SARMAŞIK(KİTAP OLDU!)

37. Bölüm

Rica ediyorum, ⭐️' a dokunmayı unutmayın 🙏🏻

Yalnızca tek kişiye ithaf yapacaktım fakat seçmek öyle zor ki, öyle güzel şeyler yazmışsınız ki.. İyi ki varsınız.

@Nesligiller yazdığın her bir kelime içime işledi resmen. Beni öyle iyi anlamışsın ki, yazdıklarını okurken ağlamak istedim. Anlaşılabilmek, ne güzel. Teşekkür ederim 🙏🏻

@Derin857 İyi ki varsın, iyi dileklerini okurken öyle mutlu oldum ki. Umarım her zaman yazarak üzerinde güzel etkiler bırakabilirim, teşekkürler..

@sessizlerekalan67 sen bana destek olursun da ben unutabilir miyim bunu? Her zaman yanımda olacağını biliyorum, inanıyorum buna. İçten upuzun yorumun için çokça teşekkür ederim, cansın!

SSelly501 Her zaman ki gibi şairane yorumunla güzelleştirmişsin bölümümü. Sana ne diyebilirim ki, Eylül'le Savaş'ın iç sesi gibisin. Teşekkür ederiz, öpüyoruz kocaman!

@aybikeylmz Ya arkadaşlar, Aybike tam bir Sarmaşık aşığı. Cidden, Eylül'le Savaş'ı öyle çok seviyor ki. Bunu gönülden hissettirdi, o yüzden yeri bende ayrı. Özelden bana çok kez yazıp destek oldu. Bölümü yazmam da etkisi büyük, bence bir teşekkürü hakediyorZ İyi ki var iyi ki. Umarım her zaman bizim ailemizde olursun. Öpüldün koccaman!

Bazı sabahlar vardır.. Sizi mutlu edebilecek birşeylerin olmasını dileyerek uyanırsınız. O kadar ki, açtır ruhunuzun sol tarafı.. Kimi sabahlar uyandığınız için lanetler okursunuz. Hayat o kadar anlamsız, o kadar berbattır sizin için. Yaşamak böyleleri için dünyadaki en anlamsız şeydir. Kimilerininse.. sabahları yoktur. Kahvaltıları yoktur.. Erken uyanmak için tek bir sebepleri yoktur. Yeni bir günün anlamı olmaz böyleleri için, yalnızca.. Sabah olmuştur işte.

ஐﻬ

Bayım, ben en çok sabahı olmayanların arasına koydum kendimi. Zira hiç saatlere takılmadı varlığım, tüm rakamların üzerinden atlayıp geçiverdi. Şimdi bakıyorum da; kokunuzla uyanmak, saniyeleri sayma isteğimi kamçılıyor. Bu gün, sabahım var bayım.. Bugün.. Sabahım var..

ஐﻬ

Ne kadar süredir baktığımı bilmiyordum fakat kısa bir süre olsa da bana bir ömür gibi geliyordu. Kalbim olması gereken yer dışında her yerdeydi sanki. Midemde, dudaklarımda, boğazımda.. Bir karışlık mesafe vardı aramızda. Nefesi ben uyandığımda alnıma çarpıyordu, fakat bu yakınlığın beni öldüreceğini bildiğimden uzaklaşmıştım biraz. Gerçi, bu yakınlıkta öldüreceğe benziyordu ya.. neyse.

‎ﻬஐ

Tanrım, onun varlığını hissederek uyuduğum gecenin sabahı ne güzelmiş meğer. Renkler, kokular, bulutlar.. Pencerenin ardından sızıp tenimi titreten bu soğuk, o bile.. Ne sıcakmış aslında. Günaydın'lar daha anlamlı geliyor şimdi. Zira bu gün, çok aydın.. Birazda kalbime, aydın..

‎ﻬஐ

Kapının açılma sesiyle bir anda irkilip geriye çekildim. Yataktan düşmek üzereyken son anda kurtulmuştum, gerçekten! Kendi kendime bile rezil olmadan duramıyordum. Yattığım yerde aceleyle oturur pozisyona geldikten sonra gelen kişiye baktım.

"Günaydın Eylül Hanım."

Sebepsizce utanarak gülümsedim. Acaba görmüş müydü bizi?

"Lütfen, Eylül deyin."