Once in, Never out

hoofdstuk 9

p.o.v Taylor

'Kunnen we even boven spreken Taylor?' Dat was het eerste wat hij zei, toen hij binnenkwam. Linda moest nog naar een afspraak, dus ik legde de dweil neer en liep Drew achterna. 'Wat dacht je nou eigenlijk he Taylor, toen je midden op de weg stond? Laat ik eens even wat aandacht naar me toetrekken? Een beetje zielig doen en dat laten filmen! Hoe ziek kan je zijn in je hoofd!' Verbaasd en in de war keek ik hem aan. Waar kwam dit opeens vandaan? Hoe dan ook zou ik het er niet bij laten zitten. Ik wilde alles zo rustig mogelijk uitleggen voor zover ik me nog kon inhouden. 'Wat denk jij! Dat ik me voor de lol bijna wil laten overrijden? Dat ik alle aandacht wil? Ik was er niet bij met mijn hoofd! Wat denk je dan ook als je net hoort dat je ouders overleden zijn! Je let niet meer wat er om je heen gebeurt, alles komt traag aan! En van angst kon ik me niet bewegen, snap je! Oh nee, dat snap jij niet, want jij hoeft nooit ergens bang voor te zijn of angst voor te hebben!' Gelukt, alles kwam er kalm uit, alsof ik al helemaal voorbereid was op dit gesprek. Zonder ook maar enige emotie te tonen keek ik hem aan. Dit keer hoopte ik dat mijn ogen ook geen emotie zouden tonen. Eerst bleef hij een tijdje helemaal stil staan, tot hij in een keer op mij af kwam. Ik voelde de muur tegen mijn rug aan en voelde zijn handen om mijn keel gaan. Zijn handen begonnen strakker mijn keel fijn te knijpen. Drew tilde me net hoog genoeg, dat ik nog net met mijn tenen de grond kon raken. Ik schopte een paar keer met mijn benen, maar wist al gauw dat ik mijn tenen nodig had om ervoor te zorgen dat ik niet letterlijk hing. Met mijn handen probeerde ik zijn handen weg te krijgen, maar zijn grip was ijzersterk. Mijn lucht begon op te raken van wat ik nog had. Wanneer ik probeer in te ademen krijg ik helemaal geen adem, zo hard knijpt Drew. Ik probeerde nog om los te komen, maar er begonnen al zwarte vlekken te verschijnen. Ik keek Drew voor het eerst aan. Zijn ogen waren pure woede, maar daarna begon de woede weg te zakken en maakte plaats voor andere emoties. Verbaasd, angst, geschrokken. Allemaal zaten ze erin. Zijn ogen werden groter en liet me direct op de grond vallen. Zo snel als ik kon probeerde ik zuurstof in te ademen. Het was nog een hele klus. Mijn keel deed ontzettend zeer, het snel ademen maakte me duizelig en door het hoesten ontstond er een scherpe pijn in mijn keel. 'Wat heb ik gedaan?' Drew liep weg, maar kwam even later weer terug met een natte handdoek. 'Het spijt me zo erg Taylor. Ik weet niet wat me bezielde.' Voorzichtig hielp Drew me omhoog. Hij was bang om me nog eens pijn te doen. Ik ging op het bedrand zitten en Drew ging naast me zitten. Op de klok zag ik dat het pas twee uur was. Ik draaide mijn hoofd naar hem toe en volgde elke beweging die hij maakte. 'Deze handdoek moet om je nek. Wil je dat zelf doen?' Het was een hard gefluister, bezorgt dat hij me daarmee ook pijn deed. Ik schudde mijn hoofd en wees naar hem. 'Je wilt dat ik het doen?' Ik knikte, ging goed voor hem zitten en deed mijn haren in een knot, zodat dat niet in de weg zat. De handdoek voelde ijskoud aan op mijn brandende keel. Ik voelde zijn handen weer om mijn nek. Bang dat die handen zo weer in een ijzergreep gezet konden worden. Angstig bleef ik Drew aankijken. Beschaamd keek hij weg. 'Het spijt me ontzettend Taylor. Ik heb dit nog nooit gehad. Het ergste was dat ik niet kon stoppen. Het spijt me zo erg, dit had nooit mogen gebeuren.' Drew wilde weglopen en zijn handen weghalen van de handdoek, maar ik hield hem tegen. Deze kant van Drew had ik nog nooit gezien. Rustig ging hij weer zitten. Hij deed de handdoek weer goed en dit keer ontspande ik wat. Mijn ogen deed ik dicht en genoot van de kou die tegen de hitte ging. 'Niet in slaap vallen he Taylor.' Een schorre sorry kwam eruit. Ik schrok ervan, hoe mijn stem was. De voordeur hoorde we allebei open en dicht gaan. 'Wat moet ik nu doen?' mompelde Drew tegen zichzelf. Ik tikte hem aan, zodat ik zijn aandacht kreeg. 'Tegenhouden, kom zo eraan.' Hij knikte en liep vlug naar beneden.