Bad Bitch

Hoofdstuk 13

Eerst schrik ik waardoor ik al een groot deel lucht verlies. Mijn longen krijgen het moeilijk om de overgebleven adem in te houden en door mijn neus ademen is geen optie meer. Een duidelijke drang om door mijn mond te ademen wordt groter. De druk op mijn borst wordt zwaarder en mijn hoofd wordt licht door het tekort aan zuurstof in mijn lichaam.

Uiteindelijk adem ik in door mijn mond en voel hoe de vuile smaak van sigaret mijn smaakpapillen aantast. Mijn longen worden gevuld met de meest verschrikkelijke stof van de hele wereld en mijn ogen zien een grijnzende Alex, een Alex die ik niet ken. Gelukkig door leedvermaak, door andermans pijn. Het uiteinde van de sigaret kleurt rood wat aangeeft dat ik inadem. Vervolgens trekt Alex de sigaret weg van mijn lippen en kijkt me bestuderend aan. Een witte lucht wordt uit mijn longen gekatapulteerd en een hevige rookwolk verschijnt door mijn hoesten door. Al snel hap ik opnieuw naar adem, naar zuurstof dat mijn lichaam nodig heeft.

'Zie je? Ik steek wel een doosje in je tas voor thuis, wanneer je nog meer wilt.' Hij gooit het doosje in mijn tas terwijl ik nog steeds de vuile lucht uit mijn longen probeer te kuchen. De stem van Alex klinkt akelig en diep, een toon die ik nog nooit heb gehoord.

'Wat is jouw probleem? Wat dacht je wel niet? Ik steek effe een sigaret in m'n vriendin haar mond terwijl ze dat niet wilt?!' De woorden vliegen uit mijn mond zodra ik uitgehoest ben. Alex kantelt zijn hoofd van de ene kant naar de andere en geeft me vervolgens een harde duw tegen m'n longen. De lucht die ik net had ingeademd vliegt er weer met een snok uit. Opnieuw wordt er druk gevormd maar nu is het echte druk, druk van andermans spieren die de mijne proberen te verpletteren. Ik snak naar adem terwijl ik een hese stem naast mijn oor hoor. Zijn warme adem tintelt op mijn huid.
'Ik domineer jou schat, denk maar niet dat je iets kan afslaan van mij. Je bent nu eenmaal van mij.' Ik voel het angstzweet op mijn armen ontstaan, een knoop vormt in mijn maag terwijl ik me opnieuw licht voel worden in mijn hoofd door het weinige zuurstof.

'Wie denk je wel niet dat je bent?' Fluister ik met het laatste beetje lucht in mijn longen. 'Jouw badboy vriendje.. deze was omdat je het spel niet met mij wou spelen.' zegt hij met een nog hesere stem dan net. 'En nu, ga, voor ik je opnieuw moet kwellen.' Hij leunt van me weg terwijl ik een duidelijk diepe hap naar lucht maak. Mijn handtas trek ik dichter naar me toe terwijl ik voorzichtig wegstap van Alex. Eenmaal voorbij zijn huis komen de tranen in mijn ogen, hij heeft me zojuist aangevallen, mijn vriendje, de persoon aan wie ik mijn leven zou geven... En het ergste is ik zal niet van hem af geraken, het minste wat ik zal doen wat niet goed is voor hem zal me kosten.

Tranen rollen over mijn wangen terwijl de luchtbries nog kouder aanvoelt dan net. Met een trage slenter pas wandel ik over de straten, nadenkend en niet beseffend van wat zojuist gebeurt is. Een soort leegte vult mijn gedachten terwijl ze eigenlijk vol zouden moeten zitten met vragen, vragen zoals waarom, hoezo, wat, hoe... maar er gebeurt niks. Niks komt in me op, niks gaat me buiten. Alsof ik een ijzeren wand rond mijn hart aan het bouwen ben voor de volgende keer dat...

ondertussen voel ik me wel verraden, verloren en wanhopig. Het is net een vloek waar ik aan vasthang, ik moet iets doen. Maar wat?

Wanneer ik aan mijn huis toekom, open ik voorzichtig de deur. Snel chek ik of mijn laatste tranen zijn weggeveegd. Wanneer ik mijn jas heb opgehangen aan de kapstok, en mijn schoenen heb uitgedaan, storm ik naar boven. Mijn tas gooi ik op mijn bed terwijl ik mijn haar uit de losse staart trek. Mijn jumpsuit gooi ik in mijn kast terwijl ik een simpele jogging en T-shirt vastgrijp. Die trek ik aan en vervolgens grijp ik opnieuw naar m'n gsm. Geen berichten ontvangen, de letters schijnen in mijn ogen terwijl ik me afvraag of ik het aan iemand moet zeggen. Of ik iemand moet vertellen wat er is gebeurt? Zou hij het nog erger maken?

P.o.v Drake

Wanneer ik de deur hoor toevallen weet ik al direct dat Scarlett thuis is gekomen, nog even scrol ik verder op mijn iPhone terwijl ik op m'n bed lig. Ik hoor haar fijne voetjes de trap op rennen, de kasten in haar kamer slaan open en toe. Ik hoor even niks meer en staar naar mijn deur. Na een tijdje besluit ik om even te gaan kijken hoe het ging.

Ik trek de deur open en zie dat ze met haar smalle vingers over de iPhone glijdt. 'He.' Zeg ik. Ze kijkt me geschrokken aan en laat door het verschieten de iPhone vallen op de grond. Haar houding is voorover gebogen. De lieve glimlach die altijd rond haar volle lippen geborduurd staat, is verdwenen. Ze trekt haar fijne neus op terwijl ze me aankijkt met haar diep bruine, waterige ogen, ze kleuren een licht roze kleur terwijl haar wangen een zwak kleurtje hebben. Ze heeft duidelijk gehuild en zit ergens mee.

'Alles oke?' Vraag ik voorzichtig.

Nieuw hoofdstuk yeeehhh!!
Laat me vooral weten wat je er van vond of wat jouw commentaar op sommige stukjes waren, geloof me, ik lees alle comments! (En vind het ook zeer fijn om ze te lezen)

Tot het volgende hoofdstuk!! 😘