Küllerin Doğuşu

Küllerin Doğuşu | #42

Medya: Lisa&Evy. ~

ALEX

Siyah çerçeveli gözlükleri olan kır saçlı doktor yanındaki hemşireye yapılmasını istediklerini sıraladıktan sonra onu gönderip bana doğru döndü.

"Bilgi almak isteyen siz miydiniz?" Yaslandığım duvardan ayrılıp ona doğru yaklaştım. Gerçekten bir şeyler öğrenmek istediğimi anlamış olacak ki elimizden geleni yapacağız klişesini dile getirip beni başından savmadı. "Öncelikle geçmiş olsun." dedi düz bir ses tonuyla. "Eşinizin başına gelenler korkunç."

Korkunç? Hayır. Korkunçtan daha da fazlasıydı.

"Teşekkür ederim. İçerde bir şeyler yaptılar ama ne olduğunu bilmiyorum. İşe yarayacak mı?"

"Dezenfekte." diye düzeltti doktor. Demek Lisa'yı avaz avaz bağırtan tüm o ilaçlı sular ve alkollu bezlerin adı buydu. "Vücudu fazla hasar görmüş. Mikroplardan arınması için bu işlem gerekliydi."

"Henüz çok erken olduğunu biliyorum ama.. ne zaman taburcu olabilecek hale gelir?"

Doktor bu halimden anladığını belli edercesine hafifçe güldü. "Evde onu bekleyen biri daha var öyle mi?"

Zor olsa da ben de gülmeye çalıştım. "İnatçı ve sabırsız biri. Sadece altı yaşında ama beni dize getirmeyi başarıyor."

"Eşinin durumu iyi değil, saklamayacağım." Bunu yapabileceğini sanmıyordum zaten. Tüm geceyi ona ve üzerinde taşıdığı yaralara bakarak geçirmiştim. "Vücudundaki yaralar iyi bir bakımla bir aya kadar kaybolacaktır, ama diğer yandan yeni başlamış olduğunu tespit ettiğimiz bir bağımlılığı var ve ani gelen atakları kendisine zarar vermesine sebep olabilir."

"Ama bir tedavisi olacaktır öyle değil mi? Bunun olmasını engelleyebilecek bir ilaç ya da aşı?"

"Elbette." Bunu duyduğumda rahat bir nefes almıştım. "Ama önce bağımlılığını kesmemiz gerekiyor ki bu da biraz uzun ve sancılı bir süreç. Ona belli oranlarda alışkanlık kazandığı morfini vermeye devam edeceğiz ama asla ihtiyacı olanı karşılamayacak. Bu durum onun sinir sistemini alt üst edebilir, tatmin olamamak onu saldırganlaştıracaktır ki bu konuda hiç de kötü olmadığını duydum."

Dün gece ona ilaç vermeye gelen hemşirenin üzerine serum direğini fırlatmıştı. Doktorun bundan bahsettiğine emindim.

"Evet, biraz fazla tepki veriyor. Bunu azaltmak için elimden geleni yapacağım. Bu akşam da dezenfekte yapacak mısınız?" Çünkü eğer öyleyse onu buna ikna etmek için şimdiden konuşmaya başlamalıydım.

"Hayır, bunu bir hafta süreyle iki günde bir yapacağız. Eğer durumunu iyi görürsem yaraları evde müdahale edilebilecek hale geldiğinde çıkışını verebilirim."

İşte. En azından tüm bu kötü şeylerin arasında bir tane de olsa iyi bir haber bulabilmiştim. "Teşekkür ederim. Bunu duyduğunda buradan olabildiğince çabuk kurtulmak için her şeyi kabul edecektir."

"Umarım bir psikiyatrla konuşmayı da kabul eder çünkü onun için bir tane ayarladım. Bunu sadece fiziksel iyileşmeyle atlatamaz, psikolojik yardım da gerekiyor. Özellikle de bunun gibi cinsel istismara maruz kalınmış durumlarda."

"Benden başkasıyla konuşmak isteyeceğini sanmıyorum ama-" Sözlerime devam edeceğim sırada durdum. Kaşlarım bilinmezlikle çatılmıştı. "Özür dilerim, ne?" Kulaklarım cinsel istismar kısmını son anda yakalayabilmişti.