Once in, Never out

Hoofdstuk 27

p.o.v Taylor

'Wat zijn jullie hier aan het doen!' Ik herkende de stem maar al te goed. Naast ons stond de directeur. Zijn blik stond gevaarlijk boos. 'Meekomen jij.' Zijn hand greep naar mijn bovenarm waar hij dan ook hard in kneep. Hij liep richting zijn kantoor. Veel goeds kon het niet betekenen. Niemand kwam in zijn kantoor. Echt niemand. Luxor duwde me neer op de stoel en ging zelf ook zitten aan de overkant, achter zijn bureau. De stoelen waren fluweelzacht. Het zachtste wat ik in drie jaar heb aangeraakt. 'Wat deden jullie daar?' Zijn stem was nu nog rustig. 'Niks. Ik was gewoon aan het werk en hij zat gewoon op de grond.' Even keek hij me aan en boog daarna voorover op zijn bureau. 'Ik hoop voor je dat hij niet weet wie je bent. Het kosten me drie jaar om jou helemaal uit zijn geheugen te verwijderen en ik laat het niet verpesten, omdat jij het hem zo nodig moet vertellen.' Hij staarde me doordringend aan, maar ik keek emotieloos terug. 'Dan kent  u mij toch slechter dan ik dacht. Drew herinnerd zich mij toch niet, anders had hij het al lang gezegd. Maar maakt u zich geen zorgen, Drew slaat er op los, herkennen zal hij dus niet.' Nadat ik de woorden had gezegd, bedacht ik me waar deze man allemaal toe instaat is.

De deur van het kantoor werd hard opengezwaaid. 'Waarom kent zij mijn naam?' Het was Drew die kwaad binnenkwam. Zijn gezicht stond op onweer en als blikken konden doden, was er niks meer van je over. 'Je houdt wat achter, al een hele lange tijd.' De directeur wenkte twee andere bewakers. Allebei pakte ze mijn arm vast en trokken me mee. Ik verzette me en probeerde me los te maken. Als dat niet werkt begin ik te schreeuwen. 'Vertel het hem dan Luxor! Het is verdomme je eigen zoon! Je bent echt gestoord.' Zijn ogen spuwde vuur. 'We met haar' brulde hij. Drew keek me ongelovig na, tot ik weg werd gesleept. 'Wij zullen je maar eens goed straffen.' Ze lieten me van de trap af gaan. Helemaal naar sectie 7. Ook al gilde je zo hard je kon, het geluid bereikte nauwelijks de grond waar de schuren opstonden. In drie jaar was alles enorm veranderd. Ze sloegen erop los. Het leek net alsof ze op een boksbal sloegen. Mijn hele lichaam deed zeer, toen ze waren opgehouden en weg waren gegaan. Ik nam de moeite niet eens meer om staan. Ik wist toch wel dat ik die trap niet meer op zal komen. Zelfs mijn handen zaten vol met sneeën. Mijn gezicht voelde bond en blauw aan. Ik mocht niet in slaap vallen, bang dat ik niet meer wakker zou worden, dat mijn hele lichaam opgaf. Maar ik was nog niet klaar, ik moest en zal er weer bovenom komen, hoe dan ook. Vaag op de achtergrond hoorde ik mijn naam. Valentijns lippen bewogen, maar ik verstond niks van wat hij zei. Ik bleef hem maar aankijken. Voorzichtig tilde hij me op.  Als een slappe pop hing ik erbij. Een zin bleef ik maar herhalen, want ik kon nergens anders meer aan denken. 'Ik kan niet meer.' Zelfs toen mijn ogen dichtvielen bleef het zinnetje herhalen. Even was alle pijn verdwenen, maar zodra ik weer mijn ogen opende, kwam alles drie keer zo hard terug. Ik beet op mijn tanden om niet te veel geluid te maken. Valentijn zat in een kleermaker en lag met zijn hoofd op bed. Langzaam ga ik met mijn hand naar zijn hoofd. 'Valentijn.' Ik schudde zijn hoofd, maar nog steeds lag hij diep te slapen. Nog een keer schudde ik aan zijn hoofd en dit keer wat harder. Geschrokken keek hij op. 'Je bent wakker?' Hij lijkt verbaasd. Zijn ogen zijn rood en dik. Onder zijn ogen zitten dikke wallen. 'Je was bijna dood Tay. Je hart stopte ermee.' Hij kon zo weer in huilen uitbarsten. Ik beseft ook, dat mijn lichaam moe was. 'Ik ben er nog. Zo makkelijk kom je niet van mij af.' Een zwakke glimlach kwam op zijn gezicht. 'Ik was zo bang dat ik jouw ook kwijt zou raken.' Ik trok hem in een knuffel. We zaten tegen de muur aan op het bed. 'Hoe lang heb ik gelegen?' 'Drie dagen.' Drie dagen? Als in drie dagen gelegen. 'Hoe zit het met het werk?' Hij schudde zijn hoofd. 'Is allemaal al geregeld.' Valentijn zakte weg. Ik liet hem ook slapen. De hele nacht kon ik niet meer slapen, hoe moe mijn lichaam ook was, mij hoofd was klaar wakker.
----------------------------------------
YEESS vandaag de kerstboom opzetten😊

Hebben jullie een beetje zin in kerst?

Bedankt voor het lezen en stemmen❤️xx