Bad Bitch

Hoofdstuk 36

P.o.v Scarlett

'Wat?' Ik stommel lichtjes naar achter terwijl ik zie hoe Alex nog een berichtje typt.
'Jij bent naar ons gekomen, dus we hebben je duidelijk niet gekidnapt.' Krijg ik als korte antwoord. Nu kijkt Alex me doordringerig aan. Alsof hij door mijn netvlies, recht in mijn ziel kijkt.

Ik wankel nog enkele passen naar achter en besluit het dan op een loopje te zetten. In een ruk draai ik me om en laat mijn voeten hun werk doen. Al snel hoor ik de lopende voetstappen van Alex achter me aan. 'Je weet dat ik sneller dan jou ben Scarlett.' Roept hij naar me toe. 'Ik krijg je wel.'
Mijn benen gaan zo snel als ze kunnen, mijn armen volgen de bewegingen terwijl ik diep in en uit adem. De koude buitenlucht waait door mijn kleren en longen terwijl ik aan niks kan denken dan lopen. Zweet staat op mijn armen terwijl mijn hoofd tientallen toertjes draait. Ik verlies mijn snelheid en besef al snel dat Alex dichter en dichter komt. Plots voel ik 2 armen om me heen die me hevig op het gras van iemand zijn voortuin gooien.

Mijn ellebogen raken de vochtige aarde terwijl ik met een zuur gezicht naar een tevreden Alex kijk. Ik kreun enkele scheldwoorden wanneer ik voel hoe mijn pols enkele hevige pijnsteken door zich heen krijgt. Alex bukt zich voor me uit terwijl hij enkele verdwaalde haren uit mijn gezicht wrijft. 'Ik wou je echt geen pijn doen, geloof me. Dit kon zo veel gemakkelijker.'

Plots merk ik een doek in zijn hand op, in zijn andere hand heeft hij een flacon met een licht blauwe troebel mengsel. Hij spuit wat van dat mengsel op de doek en duwt het vervolgens tegen mijn gezicht aan. Ik hou mijn adem in terwijl ik mijn knie ophef om hem zo in zijn klokkenspel te raken. Een hevige brul komt uit zijn mond terwijl hij naar achter valt, uit zijn hurkpositie. Ik draai me om en begin weg te kruipen maar ik ben niet snel genoeg. Een hevige schop in m'n maag doet me opnieuw op de grond rollen terwijl ik zie hoe Alex boven me uit staat. Mijn handen grijpen naar mijn buik terwijl een korte kreun mijn mond verlaat.

De 2 andere mannen met een bivakmuts komen nu toegelopen terwijl ik stokstijf op de grond blijf liggen. Mijn ademhaling is verschrikkelijk snel en mijn hart bonst 20 keer zo vlug als normaal. 'Jij hield van me, denk daar aan.' Zijn de laatste woorden die ik nog hoor voor ik opnieuw die doek tegen mijn lippen en neus geduwd krijg. Alex zit op mijn buik terwijl zijn knieën mijn armen tegen de grond klemmen. Ik probeer zo lang mogelijk mijn adem in te houden maar een chemische stof vult stilletjes aan mijn longen. Mijn voeten trappelen net zoals mijn handen maar mijn lichaam wordt slapper en slapper. Mijn ogen vallen meer en meer toe en ik verlies het bewustzijn.

***

Wanneer ik mijn ogen open zie ik niks. Ik voel hoe ik op een stoel zit met mijn handen tegen de armleuningen vastgebonden. Om mijn buik zit er ook touw die ook op zijn beurt aan een stoel is vastgebonden net zoals mijn voeten. Na enkele seconden besef ik me dat er een zak over mijn hoofd hangt, enkele akelige stemmen vullen de ruimte.

'Haal de zak weg, ze is wakker. Ze is klaar voor stap 1 van het proces.' De stem is onbekend en al snel voel ik hoe de zak van mijn hoofd wordt weggehaald. Mijn ogen blikken al snel op een kleine technologische kamer. Voor mij is een grote deur met langs die deur een grote bak, enkele camera's, een wasbak. Wanneer ik naar mijn armen kijk zie ik dat ze rusten op een metalen stoel die er heel sterk beveiligd uit ziet. De touwen van mijn handen en armen worden achter me losgesneden maar wanneer ik me omdraai zie ik enkel een witte waas die in een deur verdwijnt. Al snel wanneer de persoon verdwenen is hoor ik de deur met een zwaar slot sluiten.

'Goedenavond Scarlett, dit is stap 1 van jouw proces in de chemic clinic, we willen u graag danken voor u medewerking bij dit internationale bedrijf. Het zal een levensveranderende ervaring worden. Wij danken u alvast voor uw opoffering.'

Mijn ogen blikken snel door de kamer, ze stoppen op de speaker waar het geluid vandaan komt.
Chemic clinic?

Pam pam pammmmm

Wat vonden jullie van dit hoofdstuk?

IK WEET HET SORRY SORRY SORRY. Ik heb een lange tijd geen hoofdstukken online geplaatst, dit komt omdat de examens er aan komen en de leerkrachten het geweldig vonden om de leerlingen te pesten en hun extra veel werk te geven, en nu dat ik in de examens zit is het nog moeilijker m te uploaden. Ik ga mijn best doen om de komende weken zo nu en dan een hoofdstukje online te gooien maar ik kan niks beloven. Ik kan wel beloven dat na de examens ik dit boek zal uitschrijven! Dan zal elke dag een hoofdstuk online komen!

Het spijt me voor het lange wachten!

Tot het volgende hoofdstuk!

Ps:Vergeet vooral niet om een sterretje te geven!