Game Of Love

EPILOGUE: END GAME(BS)

Alelie's POV

Its been years then, five years old na din ang only baby girl ko. Si Belle Amor Lopez.

I can see na kasundo niya ang mga anak ng kaibigan namin ng daddy niya. She has this boyish image, but its okay.

I know na matututo din siyang magbihis babae.

"Belle! Come here for awhile! You need to change clothes!" Tawag sakanya ni Xander, na todo alaga sa unica hija namin.

Sa totoo lang gusto ko na siya sundan, pero siempre nahihiya ako pagdating sa ganyang bagay. Ever since Belle was born, were not that intimate, but we make sure to make each other feel loved. We still do it, pero not always. Pero we still feel and make each other feel loved.

And we actually never failed.

"Sweety, hinay hinay lang ah? Baka sumpungin ang Asthma mo." Pagpunas niya ng pawis nito at pagpapalit ng damit niya.

Nandito kami ngayon sa private park ng parents ni Xander. Nag-aya sila mag barbeque at hindi sila matanggihan ni Belle dahil sa paborito niya ang barbeque.

Hindi parin super duper okay ang dasdy at si Xander. Pero I know, going there na siya.

"Pa, kailan ako magkakaroon ng baby brother or sister? Sina Ashton pati Anton may baby sister na. Eh pano naman ako? Yung baby ni ninong Lucas magkakaroon na din ng bagong baby sibling. Tas si tito Kevin, magkakaroon ng twins so mag k apatid din sila. Paano naman ako?" She pouted like what a kid should look.

She may not be thay academically smart, logically smart naman siya. Sa preschool niya, hindi gaano mataas ang grades niya, but never na umabot siya ng line of 7's.

Im still proud of her. Because my daugther is conscious about her surroundings. Pero mukhang napagdiskitahan yata kami ng papa niya.

Tinignan ako ni Xander na para bang humihingi ng tulong. Umiwas ako ng tingin. Pabor sakin ang gusto ng anak ko kaya mananahimik nalang ako.

Narinig ko ang pag buntong hininga niya at medyo nalungkot ako. Para bang ang bigat sa loob niya na magkaroom pa kami ng isang anak.

"Sweety, there will be a time when we will give you a sibling okay? Not this time nga lang." I felt bad. Honestly, pero I know darating nga kami sa oras na yan.

"Ma, do you want another baby?" Tinignan ko si Xander at tinignan din niya ako. Not finding the right emotions.

"Of course, I do, sweety. Pero sabi nga ni papa mo, hindi pa right time. Maghintay nalang tayo okay? Sige na, puntahan mo na sina lolo at lola mo." Ngumiti lang siya saka na tumakbo palayo para maglaro ulit.

"Love, lets talk." Hinawakan niya ang kamay ko at parang may pakiramdam ako na gusto ko nalang umiyak.

"S-sorry. Napuwing lang." Pinahid ko ang muntikan ng tumulo na luha at hinarap siya.

"No, youre crying. And I know why, so Im sorry." Niyakap niya ako at ganon din ang ginawa ko.

How can you lose or fall out of love, kung ganito siya ka sweet kahit walang so much physical contact? I just love him this much.

"Its okay, love. Alam ko pareho tayong busy. Then minsan pareho tayong pagod. Araw-araw nga tayong magkasama pero puro business, at trabaho. And I understand that. Sadyang gusto ko lang din ang idea ng anak natin. I want to have another baby at home. A little sweet ball of sunshine." Hinaplos niya ang mga pisngi ko at hinalikan ang noo ko.

"Sorry, love. Natatakot lang ako. Its actually my first time to open this up to you. Kahit na sobrang tagal na hindi ko parin makalimutan." Tinignan niya ako ng mabuti at hinalikan ang noo ko.