Bad Bitch

Hoofdstuk 38

P.o.v Scarlett

'Wat?!' Gil ik wanneer de donkere ogen van Alex de mijne kruisen. Alex zet een stap naar me toe terwijl ik 1 naar achter zet.
'Kijk, begrijp me niet verkeerd. Ik zag je echt graag, nou ja, ik probeerde.' Opnieuw zet Alex een stap naar me toe en ik tuimel weer eentje naar achter.
'Jij bent echt gek ik je hoofd!' Mijn stem trilt terwijl mijn handen de kille ijzeren deur achter me raken.

'Neenee, ik ben gewoon slim en binnenkort een miljonair.' Een ziekelijke grijns ontstaat rond zijn mondhoeken. 'Kom' beveelt hij me daarna. Opnieuw zet hij een stap naar voor maar ik kan deze keer geen meer naar achter zetten, mijn voeten raken de ijzeren deur en met mijn half bedekte lichaam sta ik er nu tegen aangeplakt.

'Wat ga je doen met me?' Fluister ik zacht terwijl ik naar het ziekenhuisbed staar.
'Niks erg hoor.' Alex zet opnieuw een stap naar me toe terwijl ik mezelf tegen de deur aanduw. 'Ik zal je even mijn plan uitleggen terwijl het slaapmiddel inwerkt oké?' Alex zet nog 2 grote stappen naar me toe en al snel spring ik naar links terwijl ik de grond opkruip.

'Oh Scarlett, stop met moeilijk doen.' Hij schopt op mijn net recht gekropen lichaam waardoor ik op mijn rug val. Met een snelle sprong zit hij boven op mij waardoor ik geen enkele kant meer naar toe kan. Zijn harde knieën kwellen mijn ellebogen terwijl mijn ademhaling versnelt en mijn hart bijna ontploft door het bonzen.

Plots haalt Alex een injectienaald uit zijn zak met daarin een lichtbruine troebele stof. Hij duwt mijn trui lichtjes voorbij mijn sleutelbeen waardoor dat mijn schouder duidelijk zichtbaar is. 'Doe dit niet.' Probeer ik nog.
'Lig stil. Je zal een kleine prik voelen.' Zegt hij terwijl hij aandachtig naar mijn schouder kijkt. Plots zie ik de naald richting mijn lichaam gaan en met enkele spartelende bewegingen, die niets hebben geholpen, voel ik een naald mijn lichaam binnengaan. Bijna direct voel ik me slap worden. Mijn hart bonst zachter, mijn spieren verlammen en mijn drang om weg te lopen is plots weg. Het enige waar ik nog controle over heb zijn mijn gedachten. Verward kijk ik Alex aan.

Alex trekt me ondertussen recht en gooit me over zijn schouder, hij legt me neer op het bed en zorgt er voor dat elk lichaamsdeel comfortabel ligt. Terwijl hij dat doet begint hij te vertellen.

'Deze zomer ben ik 2 maanden weggeweest, en schatje, ik was niet naar Spanje. Ik was gewoon hier. Ik draaide meisjes binnen op fuiven en nam ze dan mee naar huis. Vervolgens bracht ik ze hier, net zoals jij. Jij bent al mijn 5de slachtoffer, en officieel vandaag ben jij de 356ste deelnemer van het onderzoek, geweldig niet?' Terwijl hij dit uitlegt plakt hij een sticker met 356 op mijn trui. 'Kijk, niet iedereen is hier door dwang, maar jij en die 5 andere meisjes hadden iets, iets speciaal. Waardoor ik je wel moest meenemen. Alleen ging het net wat moeilijker bij jou. Die stomme vriend van je, Drake, die had je bij de eerste poging gewoon gered, terwijl dat duidelijk niet de afspraak was. Weet je nog? Die avond toen je dacht dat je verkracht ging worden? Ja, dat was 1 van mijn mannen. Binnenkort ga jij misschien ook nog helpen op zo missies maar dat leg ik je dan wel uit. Eerst moet je slagen op de proeven en je 6de zintuig vinden, nou ja, als je er niet aan sterft he.' Hij stopt even zijn zin en lacht daarna met zijn eigen uitspraak. Voorzichtig haalt hij een verdwaalde haar uit mijn gezicht.

'Mijn vader heeft dus een bedrijf dat drugs creëert, eigen, originele soorten drugs, die we daarna voor miljoenen kunnen verkopen.' Hij staart dromerig naar de verschillende potjes en naalden op de tafel naast me. 'Nu, ongeveer een jaar geleden hebben we een drug gecreëerd dat vrij hevig is. Een sterke drug waar je vanaf de kleinste milliliter aan kan sterven. Als je niet sterft dan is de kans heel groot dat je een 6de zintuig hebt, ik zeg bevoorbeeld... Mensen die plots anderen hun gedachten kunnen lezen, of dat je bovenaardse gevoelens krijgt, maar 150 mensen van de 355 hebben het tot nu toe overleeft. En het is de bedoeling dat we zo veel mogelijk mensen vinden met een 6de zintuig zodat ze zich kunnen aansluiten aan de groep om op die manier nog meer mensen te vinden en zo een soort leger te maken waarmee we in opstand kunnen komen tegen de overheid en wereldleiders. Dit gaat duidelijk verder dan wat geld zoals je kan zien.'

Mijn gedachten zijn al heel de tijd stil. Ik weet niet hoe ik hier op moet reageren en wat ik moet denken, ik ben plots aan het lot overgelaten als proefkonijn terwijl ik nog eens zou kunnen sterven ook.

'Het nadeel aan deze nieuwe drug is dus dat minder dan de helft van de bevolking deze kan verdragen en vervolgens kunnen de 6de zintuigen enkel worden opgeroepen met gevoelens; verdriet, haat, opluchting, geluk, liefde,... daarom moest je ook verliefd op me zijn. Maar we zullen hier wel snel genoeg achterkomen of je een gave hebt, ik zie dat jouw oogleden beginnen toe te vallen. Slaapzacht schone slaapster.'

En met die woorden vallen mijn oogleden ook daadwerkelijk toe. De duisternis komt voor me uit terwijl ik de uitleg van Alex opnieuw en opnieuw door mijn gedachten laat spelen.

Het spijt me zo zo zo zo erg dat ik niet kon uploaden voor 2 weken! Ik was in Spanje en er werd ons verteld dat we WiFi hadden wat uiteindelijk dan niet bleek en heel veel drama daar rond. Dus ik ga zo veel mogelijk proberen uploaden de komende tijd!

Hoe was jullie vakantie tot nu toe?

Wat vond je van dit hoofdstuk?

Groetjessss 😘