Once in, Never out

Hoofdstuk 15

P.o.v Taylor

Nog een tijdje bleef ik staan. Ik hoor hier niet. Iedereen is hier net en stil en ik ben gewend aan juist veel gezelligheid.
'Ik weet het Taylor. Ik heb alles gehoord, maak je geen zorgen. Morgen is hij voor een week weg.' Ik hoorde hem niet eens binnenkomen. Hij kwam naast me staan en keek ook naar buiten. 'Ik weet het niet Drew. Ik hoor hier niet te zijn. Ik pas nergens bij. Misschien moet ik opzoek naar iets voor mezelf, dan ben ik jullie niet tot last.' 'Jongens komen jullie naar beneden!' Ik maakte gestalte om weg te lopen, als Drew me tegenhoud. Hij heeft mijn sjaal in zijn hand en doet hem snel maar voorzichtig weer om. Luxor heeft het me zo goed als duidelijk gemaakt dat ik niet zomaar mag eten en dat we op elkaar wachten. Als iedereen heeft opgeschept wacht ik nog even tot iedereen als een hap heeft genomen. Luxor bleef me vanuit zijn ooghoeken aankijken. 'En Taylor, hoe gaat het nou met je keelpijn?' Moest hij dit nou serieus vragen? Ik kon niks anders doen dan gewoon antwoord geven. Linda zat er namelijk ook nog bij. 'Tong verloren meisje?' Zijn stem vervormde al een beetje. 'Ach hou toch op pap. Ze heeft keelpijn, vind je het gek dat ze niet antwoord.' Linda kon erom lachen. Ze keek ons dan ook vreemd aan toen we niet aan het lachen waren. Daarom glimlachte ik maar even snel. Drew had me door en glimlachte ook nog even. 'Je vader en ik moeten zo nog even weg, zouden jullie alles willen opruimen?' Ik knikte en bleef wachten tot Linda en Luxor eindelijk weg waren. Ik begon de borden naar de keuken te brengen en het overige eten in bakjes te doen. 'Tijd voor wat overlast vind je ook niet Taylor?' Ik was verrast door het feit dat hij nu iets aan me vroeg, maar had wel zin in wat gezelligheid. 'Kies maar wat Tay.' Ik pakte zijn mobiel en scrolde door zijn nummers heen tot ik uiteindelijk op een liedje kwam. De stem van Bruno Mars galmde door het huis. 'Ahh 24K goede keus hoor. Zit nog wat ritme in.' Ik begon met neuriën terwijl Drew meezong. Zo verkeerd klonk het nog helemaal niet. We waren binnen no-time klaar met het opruimen. Het volume ging alleen maar harder en we dansten door het huis. Het zag er volgens mij echt heel raar uit, omdat we geen van beide konden dansen. 'Hey Drew, ik wist niet dat jij kon dansen.' Het leek wel alsof ik lachgas ophad. Om alles moest ik ontzettend hard lachen. Mijn buik deed pijn van het lachen, mijn kaakspieren deden zeer en er stonden tranen in mijn ogen. Drew keek me best raar aan, maar ik kon niet stoppen met lachen. 'Dus jij lacht me nu gewoon uit? Daar moet ik maatregelen voor nemen.' Drew begon me ook nog eens te kietelen. Nog even en ik zou echt dood gaan door het kietelen. Drews handen waren stevig en groot en hij was ontzettend snel. 'Nee Sto..op. Ik kan er heel slecht tegen.' Ik merkte dat Drew van me af was gegaan. Al gauw was mijn lach al minder geworden. Nee toch. Ik had hem serieus geraakt. Niet expres natuurlijk, maar toch had ik hem een behoorlijke trap verkocht. 'Oh nee Drew, het spijt me het was niet mijn bedoeling.'
Ik keek even goed naar zijn gezicht. Het was wat pijnlijk met wen grijns ertussendoor wat er best wel raar uitzag. Stevig beet ik mijn lippen op elkaar. 'Je bent echt slecht Tay. Je moet nog steeds lachen.' 'Sorry, dat krijg je ervan als je me kietelt, wat je trouwens echt nooit meer mag doen. Je bent veels te sterk, dat is niet eerlijk.' Al dat lachen had me best moe gemaakt, dus ik plofte naast hem neer. Op het zachte kleed. 'Ik moet je eigenlijk bedanken voor eindelijk weer is een leuke avond, maar omdat je me kietelde doe ik dat niet meer.' 'Ohh dus je bent nep-boos?' Ik besloot een spelletje te spelen dus ik draaide mijn hoofd weg. Ik had nog altijd de grootste moeite om niet te lachen. 'Sorry Tay. Ik zal het nooit meer doen. Wil je me alsjeblieft vergeten?' 'Nee.' Het kwam er lacherig uit. Verdorie stomme lach, nu verraad je me sowieso. Waarom was ik zo slecht in liegen. Ik was zo druk bezig om met mezelf een discussie aan te gaan dat ik pas laat merkte dat Drew me had omgedraaid. Voor ik het wist zat hij met zijn volle gewicht op mijn buik. 'Ik ga niet eerder van je af als je me vergeeft.' Hij keek me uitdagend aan en ik keek net zo terug.  Drew ga met je dikke kont van me af. Je bent veel te zwaar.' Als een kind dat niet wilde luisteren, deed hij zijn armen over elkaar. 'Ik heb de magische woorden nog niet gehoord.' Okey een staarwedstrijd dus he. Eens zien wie er wint. Zijn handen gingen snel voor mijn ogen waardoor ik schrok. Een glimlach sierde zijn gezicht. 'Zie je, ik win altijd.' Ik was blij dat Drew eindelijk van me afging en me ophoog trok. 'Jeez bedankt. Ik kreeg bijna geen lucht meer Olifant.' Ik wilde weglopen, maar ik voelde zijn hand stevig om mijn pols klemmen. Ik stond nog een paar centimeters van zijn gezicht vandaan. Zijn scherpe kaaklijn, volle wenkbrauwen, lange wimpers, mooie lippen en vooral zijn gras-groene ogen, waren altijd al niet verkeerd geweest. Van dichtbij was alles nog mooier. Zijn hand gleed naar mijn rug toe en trok me nu iets dichter tegen hem aan. Zijn adem kriebelde tegen mijn lippen, maar lang kon ik er verder niet over nadenken. Zijn lippen raakte die van mij. Ze waren zacht. Wat nou vlinders of een dierentuin? Een heel dinosauruspark werd losgelaten in mijn buik. Langzaam liet hij me los. 'Ga niet Taylor, alsjeblieft. Blijf hier.' De verwarring sloeg toe. Vanuit het niets was hij afstandelijk geworden. Drew verdween naar boven toe. Ik was compleet in de war. Was die kus serieus? Of was dit weer een van zijn zieke spelletjes? Waar ik met open ogen ben ingetrapt. Iedereen wist dat hij het niet bij 1 hield.
Ook ik ging naar mijn kamer toe. Uiteindelijk viel ik toch langzaam in slaap, ondanks mijn hoofd druk bezig was met nadenken. 'S nachts word ik wakker van een krakend geluid. Als ik me omdraai zie ik iemand naast het bed staan. Voordat ik ook maar een geluidje kon maken, werd er stevig een doek op mijn neus en mond gedrukt. Het was donker in de kamer dus ik zag niet wie het was. Een ding wist ik zeker.
Dit keer zit ik diep in de problemen.

-----------------------------------------
Een verhaal heeft twee kanten toch?

Ten eerste....
Whoeee🎉🎉 Bedankt voor de 500 reads😍

Ten tweede....
Bedankt allemaal voor het lezen en stemmen xx ❤️