Bad Bitch

Hoofdstuk 31

Wanneer ik thuis kom gooi ik de jurk van mijn lichaam uit. Mijn gsm gooi ik samen met mijn tas tegen de muur en in een snelheid ren ik de trap op. Eenmaal boven laat ik de kraan lopen en staar naar mijn weerspiegeling in de spiegel. Uitgelopen mascara siert mijn gezicht terwijl mijn haren ongelofelijk warrig liggen. In een ruk draai ik me om en ga naar de slaapkamer van Drake waar ik een T-shirt uit zijn kast grijp. Ik trek de T-shirt over mijn lichaam en wandel dan terug naar de badkamer. Mijn haar duw ik op een losse dot terwijl ik de make-up van mijn gezicht af was.

Een akelige stilte galmt door mijn hoofd. Geen enkele gedachte waagt zich nu tot de voorgrond te komen. Mijn hoofd is moe, moe van al de problemen die ik aanhoor. Moe van de gevoelens die zich altijd naar de voorgrond proberen te dringen. Met een klap duw ik de kraan toe terwijl ik naar mijn kamer wandel. Ik trek de doos waar al het gerief van Alex in ligt open en grijp naar het pakje sigaretten.

Wanneer ik het ondersteboven hou zie ik hoe de laatste sigaret in mijn hand valt. Vervolgens grijp ik naar een aansteker en steek de sigaret in mijn mond. Een rooklucht verlaat mijn longen terwijl ik tegen de bureautafel aanleun. Een enkele sigaret gaat me niet helpen, ik heb meer nodig. Mijn ogen vallen opnieuw op de doos waar ik een klein stukje van een injectienaald zie uitsteken. Ik grijp naar de naald en zie hoe de troebele vloeistof opgeschud word.

Enkele beelden van de fuif komen weer wazig voor mijn ogen.

'Wie Defuk ben jij?' Ik probeer de persoon van me af te duwen maar de sterke spieren blijven recht voor me staan.
'Laat me los!' Probeer ik opnieuw maar nu voel ik de handen naar mijn gat glijden. Eventjes springt het zweet me te binnen. De haren op mijn arm gaan rechtstaan terwijl ik zo hard mogelijk tegenstribbel als ik kan. Op een gegeven moment krijg ik een snok die me mee doet lopen door de gangen, ik probeer me terug te trekken maar ook nu heeft het geen nut.

'Meid stop met stribbelen.' Een lage stem klinkt in mijn oren, een onbekende stem. Plots krijg ik weer een duw tegen de muur en merk ik een injectienaald op in de hand van de persoon.

Voorzichtig kijk ik naar de naald terwijl ik opnieuw een trekje neem van de sigaret.

'Dude, je gaat me toch niet drogeren? Dat is zo laag.' Ik kruis mijn armen over elkaar en voel hoe 1 hand van de persoon wegtrekt om de naald weg te steken. Met paniek in mijn hoofd probeer ik er zo koel mogelijk bij te blijven.
'Je moet gewoon niet tegenstribbelen of ik heb geen keus.' Hij pint mijn handen boven mijn hoofd. Een licht vanuit de danszaal schittert op de ogen van de persoon, fel blauwe ogen springen me tegemoet, enkele bruine haren boven het gelaat, een stoppelbaardje... maar meer kan ik niet zien. Plots voel ik enkele ruwe lippen tegen de mijne en ook nu stribbel ik duidelijk tegen. Het verwondert me dat niemand hier doorheeft dat ik zo dadelijk ga verkracht worden. Het gestalte hangt helemaal over me heen, mensen kunnen me niet goed zien.

Alex zou me voor dood achter gelaten hebben, waarom zou ik me nog zorgen maken om hem? Ik grijp de naald en een slijper vast en wandel door naar de badkamer. Eenmaal in de badkamer laat ik weer de kraan lopen. De slijper trek ik open terwijl ik 1 van de mesjes uit de slijper haal. Niet nadenkend duw ik het mesje tegen mijn pols. Ik wil mijn eigen pijn controleren. Niet Isabella, Jessica of Drake zullen dat voor me doen. En al zeker niet Alex. Voorzichtig zet ik een sneetje. Een pijnlijke steek schiet door mijn lichaam, maar wanneer ik het mesje weghaal is die al snel voorbij. Bloed stroomt uit mijn pols terwijl ik een volgende snee er boven zet. Het bloed is prachtig rood, het is puur en onbeschadigd. Iets wat ik nooit zou kunnen zijn. Iets wat niemand ooit zou kunnen zijn.

Na 4 sneetjes duw ik mijn pols onder het stromende water. Een opgelucht gevoel komt me te binnen wanneer ik voel hoe het water het bloed doet wegstromen. Alsof er een last van mijn schouders valt, alsof ik eindelijk weer over iets controle heb in mijn leven.

Een opende en daarna toevallende deur vult de gangen. Ik vermoed dat Drake thuis is en besluit dan ook om snel de badkamer langs beide kanten op slot te doen.

'Scarlett?!' Drakes stem vult het hele huis. Snel duw ik de kraan toe en ga neerzitten op het matje dat al op de grond lag. Bloed druppels vallen uit mijn pols terwijl ik mijn sigaret vantussen mijn lippen haal. Die duw ik vervolgens uit door het brandende deel tegen mijn niet bebloede pols aan te drukken. Opnieuw schiet er een hevige pijn door mijn lichaam. Opnieuw voel ik me voldaan. Ik heb het gevoel dat iets me bezielt. Dat ik niet mezelf ben. Mijn ogen blikken op de sigaret die een donker groene rookwolk achterlaat, de zelfde kleur ligt ook in een klein as-laagje op mijn hand.

Ondertussen vullen de voetstappen van Drake het huis. Ik hoor hoe ze de trap opkomen. 'Scarlett!' Klinkt het opnieuw. 'We moeten praten!'. Zijn voetstappen gaan mijn kamer binnen terwijl ik rustig in de badkamer blijf zitten. Mijn ogen vallen op het slot dat toegedraaid is. Ik wil niet dat hij me komt helpen, al zeker niet wanneer ik lichtjes begin te beseffen wat ik zojuist gedaan heb.

P.o.v Drake

Wanneer ik haar kamer binnenwandel ruik ik de geur van sigaret terwijl er een kleine rookwolk aan het plafond gevormd is. Ik draai me om en gooi de deur achter me toe. 'Komop Scar, waar ben je?' Probeer ik. Vervolgens wandel ik door naar mijn kamer. Waar ik opnieuw, niemand zie zitten. Mijn kast staat open terwijl ik zie dat er een T-shirt van mijn hanger getrokken is. Nu pas besef ik me waar ze kan zijn. De badkamer.

Voorzichtig plaats ik mijn oor tegen de deur. Ik hoor een diepe ademhaling dat me aangeeft dat zij daar binnen is. Wanneer ik de deur open wil duwen besef ik me dat ze die al gesloten heeft.

'Scar, doe asjeblieft niks doms oke?' Ondertussen kijk ik om me heen, zoekend naar een haarklemmetje waarmee ik de deur kan openen.

Nieuw hoofdstukjeeeee
+CLIFFHANGERRRR

wat denk je dat er zal gebeuren? 🤔

Tot het volgende hoofdstuk! 🙃❤