p.o.v Valentijn
Al een paar dagen was Jack ziek. Het was ook te hopen dat hij nog een tijdje wegbleef. Zonder al die zweepslagen waren Taylor en ik een stuk sneller klaar met werken. Het zweet stond op mijn voorhoofd en hijgde door de warmte. Halverwege de dag kwam de directeur naar beneden met Jack en nog iemand anders. 'Jullie zullen een nieuwe bewaker krijgen sectie 7.zijn valse grijns wilde je er het liefst afslaan. De andere twee bleven staan. Jack zag er helemaal niet ziek uit. Taylor haalde haar schouders op en werkte weer door. 'Slaaf kom eens hier!' Jack wees naar Taylor. Al was ik niet graag gehoorzaam naar hun, je kon maar beter doen wat ze wilde. Dat hadden Taylor en ik de laatste jaren wel gemerkt. IK bleef staan en keek naar Taylor die met een neutraal gezicht op hun afliep. Er was iets aan die nieuwe. Hij was groter en breder dan alle andere hier. Hij had duidelijk getraind en lang ook. 'Laat maar eens zien wat je in je mars hebt.' Daar ging het al. Ze zakte op haar knieën en deed een deel van haar shirt omhoog, zo bleef je shirt nog een deel gespaard. Taylor verroerde zich niet, toen hij sloeg. De strepen waren langer, breder en dieper. 'Totaal niet slecht gedaan. Dat zal haar wel weer even leren. Nu de jongen. We laten haar maar eens kijken.' Natuurlijk, hij moest zich bewijzen dat hij hier hoorde. "Geen medelijden, geen zwakte" dat was wat ze hier altijd zeiden. Taylor werd door Jack tegengehouden. De nieuwe had een stevige grip. Net als ik dacht dat het me gelukt was om los te komen, voel ik een harde vuist tegen mijn hoofd. Haast verlamd blijf ik liggen. Taylor keek me met een droevige blik aan en vormde een sorry. Ik schudde mijn hoofd bijna onzichtbaar. Zij kon er niks aan doen wat hun deden. Het was overduidelijk, deze jongen had training gehad. Hij sloeg harder dan ik had verwacht. Ik voelde hoe de haast onzichtbare haakjes zich vastkleven aan mijn huid en daarna met volle kracht ervan af gehaald worden. Als Jack met een klein gebaar aangeeft dat het genoeg ik stopt hij. Met moeite sta ik op, als Taylor me komt helpen. 'Geen medelijden en zwakte. Welkom op sectie 7' hoorde ik Jack zeggen. 'Hij slaat hard Taylor.' Ik weet niet vaak iets zeker, maar geloof me op mijn woord dat we van hem nog veel last zullen krijgen.'Ik weet het. We moeten oppassen voor hem. Laten we maar weer aan het werk gaan. Dan zijn we hopelijk tegen het begin van de avond klaar, dan kunnen we de rest nog een beetje helpen als het gaat.' Taylor had duidelijk ook het gevoel, dat hij nog wel eens een probleem kon worden. Gauw gaan we met veel moeite weer aan het werk. Als ik later een harde plof hoor, ga ik terug. Op de grond zie ik Taylor liggen. Haar gezicht staat even uitgeput, maar gaat al vrij snel naar emotieloos. 'Hey jij daar! Doe is normaal.' De nieuwe kijkt me boos aan, maar ik kijk kwaad terug. Ze staat half op als ze weer op de grond wordt geduwd met zijn voet op haar rug. 'Ga Val, het komt wel weer goed zoals altijd.' Met haar smekende blik keek ze me aan. Uiteindelijk draaide ik me toch om en liep weg. Geen slagen van zwepen of stemmen hoorde ik. Na de vijfde mand ging ik de kinderen weer helpen. De rest van de dag had ik Taylor niet meer gezien. Gelukkig zag ik haar een paar uur later bij wat kinderen staan. Iedereen stond om iemand heen. Ik wurmde me door iedereen heen. Er werd een kind door de nieuwe helemaal in elkaar geslagen. Niemand deed iets. De rest van de bewakers waren hardop aan het lachen. Overal zaten diepe sneeën en blauwe plekken. 'Iemand die ooit nog met een grote mond aan komt zetten, kan hetzelfde verwachten!' Zijn stem was krachtig en luid. Als hij uitgesproken is, loopt Taylor naar het kind toe. 'Ik dacht het dus even niet. Dat kind blijft hier ik ben nog niet klaar met hem.' Taylor negeerde hem hard en tilde voorzichtig het bewusteloze kind op. 'Ik geloof dat ik had gezegd dat het kind hier blijft.' Hij liet haar struikelen, waardoor het kind viel. Taylor stond op en keek hem aan en gaf een onverwachtste klap tegen zijn kaak. 'Ik denk dat jij wel genoeg geslagen hebt.' Met een paar passen liep ze weer op het kind af en nam hem mee naar boven. De rest bleef doodstil, bang voor wat er nu zou gebeuren.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(Nieuwe album van Little Mix is echt leuk. Who run the Musicworld Girlss,)
Drew wordt met de dag erger,
Volgens mij zit Taylor diep in de problemen, maar we gaan het zien...
Bedankt voor het stemmen en lezen xx
JE LEEST
Once in, Never out
Teen FictionTaylor Flash, een doodnormale meid van 17. Normaal een makkelijk leven zonder problemen, tot een ding haar hele leven op zijn kop zit. Natuurlijk is daar ook weer de Player Drew O'Dell 19 jaar. Hij leeft in een luileven en doet er alles aan om men...