Once in, Never out

Hoofdstuk 10

p.o.v Drew

Snel liep ik naar de badkamer toe om een handdoek te pakken, zodat haar keel hopelijk niet dik en blauw zou worden. Voorzichtig hielp ik haar opstaan. Ze wilde dat ik de handdoek om haar deed. Haar hele lichaam was nog behoorlijk aan het trillen. Taylor hield elke beweging in de gaten, haar lichaam aangespannen. Ze vertrouwde me duidelijk niet. Ongelijk kon ik haar ook niet geven. Met deze handen probeerde ik haar net nog bijna te wurgen. Haar ademhaling stopte even, toen ik de handdoek om haar keel deed. Ik probeerde op te staan toen ze me tegenhield. Kort knikte ze dat het al goed was. Na een paar minuten zag ik hoe ze haar ogen sloot. De handdoek begon warmer te worden. Het leek alsof ze zo in slaap kon vallen. Haar stem was schor geworden. Als we allebei de deur open en dicht horen gaan, begin in gelijk een plan te bedenken. Taylor had me tegengehouden en had gezegd dat ik de persoon even moest tegenhouden. Ik zag een bruine jas en een bruine hoed, dat kon maar een persoon zijn. 'Opa!' verrast keek hij op. Mijn opa was de beste. Vaak wilde ik veel liever bij hem zijn dan mijn eigen vader. Taylor.. Ik heb haar bijna gewurgd. Nooit was ik de controle verloren. 'Gewoon weer koffie opa?' Hij knikte en liep de woonkamer in. Met de koffie kwam ik bij hem zitten. 'Opa? Ik heb vanmiddag iets vreselijks gedaan.' Met zijn grote handen, zette hij de koffie weer terug op de tafel. 'Vertel maar jongen.' 'Ik heb bijna iemand gewurgd. Ik had de controle niet meer over mezelf. Stoppen kon ik niet! Ik heb haar zoveel pijn gedaan, opa! Ze heeft al iets vreselijks moeten doorstaan en dan wurg ik haar bijna?' Ik begon steeds meer mezelf dingen af te vragen. een discussie met mezelf. 'Ik ben niet boos of iets Drew. Mensen hebben soms ook een breek moment zelfs de aller sterkste. Soms heb je zoveel dingen opgekropt dat het er in een keer allemaal uit stoten. Soms gaat dat op de ongelukkigste manieren. Toevallig is dat bij jouw gebeurt. Ik mag voor je hopen dat je je excuses heb aangeboden op zijn minst!' Ik knikte. 'Natuurlijk opa! Ik wilde haar heel graag helpen, maar ik weet dat ze diep van binnen de grootste hekel aan me heeft. Ze wordt al vaker gepest op school.' Als je jezelf die woorden hoort zeggen, weet je pas hoe fout je bezig bent. Je maakt andere levens kapot zo Drew! Waar ben je mee bezig! Ik hoorde de zachte kraakjes van de trap. Taylor kwam naar beneden. Ze had een trui aangetrokken en een sjaal op haar keel heen gedaan. 'Taylor! Ik wil je graag voorstellen aan iemand.' Ze kwam naar ons toe en probeerde zo vriendelijk mogelijk te zijn. Haar hele gezicht stond gelijk aan ziek. Taylor was lijkbleek, haar wallen waren duidelijk zichtbaar en hoestte vaak. 'Goedemiddag meneer, ik ben Taylor.' Haar stem was vreselijk schor. Na het spreken kwam er een hoestbui. 'Ach Meis toch! Ziek van het weer geworden? Geef je keel zo veel mogelijk rust en alleen praten als het moet, anders heb je straks al helemaal geen stem meer.' Taylor knikte en keek me even snel aan. Ik draaide mijn hoofd weg. 'Ze heeft geen keelpijn opa. Zij is het meisje waar ik je net over heb vertelt.' Mijn opa bleef haar met grote ogen aankijken. Hij staarde wel vaker, als hij iets niet geloofde. 'Je mag wel stoppen met staren. Lijkt me nou eenmaal niet zo fijn opa.' Taylor kwam in de stoel naast mijn opa zitten. 'Het was gewoon een ongeluk, deze dingen gebeuren. Het komt wel goed.' Taylor had wijze woorden vaak. Ze was eigenlijk best aardig. Ze vergaf me voor iets wat fout af had kunnen lopen. 'Ik zou juist voor sommige momenten jouw moeten bedankten Drew.' Ik schudde mijn hoofd en wuifde het weg. Geholpen? Met wat? Ik was elke keer de persoon die nare opmerkingen naar haar hoofd slingerde. 'Ik denk dat ik maar weer even ga kinderen, ik moest alleen maar wat afleveren. Ik zal volgende week nog wel een keer langskomen Drew. Het was leuk je te ontmoeten Taylor, hopelijk zie ik je nog een keer.' Samen met mijn opa liep ik een stukje mee naar buiten door de tuin. 'Je moet goed op haar letten jongen. Ze heeft iets speciaals en is beter dan al die andere meisjes die ik heb gezien. Ze is beleefd, aardig en bovendien ziet ze er heel mooi uit. Wees maar zuinig, want veel van die meisjes zie je helaas niet meer zo  vaak.' 'Ik weet het opa, het is voor het eerst dat je iemand aardig vind. Je zal haar nog vaker zien. Taylor komt hier wonen, ze kan nergens anders heen.' Mijn opa begon te glimlachen. 'Reken er maar op dat ik snel weer langskom, jongen!' Ik zwaaide en liep terug naar binnen, waar Taylor nog steeds rustig aan de tafel zat.