Bad Bitch

Hoofdstuk 32

P.o.v Scarlett

Zijn stem klinkt zo veilig, zo lief. Alsof hij me niet wil kwetsen. Maar daarvoor is het te laat. Ik ben al gekwetst, ik besef zelf niet eens meer wat ik doe. Ik grijp naar de injectienaald en hou hem boven mijn pols.

Opnieuw vallen mijn ogen op de injectienaald die nu boven mijn been wordt vastgehouden.

'Scar? Doe die deur open!' Klinkt het.
'Waarom zou ik?' Mompel ik met een gebroken stem.
'Komop doe niet zo dom, je bent beter dan dit!'
'Ik wil gewoon even helemaal niets, geen pijn, geen verdriet, geen boosheid... geen verliefdheid, gemis... Ik haat die gevoelens!' Een onverwachtse traan valt vanuit mijn ooghoek. Met een geschrokken hand, wrijf ik die snel weg.
'Ik kan je helpen Scar, asjeblieft, doe die deur open...'
'Dat is het ding.. je kan me niet helpen.' Mompel ik. Bij die woorden duw ik de injectienaald in mijn huid.
'Scarlett!' Klinkt het nog, mijn naam vervaagt door mijn gedachten.
'Doe dit niet, ik hou van je!'

Ik sluit mijn ogen om de pijn misschien lichtjes te laten wegvallen maar een hevige prik raakt mijn been. Op dat moment voel ik een duw, niet tegen mij, maar tegen het gestalte dat over mij gebogen stond.

Mijn ogen worden zwaar en mijn hoofd licht. Iedere seconde die voorbij gaat wordt langer. Mijn zicht begint te draaien terwijl mijn schouders loodzwaar aanvoelen. Een harde slag klinkt door het huis en al dan niet besef ik me dat Drake zojuist de deur heeft ingeslaan. Hij komt op me afgerend. Nog voor ik met mijn rug tegen de grond kan vallen voel ik hoe hij me tegenhoudt. Zijn hand ondersteunt mijn ingezakte lichaam terwijl ik in zijn ogen staar. Zijn hazelnoot-bruine ogen staan betraand terwijl hij fronst, ondertussen is zijn ademhaling razendsnel en hij streelt al snel een verdwaalde haar uit mijn gezicht terwijl hij mijn nek en hoofd ondersteunt.

'Neeneenee, Komop Scar, ik kan je niet verliezen.' Ik voel hoe hij direct naar mijn polsen grijpt en ze afspant met zijn hemd die hij uitgetrokken heeft. Vervolgens voel ik hoe zijn warme tedere handen onder mijn lichaam glijden en me vastpakken. Zijn dure cologne vult mijn neusgaten terwijl ik me veilig voel. Zijn hartslag klopt nogsteeds regelmatig, alsof hij niet in paniek schiet door deze situatie.
'Blijf bij me.' Hij legt me neer op zijn bed terwijl hij naar zijn gsm grijpt.Vervolgens zie ik dat hij een andere injectie naald vast heeft. Een wazig beeld doet me verwarren wanneer ik zie dat die injectienaald in mijn pols wordt gezet.

'Ik heb een noodgeval... een meisje heeft zichzelf gedrogeerd en heeft deze ochtend nog aspirines gepakt...' Zijn stem weerklinkt door mijn gedachten terwijl ik me afsluit van de wereld. 'Ik hou van je' is de enige zin die me nog doet ademen. De zin die hij eigenlijk een uur geleden moest gezegd hebben. Die 4 enkele woorden die dit zouden kunnen tegengehouden hebben. 10 letters, die in 2 seconden gezegd kunnen worden maar tegelijk ook kunnen zorgen voor een 2 maanden vol miserie.

Het gestalte vliegt achteruit terwijl een ander gestalte er enkele harde kloppen tegen geeft.
'En nu wegwezen makker!' Hoor ik nog. Mijn hoofd wordt lichter terwijl ik enkele hazelnoot-bruine ogen bezorgd naar me zie kijken. Mijn hand grijpt naar de injectienaald die in mijn been zit, maar de naald rijken lukt me niet. Ik val een halve meter naar voor en wordt opgevangen door Drake. Zijn goed ruikende parfum vult mijn neusgaten terwijl zijn warme tedere handen me ondersteunen. Vervolgens zet hij me neer op de grond en haalt de naald uit mijn been.

P.o.v Drake

Ik duw de vloeistof door haar pols en hoop voor het beste. Ondertussen luidt de sirene al voor de deur. Enkele voetstappen komen naar boven terwijl ik mijn wijs en middelvinger op Scarletts nek hou om zeker te zijn dat ze blijft ademen.

'Wat is er gebeurt?' Een dokter die uit de ambulance kwam duwt me van haar weg terwijl hij haar grondig inspecteert.
'Zelfmoordneigingen vermoed ik.' Zegt een ander.
'Neen! Blijf van haar af!' Mijn stem brult het uit. Machteloos staar ik naar het meisje dat op een brandcar wordt gelegd.
'We laten je zo snel mogelijk weten hoe het met haar gaat.' Zegt een andere man tegen me.

In een ruk draai ik me om en gooi de badkamer deur achter me toe. Een bebloede mat en een lege injectienaald met daarnaast een klein mesje ligt voor me neer.

Scar, wat doe je jezelf aan? Wat doe je mij aan?

Ik grijp naar het mesje en de injectienaald en gooi ze in de vuilbak. Moest ik 1 minuut vroeger zijn geweest kon ik dit allemaal gestopt hebben. Het is mijn schuld dat zij nu in het ziekenhuis ligt en dat zal ik mezelf nooit vergeven. Nooit.

Pam pam pammm

Nieuw hoofdstukje!

Wat vond je er van?

Wat denk je dat er zal gebeuren?

Tot het volgende hoofdstukjee ! ❤