Bad Bitch

Hoofdstuk 25

P.o.v Scarlett

Ik wandel de gang in en hang de doorweekte jas aan de kapstok. Ondertussen hoor ik een deur sluiten.
'Scar?' Drakes stem vult mijn oren terwijl ik probeer te plaatsen wat er juist gebeurt is. Een kleine kriebel ontstaat in mijn buik terwijl ik denk aan de kus. Ik haat het gevoel, het maakt me zwak. Ik ben niet zwak.

'Wie denk je wel niet dat je bent?' Ik een ruk draai ik me om. Mijn natte haren vliegen in het rond en een beregende Drake kijkt me vragend aan.
'Ik had dit nooit mogen doen! Ik heb een vriend!' Ik haal mijn handen door mijn haar. Met een onwetende snelheid blik ik van de ene hoek in de kamer naar de andere.
'Scar..' Probeert hij. Hij zet een stap naar voor maar al snel wandel ik één naar achter.
'Nee!' Ik steek mijn hand uit. 'Blijf daar... het moet niet erger worden.' Deze keer kijk ik hem aan. Teneergeslagen staart hij terug naar mij.

'Scar...' Klinkt het opnieuw. 'Wat?!' Roep ik deze keer uit. Zonder te schrikken zet Drake opnieuw een stap naar voor. 'Het voelde goed..'
'Neen dat deed het niet.' Leugen 1. 'Sterker nog, ik haatte het' leugen 2. 'Ik voel niks voor jou.' Leugen 3. 'Ik voel niks voor niemand! Ik ben een bad bitch remember? Ik heb geen gevoelens, zelf niet voor Alex dus al zeker helemaal niet voor jou!' Ergste leugen die ik ooit heb verteld.

'Scar. Luister naar jezelf!' Roept hij terug.
'Wat? Luisteren naar mezelf? Denk je ooit dat ik gevoelens zal hebben of überhaupt willen? Ik haat het, het gevoel van die kriebels in de buik, het gevoel dat je iemand mist, het gevoel dat je wel eens als liefde kan beschrijven!'

Drake staart me met gefronste wenkbrauwen aan.
'In geen 1000 jaar, zal ik ooit gevoelens hebben. Dus doe dat nooit meer.... Ik haat je.' Officieel de ergste leugen die ik ooit vertelde. Mijn stem klinkt stiller en dieper en deze keer sla ik ook mijn ogen neer.

'Komop. Doe niet zo flauw.' Begint Drake weer. Maar nog voor hij zijn zij kan afmaken wandel ik in een straal langs hem voorbij. Terug naar buiten. Ik zie nog in mijn ooghoek hoe hij mijn aandacht zoekt maar die is verdwenen. Ik moet hier gewoon weg. Weg van deze situatie, van deze ruzie, van deze gevoelens. Zonder dat ik het besef zit ik al in mijn auto. Met mijn voet druk ik de gaspedaal in en vertrek van de oprit. Zonder er goed bij na te denken rijd ik door naar de kledingboetiek waar we net nog waren.

Wanneer ik me op de parking heb geplaatst springen de tranen in mijn ogen. 'Wat heb ik gedaan?' Fluister ik tegen mezelf. 'Ik hou van hem...' bij die woorden vallen de tranen radeloos uit mijn ogen. Het weer huilt met me mee. De regen tikt op mijn voorruit terwijl ik voorzichtig opkijk. Ik zie een donderslag door de lucht gaan met daarop een hevige windstoot gevolgd.

Na enkele minuten naar buiten te hebben gestaard besef ik het beter. Ik heb mezelf gewoon beschermd. Beschermd voor hem, voor drama, jaloezie, haat, ruzies, liefde. Ik heb mezelf beschermd voor Alex, die me zou vermoorden moest hij hier achter komen.
De tranen drogen op terwijl ik uit de auto stap. Na enkele seconden bevind ik me in de kledingzaak. Er zijn niet veel mensen te bespeuren, enkel het personeel is in mijn zicht.

'Goedenavond.' Hoor ik achter de kassa. Ik glimlach kort terug en stap dan op een rek af.
'Deze jurk.' Mompel ik tegen mezelf. Vervolgens draai ik me om en leg hem bij de vrouw aan de kassa.
'Dat is 1497,57 euro alstublieft.'
Ik leg mijn bankkaart op tafel en zie hoe ze het object in een kaartlezer steekt. Vervolgens druk ik de code in en hoor een biepend geluidje dat aangeeft dat de aankoop gebeurt is.
Na enkele seconden krijg ik de jurk ingepakt in een speciale zak terug.
'Bedankt voor uw aankoop en tot de volgende keer!' Klinkt het.

Ik lach nog even kort en stap dan snel door naar de auto.

***

Wanneer ik thuis kom is geen Drake te bespeuren. Ik hoef hem eigenlijk momenteel ook niet te zien. Ik heb er even genoeg van.

Met mijn nieuwe aankoop wandel ik de trap op. Ook Drake is boven niet te horen. Ik zie geen licht op zijn kamer branden. Nergens zie ik eigenlijk licht branden. Vervolgens wandel ik mijn kamer in en hang de jurk omhoog. Ik laat me vallen op mijn bed en sluit mijn ogen. De zachte kus verschijnt in mijn gedachten. De lieve aanraking, de lichte tintelingen. Ik wil meer. Maar ik mag het niet. Scar, hou jezelf in bedwang.

Een iets korter hoofdstukje! Maar he! Het is er toch!

Wat vonden jullie van dit hoofdstuk?

Sorry dat ik even niet had geüpload, dat komt omdat ik op reis ben vertrokken en daar niet echt tijd voor had.

Maar i'm back! En ik verzeker je. Dit is 1 van de laatste hoofdstukken waarbij je iedereen nog herkent. ( #hinthinthint )

Tot het volgende hoofdstuk! ❤

Sterretje? 🌟