaga ako?

"Enough of me. You now. Lets forget about the game. Just ask anything you want." Umiling na ako. Thats enough for now. Ako muna.

"Well... Tungkol naman sakin. Simple lang ang buhay. Nagtitinda ako sa talipapa, si kuya pa raket raket hindi siya makakuha ng matinong trabaho dahil salitan kami sa mga pang gastos at pagbabantay kay nanay. Kung may permanente nga siyang trabaho tas yung sweldo hindi makapanahon gipit parin kami."

Tinignan niya ako at umiwas naman ako ng tingin. Gusto ko lang may mapaglabasan ng damdamin ko. Matagal na den matapos ko magkaroon ng kakwentuhan.

"Wala din akong kaibigan doon kasi natakot na ako dahil sa ngyari doon sa unang bestfriend ko... Ng dahil lang sa pagiging clumsy ko namatay siya..." Hindi ko na napansin ang mga luha na nahuhulog sa mata ko.

***
Flashback

Naglalaro kami ni Kelly dito sa bukid na malapit din sa lawa.

Madalas kamk dito maglaro at magpadumi.

Ngayon napagdesisyonan namin maglaro malapit sa lawa.

"NICOLAI! TARA PUNTA TAYO SA LAWA! MAY NAKTA DAW SILANG KAKAIBANG ISDA! TARA TIGNAN NATIN!"

Masaya akong tumango at sumama sakanya.

Ng makarating kami agad namin tinignan ang isda na sinasabi niya.

Naghahanap kami at nasa bahagi na kami na madulas.

"ALELIE! ETO OH!" Lalapit na sana ako ng biglang..

"AHH! KELLY! TULONG!!" Hinawakan niya ang kamay ko pero nadulas din siya at pareho kaming nahulog. Medyo malalim ang lawa pero dahil sa height namin hindi namin abot masyado.

Agad na may tumulong saamin at pareho kaming nakaahon.

Dumating ang mga magulang namin pero agaw pansin ang pag iyak ng mama ni Kelly.

"ANAK!! OH ANAK KO!!" Agad akong nakihalubilo dahil naalarma ako.

At ng makita ko siya isa na siyang bangkay dahil naumpog ang kanyang ulo sa malaking bato.

End of flashback

***

"N-nakakatakot malapit ulit sa tao. B-b-baka mapahamak ulit sila dahil sakin. Ayoko ng ganon. Nagpasalamat ako kasi naintindihan ng magulang ni Kelly ang ngyari pero hindi eh kasalanan ko Xander... Hanggang ngayon yun parin ang kinakatakot ko pero pinipilit kong alagaan ang bago kong kaibigan lalo na si Meghan na tinuruan ako kung paano maging makulay pa ang buhay. Pero sinasaktan lang siya ng kaibigan mo at ayoko yon." Patuloy lang akong umiiyak.

Nabigla naman ako ng yakapin niya ako.

"Dont worry about them. We'll help them okay? And dont worry. You can have a new bestfriend. And thats me amica mea. I wont leave you. I promise."