The Ignorant Selfless Wife (BOOK 1)

Chapter 14

ELISA

"Where the hell have you been?!" Salubong sa'kin ng asawa ko. Galit na galit ito ng makauwi ako. Napatingin naman ako sa anak ko na nasa likod nito kasama ang babaeng ayaw kong makita. Hawak ng anak ko ang laruan niya at halatang kagagaling lamang sa iyak.

"Mama." Nakaramdam ako ng awa ng lumapit ito. Binuhat ko ang anak ko.

"Sorry anak ha? Kung nawala si mama saglit." Sabi ko. Tumango naman ito at yumakap sakin.

Hindi ko inakala na inabot na ko ng gabi sa paglayas ko pansamantala.

Lumingon ako sa asawa ko na nakatingin lang sakin. Ngumiti ako.

"B—bumisita lang ako kay mama sa sementeryo." Sabi ko.

"Your mom is here Elisa. Hindi mo tunay na ina ang dinalaw mo." Nagulat ako sa sinabi niya. Paano niya nasasabi ang bagay na 'yon?

"W—wala na akong paki-alam kung siya ang tunay kong ina o hindi. Masama bang bisitahin siya?" Sabi ko.

Tiningnan ko saglit ang asawa ko at 'di ko na siya hinintay na sagutin ako. Nagdesisyon na kong umakyat sa kuwarto para patulugin ang anak namin. Nasa ikatlong baitang na 'ko ng may kalimutan akong sabihin.

"Birthday ni mama bukas. Kaya nagdesisyon na rin ako na bisitahin siya." Sabi ko. Nakita ko ang sama ng loob ng tunay kong ina.

"Hindi mo ba siya bibisitahin mama?" Tanong ko sa tunay kong ina. Ngumiti ito sakin. Pero nawala din ang ngiti nito. Alam ko namang 'di niya kayang bisitahin si mama dahil sinisisi niya ito sa pagkawala ng anak niya na ako.

"H—hindi ko muna magagawa sa ngayon ang gusto mo anak. P—pasensya na." Sabi nito. Hindi na ako nagsalita pa at umakyat na.

👔👗

DOMINIC

Damn her!

"Dominic Hijo. Wag mo sanang pagalitan ang anak ko." Martha interfered.

I looked at her.

"Why? You're concern now?"

"O—oo. Hindi ko kasi akalain na masasabi mo 'yon sa anak ko. Alam kong sobra siyang nasasaktan sa nangyayari."

"Coming from you?"

"Alam kong hindi lang naman ako ang nakasakit sa kanya—"

"Wala kang pakialam kung nasasaktan siya because of me. It's her fault, by the way. Hindi mo alam kung anong gulo ang dinala ng anak mo sa buhay ko." I said.

Dapat nga at magpasalamat na lang siya sa'kin.

"P—pano mo nasasabi 'yan sa anak ko? Akala ko ba mahal mo ang anak ko?" May pagtataka na tanong nito.

What? I love her?

I want to laugh.

"Who said that I love your daughter?" I asked her as I saw her eyes got widened in disbelief.

"A—ang sabi ng anak ko ay mahal na mahal nyo ang isa't isa at masaya kayo." She said.

Umiling-iling ako.

"Listen to me, Martha. I don't love your daughter, and I never will." Kita ko sa mata nito ang simpatya sa anak niya.

"Pero may anak kayo. Imposibleng—"

"It's was an accident. But I love my son." I said.

I never thought that I'll love my son after he came into my life. Kahit na sobra ang galit ko sa ina niya.

"Now Martha, paano ka mapapatawad ng anak mo kung sobra na nga siyang nasaktan? For me, it's just nothing. But for you, it does matter after you've found out that she's your long lost daughter na akala mo ay patay na." Nakatingin lang ito sa'kin habang naluluha. She can't believe what I am saying.

"Hindi ko akalain na may mas lalala pa sa'kin." May diin ang pagkakasabi niya.

I felt my blood rises into my head.

I came to her and held her arm tightly.

"Don't you dare, say that to me woman! Kung ayaw mong paalisin kita ngayon sa pamamahay ko—" 

"D—dominic." Napatingin ako sa likod ko.

It's Elisa. Something is in her eyes. Guilt and fear, I guess.

"E—Elisa." Banggit ng ina niya. Binitawan ko ito.

"What now, Elisa?" Bumaba ito mula sa hagdanan at dahan-dahan na lumapit sa ina niya.

"W—wag mo siyang sasaktan." I was surprised.

I laughed in disbelief. What the hell. Hindi ko alam ang takbo ng utak ng babaeng 'to. At first, ay galit na galit siya, what now?

"Bakit Elisa? Nagbago na ba ang ihip ng hangin ngayon? You just realized now, how important this woman?" She looks at her mother. 

"H—hindi sa ganoon Dominic. Ina ko pa din naman siya." She said.

Tss.

"Both of you are messing my life again," I uttered and left our house.

I need a break.