'Ik bedoel gewoon ...' hij stopt zijn zin en kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Wat? Nog nooit een meisje in een bh gezien?' Reageer ik bot terwijl ik een shirt uitzoek. Ik merk zijn blik in mijn ooghoek op en zie hoe hij even sukkelt om de...
Lara had sterke groene ogen die tot je konden door dringen. Ze was niet zo groot van gestalte en haar haar kwam ongeveer iets verder dan haar schouders. Ze droeg een zwarte blouse met een licht blauwe jeansbroek er onder. Daarnaast had ze ook nog een piercing in haar neus, een simpel diamantje.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Ik ga even opzoek naar Alex.' Ik draai me om en besluit opnieuw naar binnen te gaan. Ik ben ook niet zo graag bij rokende mensen, roken is niet gezond en ik wil mijzelf zo gezond mogelijk houden. Ik doe dat al deels door wekelijks een gezonde shake te drinken maar ik bedoel, de dag dat ik ooit begin met drugs of roken, zal de dag zijn dat ik echt geen toekomst meer voor me zie.
Ik wandel terug binnen in de grote zaal, mijn ogen zoeken naar Alex en net wanneer ik hem gevonden heb krijg ik een snok naar achter terug de gang in. Een sterk gestalte grijpt naar mijn arm terwijl zijn handen naar mijn heupen glijden. De handen voelen koud en killig aan, de aanraking is geforceerd en langzaam word ik geklemd tussen de muur en zijn lichaam. Door de donkere gangen merk ik niet wie het is.
'Wie Defuk ben jij?' Ik probeer de persoon van me af te duwen maar de sterke spieren blijven recht voor me staan. 'Laat me los!' Probeer ik opnieuw maar nu voel ik de handen naar mijn gat glijden. Eventjes springt het zweet me te binnen. De haren op mijn arm gaan rechtstaan terwijl ik zo hard mogelijk tegenstribbel als ik kan. Op een gegeven moment krijg ik een snok die me mee doet lopen door de gangen, ik probeer me terug te trekken maar ook nu heeft het geen nut.
'Meid stop met stribbelen.' Een lage stem klinkt in mijn oren, een onbekende stem. Plots krijg ik weer een duw tegen de muur en merk ik een injectienaald op in de hand van de persoon.
'Dude, je gaat me toch niet drogeren? Dat is zo laag.' Ik kruis mijn armen over elkaar en voel hoe 1 hand van de persoon wegtrekt om de naald weg te steken. Met paniek in mijn hoofd probeer ik er zo koel mogelijk bij te blijven. 'Je moet gewoon niet tegenstribbelen of ik heb geen keus.' Hij pint mijn handen boven mijn hoofd. Een licht vanuit de danszaal schittert op de ogen van de persoon, fel blauwe ogen springen me tegemoet, enkele bruine haren boven het gelaat, een stoppelbaardje... maar meer kan ik niet zien. Plots voel ik enkele ruwe lippen tegen de mijne en ook nu stribbel ik duidelijk tegen. Het verwondert me dat niemand hier doorheeft dat ik zo dadelijk ga verkracht worden. Het gestalte hangt helemaal over me heen, mensen kunnen me niet goed zien.
Plots vallen mijn ogen op een persoon dat ik ken, Alex. Hij loopt door de gangen, ik probeer hem te bereiken, ik gil, ik klop, ik stamp. Maar geen enkele oogwenk van hem belandt op mij. Oke, dit is mijn einde, ik ga binnen de 10 minuten gedrogeerd, verkracht en achtergelaten worden. Opnieuw vallen mijn ogen op de injectienaald die nu boven mijn been wordt vastgehouden. Ik sluit mijn ogen om de pijn misschien lichtjes te laten wegvallen maar een hevige prik raakt mijn been. Op dat moment voel ik een duw, niet tegen mij, maar tegen het gestalte dat over mij gebogen stond.
Het gestalte vliegt achteruit terwijl een ander gestalte er enkele harde kloppen tegen geeft. 'En nu wegwezen makker!' Hoor ik nog. Mijn hoofd wordt lichter terwijl ik enkele hazelnoot-bruine ogen bezorgd naar me zie kijken. Mijn hand grijpt naar de injectienaald die in mijn been zit, maar de naald rijken lukt me niet. Ik val een halve meter naar voor en wordt opgevangen door Drake. Zijn goed ruikende parfum vult mijn neusgaten terwijl zijn warme tedere handen me ondersteunen. Vervolgens zet hij me neer op de grond en haalt de naald uit mijn been.
'Slaapmiddel.' Voegt hij er aan toe. 'Moest die gast de hele dosis in je hebben gespoten kon hij je in een diepe slaap brengen, voeg er nog wat pillen aan toe en je ligt in coma.'
'Sorry...' mompel ik. Ik voel hoe mijn tasje weg wordt geschoven en zie hoe Drake de spuit er in steekt. 'Niet jouw fout.' Mompelt hij terug.
'Waarom kwam Alex niet?' Hij hurkt voor me neer en kijkt me aandachtig aan. 'Hij zag me niet.' Mompel ik terug. 'Mongool.' Krijg ik als reactie. Ik lach even kort.
Daarna voel ik een lichte tik tegen mijn wang. 'Niet wegdromen Scar.' Ik schud mijn hoofd terwijl ik duidelijk zie hoe alles draait. 'Lukt het je om recht te staan?' Hij strekt zijn hand en trekt me recht. Zodra ik op mijn eigen benen sta voel ik hoe ik mijn evenwicht verlies. Net voor ik weer wil omvallen trekt een warme en zachte hand die naar mijn middel grijpt me terug recht. Opnieuw ruik ik de dure cologne die me ondertussen een veilig gevoel geeft. Mijn wazige beeld maakt me draaierig terwijl ik het lastig krijg om me te focussen. Plots vallen mijn ogen op die van Drake, de hazelnoot bruine ogen blijven me bezorgd aankijken terwijl ik weer een kleine focus terugvind.
'Ik zal je naar huis brengen.' Zegt hij op een kalme manier. ' jess..' mompel ik nog. 'Jaja, ik stuur wel een berichtje naar Jessica met je gsm.'
Nieuw hoofdstukje! De examenperiode gaat beginnen dus geen idee of ik dan ook nog ga kunnen schrijven, ik doe men best!
