I'm His Maid

Chapter 25

         Reece's POV

5 years ago...

"Kirsten!! Wait!!! Kirsten!!!"

Napaluhod ako sa semento, ang babaeng pinakamamahal ko iniwan ako, nasuntok ko ang semento sa sobrang galit. Biglang bumuhos ang ulan kasabay ng mga luha ko.

"Aaaaaarrrrrggggghhhhh!!!!"

Nakita kong nadudugo na ang kamay ko kakasuntok sa semento, kahit masakit na ang kamay ko di pa rin matutumbasan ang sakit ng nararamdaman ko ngayon. Biglang nag labasan sila Knoche at pinatayo ako, pero tinulak ko lang silang lahat at pumasok sa loob, nakita ko si Laura na nakatayo at nakatingin lang sakin, tinignan ko sya ng masama.

"It's your fvcking fault!!!!!"

Napatalon sya ng sinigawan ko sya, wala akong pake kung maraming nakakita sakin, nilapitan ko sya at hinawakan sa braso ng mahigpit.

"Reece.."

Sabi niya.

"Its your fault!!! Its your fvcking fault!!!"

May tumulak sakin at nakita ko si Tyler.

"Ano ba! Nasasaktan mo na si Laura!"

Sabi niya.

"I dont give a sh!t!"

At ng bumukas na ang elevator pumasok na ako at pinindot ko na ang button. Nasuntok ko ang gilid ng elevator pag tanggal ko bumaon ang mga kamao ko doon sa sobrang lakas, tumuloy ako sa room at pinag hahagis ang mga gamit doon. Wala akong pake kung masira ko man silang lahat, ng mapagod ako umupo ako sa gilid ng kama at umiyak. Bakit ba kailangan mangyari to samin? Ganito ba talaga ang pag ibig? Mapaglaro?

"Aarrrgghh!!"

Di ko alam kung kaya ko pang mabuhay ng wala sya, nag palit lang ako ng damit at lumabas ng room, kailangan kong magpakalasing ngayong gabi. Pumunta ako sa pinaka malapit na bar at umorder ako ng alak na pinaka matabang, binigyan naman nila ako at uminom, hindi ko alam kung nakaka ilang shots na ako, ng maramdaman kong nahilo ako sinandal ko ang ulo ko sa mesa. Bakit nandito pa rin ang sakit? Ang sakit palang makipag break sa taong mahal mo at lalo na kung sya ang nakipag break sayo. Hindi ko tanggap yun.

===========

Nagising ako na nasa room na ako, paano ako nakapunta dito? Biglang sumakit ang ulo ko ng tumayo ako, fvck this hang over. Kailang ko ng maka uwi ng maynila para makipag usap kay Kirsten. Kailangan kong magpaliwanag sa kanya, naligo lang ako at inimpake ko na ang mga gamit ko at lumabas, nagulat ako ng hindi nila ako sininggil sa mga nasira kong gamit sa taas kahapon. Di ko na lang pinansin yun at umalis na, 5 oras ang lumipas ay nasa condo na ako, pag pasok ko sa loob tinawag ko si Kirsten kung nasa loob sya pero walang nag sasalita, tinignan ko ang kwarto niya pero wala sya kahit sa kwarto ko wala sya. Saan naman yun nag punta? Baka mamaya uuwi din yun, hintayin ko na lang sya. Pero lumipas na ang gabi wala pa din sya, tinatawagan ko ang phone niya nakapatay naman. Hanggang dumating ang umaga walang Kirsten na dumating, kinabahan na agad ako ng todo. Wala naman akong alam ma pwede niyang tuluyam except kay Melia at Cody. Cody? Yeah baka nandoon nga siya sa bahay ni Cody. Biglang nag init ang ulo ko ng banggitin kong nasa bahay sya ni Cody, lumabas ako ng bahay at sumakay sa kotse, pumunta ako sa bahay nila Cody pero habang kumakatok ako walang sumasagot. Kahit anong lakas ng hampas ko wala talagang lumalabas, nasaan ka ba Kirsten! Si Melia na lang ang pag asa ko, nag hintay muna ako ng gabi at pumunta ako sa pinapasukang University ni Kirsten, agad ko namang nakita si Melia kaya nilapitan ko sya.

"Hi Melia."

"Oh hey, wassup!"

"Ahm.. Gusto ko lang sanang itanong kung alam mo ba kung nasaan si Kirsten. Pumunta ako sa bahay nila Cody pero walang sumasagot eh."

"Huh? Hindi ko alam eh, hindi sila pumasok ngayong araw, tinatawagan ko si Cody pero di sumasagot eh. Bakit?"

"Nevermind."

At tumalikod na ako at umalis, masisiraan ako ng ulo kakaisip kung nasaan si Kirsten. Lumipas na ang isang linggo wala pa din sya, nagulat ako ng may kumatok sa pinto, baka sya na yan kaya tumayo agad ako, pag bukas ko ng pinto isasara ko sana uli dahil sa nakita ko. Pinigilan niya ito kaya hindi ko nasara ang pinto

"Reece.."

"What are you doing here mom."

Matigas kong sabi, galit ako sa kanya dahil gumagawa sya ng kwento about sakin at kay Laura.

"Im sorry son, para naman sayo yun eh."

Tinignan ko sya ng masama.

"Its too late mom, i dont need your fvcking explanation."

Tinalikuran ko sya pero sumunod naman sya sakin.

"Hindi ko naman alam na ganito kalala ang manyayari sayo pag nag hiwalay kayo. Alam kong nag sinungaling ako about sa pag kikita niyo ng palihim ni Laura, gusto ko kasing hiwalayan ka niya Reece. At sorry dahil nasabi ko sa kanya na naka arranged marriage kayo at after graduation niyo ipapakasal na kayo. Im sorry son."

Napatingin ako sa kanya, sinabi niya yun? Kaya ba nag sasalita si Kirsten na hindi kami magkakatuluyan sa huli dahil sa sinabi ng mommy ko?

"Seriously mom? What kind of mother are you? At kung inaakala mong about doon kung bakit kami naghiwalay nagkakamali ka."

"Then what it is?"

"Its none of your business mom, just go out! I dont need to see your face anymore! You ruin my life! Bagay kayong magsama ni Laura."

Nagulat sya sa inasal ko, magsasalita sana sya pero tumayo na lang sya at umalis.
Lumipas ang isang buwan at nalaman ng Marano na buntis si Laura, inamin naman niya na mabuntis lang sya, buti hindi niya ako binanggit kung hindi mapapatay ko sya kahit babae sya, tinakwil si Laura ng mga parents niya pero tinanggap din makalipas ang 2 weeks. Hanggang umabot na ng ilang taon wala na akong balita kay Kirsten, umalis na rin ako sa condo na tinitirahan ko dahil wala namang saysay pag nandoon pa ako, na aalala ko lang lalo ang memories namin ni Kirsten sa bahay na yun. Tumira ako sa daddy ko at tinanggap niya naman ako, pagka graduate ko ng college tinuruan niya ako sa company namin at hindi rin nag tagal ako na ang nagpapatakbo nito, lumipas na ang 4 years wala na talaga akong kabali balita kay Kirsten kaya ginugol ko na lang ang oras ko sa pag tatrabaho, bahay trabaho lang ang routine ko, wala naman akong ganang makipag hang out kanila Knoche. Kahit anong aya nila tinatanggihan ko kahit love life hindi na ako nag karoon. At lumipas pa ang isang taon ako na pinaka batang successful na business men sa buong asia.

To be continued....