Küllerin Doğuşu

Küllerin Doğuşu | #23

Medya: Lisa&Evelyn güzelliği.

LİSA

Emma orada, alnında terler birikmiş olmasına rağmen yerlere dökülmüş kırık cam parçalarını süpürürken ben hala mutfak masasının üzerinde oturup kenara süpürülmüş boş mermi kovanlarını saymaya devam ediyordum.

Kırk bir. 

Mutfak kapısının önündeki kısımda kırk bir tane vardı. Bize isabet etmesi için atılmış kırk bir tane mermi. Dahasıysa Emma tarafından cam kırıklarıyla birlikte çöp kutusuna doğru dökülmek üzereydi.

Emma'nın "Hiç yardım etmeyi düşündün mü?" diye sorduğunu duydum. Boş kovanların üzerinde donup kalmış gözlerim sesine doğru dönmüştü. "Bunları temizlememe, yani." diye devam etti küreğinde topladığı kırıkları çöp kutusuna boşaltırken. Omuz silktikten sonra gözlerimi yeniden eski yerine çevirdim.

"Birkaç saniyeliğine düşündüm. Ama sonra bensiz daha iyi idare edebildiğini görünce vazgeçtim. Kadın işlerinden anlamam." Yavaşça güldü.

"Sen de bir kadınsın."

Bu seferki omuz silkişim biraz buruk olmuştu. Artık boş mermi kovanlarına bakmıyordum. Bakışlarım onun cam kırıklarını hızlıca küreğe iteleyen becerikli ellerine kaymıştı.

"Senden çok daha farklı bir kadın olduğum kesin."

Süpürgeyi tutan eli bir süre dursa da kısa bir sessizliğin ardından yere sürtünen cam kırıklarının sesi tekrar duyuldu. O konuşurken ben onu inceliyordum. Parlak sarı saçlarının tokasından kopup sırtına düşüşünü. Çok bakımlı görünüyorlardı. Çok yumuşak. Benimkilerse yağ ve kırıklarla kaplıydı. Çoğu zaman onları taramazdım bile.

"Eh, tüm kadınların ev işleriyle arası iyi olacak diye bir kural yok. Ben yapabiliyorum çünkü benim işim bu. Ve annem bunları yapmaktan nefret ederdi, evi çekip çevirmeyi bana bırakmıştı."

Yere eğilip süpürülmeyecek kadar küçük parçaları elindeki ıslak sarı beze almaya çalışırken çıkık kalçasını iyice kestim. Tabi, benimkinin aksine oldukça seksi bir kalçası vardı. Ben tahta gibiydim, dümdüz. Emma'nınsa hafif balıketli, kıvrımlı bir vücudu vardı.

"Mesela sen de şeyde çok iyisin." Yeniden doğrulduğunda devam etmesine izin vermeden lafa atladım.

"Orospulukta mı?" Cam mavisi gözlerini devirdi. Anlaşılan kaba konuşmalarımdan nefret eden tek kişi Alex değildi.

"Duygularını saklamakta." diye tamamladı cümlesini. Yeniden omuz silkmemek için kendimi zor tuttum. "Evy'nin annesi değilmiş gibi davranmakta."

"Onu sadece doğurdum." Ses tonum durgundu. Normalde onunla orospu ses tonumla konuşurdum. Benden daha iyi olduğunu kaldıramadığımı belli eden bir ses tonuyla. Bariz bir gıcıklıkla. Ama bu gece değil. "Pek de annesi sayılmam."

Yüzünde tanımlayamadığım bir ifade oluştu. Gözleri de garip gülüşü gibi parlıyordu. Tamamen sırıtıp başını iki yana sallamasına engel olamadı.

"Onu sadece doğurmadın Lisa." dedi benim bu rahatsız olmuş halime bakıp gülerken. "Doğduğundan beri geceleri gizlice odasına girip onu izlediğini biliyorum. Hatta onu sevip öptüğünü." Kalp atışlarım göğüs kafesimin içinde aniden hızlandı. Dıp dıp sesleri kulağımın hemen dibinden geliyormuş gibiydi.

"Saçmalık."

"Bunda kötü olan bir şey yok. Kızın o senin. Elbette onu görmeden duramazdın."