Bad Bitch

Hoofdstuk 23

'Dude probeer jij haar nu te verkrachten?' Op een zeer relaxte manier staat Drake in het deurgat. Alex springt op en duwt zijn gulp toe. Ik daarintegen trek zo snel mogelijk de dekens over me heen. Wanneer Alex zich in een ruk omgedraaid heeft zie ik hoe hij bekeurend naar Drake kijkt.
'Jij? Hier? In dit huis?' Daarna blikken zijn ogen op de mijne. 'En jij zegt me niks?' Nog voor ik kan antwoorden zie ik Drake al reageren.

'Rotop man, gaan zoek een ander sletje, je kon duidelijk horen dat Scarlett dit niet wou.' Drake stapt de kamer binnen en sluit zijn armen over elkaar. Ik voel een lichte spanning in de kamer terwijl ik nogsteeds de dekens over mijn lichaam hou.
'En wat ga jij me zeggen, meneertje, ik weet alles beter..' Alex zijn spieren zijn gespannen, wat aangeeft dat hij onder druk staat. 'Alex..' fluister ik met een hoge stem.
'Ik ga jou niks vragen, ik ga jou bevelen. Voor een laatste keer, rot op.' Drake zet opnieuw een stap naar voor en houdt zijn vuisten gespannen naast zijn lichaam. 'Drake?' Zeg ik deze keer met dezelfde bange hoge toon. Drakes ogen blikken kort op mij, ik zie hoe hij mijn gelaatsuitdrukking aandachtig bestudeert. Hij kijkt me vragend aan, al snel weet ik welke vraag er door zijn hoofd spookt. Heeft Alex me verkracht? Heeft hij het echt gedaan? Zonder mijn wil?

Mijn ogen beginnen te tranen terwijl ik even naar de grond staar. Ik denk opnieuw aan de vorige keer dat ik in deze kamer was, toen was ik alleen, alleen met Alex. Hoe heb ik dat zelf overleefd? De meeste meiden worden perdirect ontmaagd terwijl Alex me de eerste keer nog liet gaan. Wat zou er gebeurt zijn moest Drake hier niet zijn? Wie weet had ik nu dan het ergste trauma in heel mijn leven? Opnieuw ontstaat er kippenvel op mijn armen, mijn hoofd krijgt het warm terwijl ik voel hoe mijn maag tientallen toertjes draait. Een traan rolt uit mijn oog, over mijn wang. Snel veeg ik die weg maar te laat.

Wanneer ik opkijk zie ik dat Drake de traan zag. Een woeste schijn vliegt door zijn ogen terwijl hij kwaadaardig naar Alex kijkt.

'Ik ben zo klaar met jou..' hoor ik Alex mompelen. Een vuist vliegt richting Drake uit. Met een bepaalde snelheid belandt die op zijn hand. Drake heeft zojuist zichzelf verdedigt door de hand van Alex te grijpen. Deze keer is het Drake zijn beurt om de klap uit te delen. En o jawel, de klap belandt recht in het gezicht van Alex. Hij valt de grond op en kreunt enkele korte scheldwoorden.

'En nu voor de allerlaatste keer...' met een diepe en duistere stem zie ik hoe Drake zich over Alex bukt. 'Rot op.' Alex kijkt hem kwaad aan maar besluit om dan recht te staan en zijn kleren bij elkaar te grijpen.
'Ik stuur je nog wel Scar...' hoor ik uit zijn mond komen. Hij rent de kamer uit, zo de trap af. Ik hoor hoe Drake achter hem aan gaat. Verstijfd blijf ik op het bed zitten. Wat is er zojuist gebeurt?

Ik heb het gevoel dat er een last van mijn schouders valt terwijl er opluchting door mijn lichaam stroomt. Niet enkel opluchting voel ik stromen. Wanneer ik me omdraai zie ik hoe het bed met een klein laagje bloed bedekt is. Ondertussen voel ik hoe de druppels uit mijn onderrug vallen. Ik stel me recht en trek snel terug mijn joggingroek aan. Wanneer ik die aanheb valt de deur beneden in een harde klap toe. De voetstappen die opnieuw naar boven komen geven me aan dat Drake terugkeert.

Ik wandel door naar de spiegel en zie 3 grote krassen op mijn onderrug staan. Snel grijp ik naar een paar tissues die ik tegen de bloedende wonde aanduw.

'Heeft hij dat gedaan?' Drake staat in het deurgat en kijkt me aan. Tot mijn verwondering kijkt hij niet naar mijn lichaam maar duidelijk naar de bebloede tissues op mijn rug.
'Niet express...' probeer ik, maar voor ik het weet staat Drake al achter mijn rug. Zijn hand glijdt langs mijn heup.
'Mag ik even kijken?' Ik knik. Voorzichtig worden de tissues van de plek gehaald en ik zie hoe hij aandachtig de wonde bestudeert.
'We hebben beneden wel wat ontsmettingsmiddel...' Begint hij. Ik knik opnieuw, alhoewel mijn blik naar de grond gericht is. Na enkele seconden voel ik hoe de tissues terug tegen mijn rug aangedrukt worden. 'Ik vermoord hem als hij jou nog 1 keer aanraakt zonder jouw wil.' Fluistert hij in mijn oor.

Zijn stem klinkt woest maar ook ontspannen. Het blijkt dat hij zichzelf in deze situatie helemaal in de hand heeft. Voorzichtig draai ik me om en zie hoe zijn hazelnoot-bruine ogen me doordringend en meelevend aankijken. Met een zachte duw word ik tegen hem aangedrukt. Zijn armen omvangen mijn lichaam en een warmte bloeit binnen in. Een veilig gevoel stroomt door mijn aderen terwijl ik geniet van zijn cologne die mijn neusgaten vult.

'Ik beloof je, bij mij ben je altijd veilig.' Klinkt het. Ik knik opnieuw en voel hoe ik rustig word losgelaten uit de knuffel. Alhoewel ik het niet wil en hem voor eeuwig wil vast blijven houden, ik moet wel.

'Laten we die wonde verzorgen.' Zegt hij vervolgens.

Hey hoi!

Sorry dat het hoofdstuk een dagje later online staat! Ik moest het namelijk nog afschrijven en wist niet goed wanneer.

Wat vond je van dit hoofdstuk?

#TEAMDRAKE !❤

Vanaf de volgende paar hoofdstukken zal het best spannend beginnen worden dus bereid je maar voor!

Geniet nog van jullie weekend! ❤

Sterretje? 🌟