Hoofdstuk 7

3.2K 153 3
                                    

In de auto zie ik alle straten en lichten langs me glijden. Het lijkt alsof ieder licht enkele minuten in mijn netvlies gebrand staat en zo mijn zicht vervagen.

Eenmaal aan mijn huis aangekomen zie ik hoe Drake uitstapt en zo mijn kant opkomt. Ik stap ook de auto uit maar wandelen lukt niet, al snel heeft Drake dat door en heft hij me op in bruids-pose.

'Als Alex dit zou weten dan...' mompel ik plots. 'Alex gaat dit niet te weten komen.' Verzekert hij me. Zijn frisse adem glijdt over mijn wangen, zijn bonzend hart klinkt door mijn oren en een gloed van rust gaat door me heen, ondertussen houdt zijn opgewarmde lichaam me warm terwijl ik een koude bries over mijn benen voel.

De deur gaat open en al snel word ik de trap opgebracht. Drake legt me neer op m'n bed terwijl ik zie hoe hij zich neerzet op de kleine rode sofa die in de hoek van de kamer staat. Hij ontgrendelt mijn gsm en ik zie dat hij iets of wat aan het typen is. Mijn ogen vallen dicht en al snel lig ik in een diepe slaap.

***

De volgende ochtend open ik mijn ogen door felle zonnestralen die in mijn gezicht schijnen. Ik wrijf kort met mijn handen over mijn ogen en kijk dan op. Plots merk ik een slapend lichaam in mijn sofa op. Een kleine gil verlaat mijn mond omdat ik niet direct de persoon herken.

' Aa!' Ik duw mijn hand voor mijn mond. De persoon schrikt ook wakker en kijkt me verward aan. Oh , het is enkel Drake. Wacht is, het is Drake, wat doet die maniak in mijn huis?!
'Wat is er?' Zijn stem klinkt half slaperig en heel diep.
'God, wat doe jij in mijn huis?!' Ik trek me recht en merk nu ook dat ik boven mijn dekens heb geslapen en niet er onder.
'Nou ja, graag gedaan dat ik je leven heb gered hoor ijdeltuit.' Hij rolt met zijn ogen en zet zich iets beter in mijn sofa.
'Leven gered?' Herhaal ik hem. Hij blikt kort naar mijn tasje dat naast me ligt. Ik trek het open en zie een injectienaald. 'What?! Jij hebt me nog gedrogeerd ook?!' Ik schreeuw het uit en spring van mijn bed af.

'Dude, ik heb je gered zeg ik juist.' Hij rolt opnieuw met zijn ogen en stelt zich ook recht.
'Jij was gisteren bijna gedrogeerd, ik kwam en heb je van die viespeuk weggehaald. Herinner je het niet?' Bij ieder woord zet hij een stap dichter tot hij pal voor me staat. Zijn hazelnoot bruine ogen staren diep in de mijne. Enkele onduidelijke woorden en beelden vliegen door mijn gedachten.

'Nja, zal wel.' mompel ik. Ik kantel lichtjes mijn hoofd terwijl ik nu ook naar zijn ogen staar. Zijn ogen zijn een hazelnoot bruin met een donkerdere gloed richting de pupil. Plots trek ik een verward gezicht en stap weg van ons intiem momentje. Een kleine grijns schiet rond zijn mondhoeken.

Ik grijp naar mijn gsm en zie dat ik een berichtje naar Jessica heb verstuurd.

Ik: sorry jess, ik voel me niet zo goed en ben al naar huis. Tot maandag! Xjes!
Jess: gjen problemr toyt morghen.

Ik kijk op naar Drake die me nu al de hele tijd aanstaart.
'Ik zet nooit, maar dan ook nooit 'xjes' achter een zin.' Zeg ik bloedserieus. Drake steekt onschuldig zijn handen in de lucht terwijl mijn ogen opnieuw op mijn scherm vallen. 'Jess was blijkbaar ook niet zo nuchter.' Mompel ik verder. Ik scrol door mijn gsm en zie dat Drake het zelfde berichtje naar Alex gestuurd heeft.

'Ze is blijkbaar nog naar bed gegaan met 1 of andere knul uit het 6de jaar.' Hoor ik in mijn hoofd vervagen terwijl ik het antwoord van Alex lees.

Honey❤️: ik kom morgen wel langs. Hopelijk ben je er dan klaar voor!

Ik kijk met open gesprongen ogen naar Drake die me nu al veel te lang aanstaart.
'Je hebt niet de antwoorden van de berichtjes gelezen toch?'. Mijn ogen dwalen even af naar zijn strakke lichaam maar al snel kijk ik weer in zijn onschuldige, hazelnoot bruine, glinsterende ogen. 'Nou ja, ik moest zeker zijn... ' voor hij zijn zin kan afmaken zet ik een stap naar voor en geef hem een harde klap in z'n gezicht.

'Dat is zo privacy schending! Uit mijn huis jij! Je weet niet wat je zojuist hebt gedaan!' Mijn handen schieten de lucht in terwijl ik eerst op zijn borst tik en vervolgens naar de deur wijs. Hij trekt zijn wenkbrauwen op terwijl ik hem een afwachtende blik geef.

'Je bent spijtig genoeg niet van me verlost vrees ik.' Opnieuw schiet er een korte grijns rond zijn gezicht. Op dat moment gaat de bel van de voordeur.

DINGDONG

Bad BitchWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu