Different wolf {the last 3} = voltooid ✔️

11

'Wat?' Ik liet mijn armen slap naast me hangen om aan te geven dat ik geen kant op zou gaan.
Waar zou ik heen moeten? Naar mijn thuis waar mijn moeder juist uit verstoten is. Hoe kon dat?

'Vraag me niet waarom. Ze heeft geen tijd gegeven om uit te leggen hoe stout ze in hemelsnaam wel niet geweest is.' Ahren haalde zijn schouders op en maakte een beetje plaats tussen ons in waardoor ik weer normaal naar adem kon happen.

'Oh mijn god.' Fluisterde ik kijkend naar nergens in het bijzonder. 'Je had dit eerder moeten zeggen.' Snauwde ik woest naar hem.

'Jup, misschien. Maak je geen zorgen ik heb al een groep naar jou lieve mama gestuurd.'

'Wanneer komt ze hier?' Mijn ogen werden groot. Dit kon niet. Ik moest het nog voorbereiden! Ik zou het nooit aankunnen. Ik keek Ahren betekenis vol aan en wiebelde gefrustreerd met mijn voeten.

'Volgende week?' Ahren haalde zijn schouders op. 'Het is een lange reis weet je.' Hij staarde me even spittend aan om het verleden terug te halen maar dag was snel weer afgelopen.

'Wie is haar gaan halen? Is het Khellam? Of Isis?' Mijn ogen werden groot.' Dat zou een geel wat verklaren. Buiten het feit dat al hun spullen verdwenen waren.

'Nee hoor. Die zijn hier nog gewoon. Waarom. Zou je het erg vinden als je lieve broertje naar je mamie toe rent.' Een speelse grijns klom over Ahren zijn gezicht heen en ik staarde hem woest aan.

Hij was verandert.
Al had die smerige grijns er altijd al op gezeten. Zijn reacties en commentaar waren nog scherper geworden. Alsof het nu wel door je hart heen kon gaan. Alsof je de pijn nu wel kon voelen.

'Nee.. laat maar.' Ik schudde mijn hoofd. 'Klopt het dan dat Khellam en Isis verhuisd zijn?'

'Euh nee? Hoezo?' Ahren haalde zijn wenkbrauwen op en vouwde zijn armen over elkaar.

'Ik..' ik stopte toen er een onbekende lange vrouw de hoek om kwam lopen.
Zo een vrouw die je kon vergelijken met een kuisvrouw. 'Misschien moeten we beter naar je kamer gaan.' Ach. Ik had nooit gedacht dat ik dit tegen mijn vijand zou zeggen.

'Luna? Wat is er aan de hand?' Vroeg Ahren toen ik door begon te lopen en de hoek weer omsloeg.

Toen de kamer van Ahren in zicht kwam begon ik pas weer met praten.

'Ik en Raven hebben iets vreemds opgemerkt.' Begon ik.

'En dat is?' Vroeg Ahren toen hij de deur van zijn kaler achter zich had gesloten.

'Ze zijn verdwenen.' Bracht ik uit. 'En dat is niet alles. Isis is van elke foto weg gehaald. Ze zijn gefotoshopt of zo.. ik heb werkelijk geen idee maar alle foto's waar zij opstond zijn leeg gehaald op de plaats waar zij eerder gestaan had. En Khellam.. zijn hele kamer is totaal leeg gehaald. Er hangen zelfs geen gordijnen meer.' Ik fronste.

'Wat? Dat kan niet, zelfs Zijn gordijnen? Die hadden me een fortuin gekost! Het waren speciale Perzische gordijnen weet je.' Ahren schudde zijn hoofd.

'Daar gaat het niet om Ahren.'

'Ik weet het.. sinds wanneer weet je dit.'

'Sinds deze ochtend.'

'Kun je me naar de kamer brengen?' Ahren was al opgestaan en naar de deur tie gelopen.. hij verwachtte duidelijk geen antwoord.

-----

Toen we de kamer van Khellam bereikt waren trok Ahren de deur ongeduldig open.
De kamer zag er nog steeds uit als eerst.
Alles was weg.. zelfs de gordijnen.
Ik staarde om me heen.

'Zelfs de mooiste gordijnen.' Riep Ahren gefrustreerd. 'Dit kun je toch niet menen.'

'Waar zouden ze heen moeten gaan..' negeerde ik zijn idiote opmerking.

'Nergens. Maar ik ga dit uitzoeken.' Ahren schudde zijn hoofd en haalde een hand door zijn haren. 'Ik snap het echt niet.

'Ik wil helpen.' Zei ik toen.

'Nee. Jij gaat niet helpen.' Ahren draaide zich even naar mij om.

'Isis is mijn beste vriendin! Dat kun je niet menen.'

'Oh ja?' Ahren draaide zich naar me om.

'Ja?' Ik fronste mijn wenkbrauwen.

'Ach dommerd.' Ahren schudde zijn hoofd. 'Denk je echt dat Isis jou ooit als een vriendin heeft gezien?'

'Wat bedoel je?' Een kramp schoot door mijn hart.

'Je weet toch dat het mijn idee was om jullie als vriendinnen te koppelen he? Je weet toch dat ze dit voor het geld deed? Ik betaalde haar hiervoor weet je? En denk je echt dat vriendinnen je zouden bedriegen? Want dat heeft ze duidelijk gedaan over jou vlucht plannetje. En oh ja nog iets. Bovendien praatte ze altijd zeer slecht over jou wanneer jij er niet was. Erger nog ze klaagde over jou.. weet je dat kind is echt een enorme idioot.. en oh ik weet nog iets-'

'Stop.'

Mijn stem brak.
Helemaal.
Wat ik nu te horen kreeg was zo een vlaag van pijn dat ik achteruit deinsde.
Ik staarde Ahren aan die wazig werd door de tranen.
Het enige wat ik van zijn gezicht kon lezen was medelijden.
Zijn wangen werden rood en zijn mond week iets uit teen. Hij had Door dat dit me peen deed.

'Sorry..' zei hij toen.

'Sorry?' Mijn ogen werden groter terwijl de tranen er uit bleven stromen.
Hij zei sorry..

'Dit moet de schok van je leven zijn niet waar?' Ahren zette een paar stappen in mijn richting tot we recht tegenover elkaar stonden.

'Ik..' mijn blik viel omlaag. 'Ja.'

Wat ik te horen had gekregen was meer dan alleen een stootje.
Ik wist niet eens of hij dit echt leende of niet. Maar dat deed er niet toe.
Isis had gelogen. Tegen mij. Dat deden vrienden niet. Toch?
Dat wist ik bijna zeker.
Het fijt dat ik dacht dat ik deze keer wel een echte vriendin gevonden had deed me pijn.
Het was gewoon zoals altijd. Zoals het altijd gegaan was.
Meteen veegde ik de tranen die zich een weg over mijn huid probeerde te banen weg en snoof alles weg.

'Luna.. misschien had ik het niet zo moeten zeggen.' Merkte Ahren plots.

Ik keek op en beet hard op mijn lip.
Oh echt? Dacht ik in mezelf.

Voor ik mezelf kon bedwingen stroomde de tranen al terug over mijn wangen.
Wouw.. dit was écht een zware schok.
Mijn wereld stortte in een.
Terwijl ik het niet eens uit Isis haar eigen mond had gehoord.
Iets vertelde me dat ik hem moest geloven. Dat ik Ahren moest geloven. En dat deed het verdomme altijd.
Ik kon niets anders doen dan Ahren geloven.

Nieuw deel!
Ik probeer écht om langere hoofdstukken te schrijven maar ik weet niet het is gewoon moeilijk..

Eigenlijk zou ik nu beter gaan slapen maar goed.. ik ben niet echt moe.
Wel ga ik stoppen met schrijven want ik heb behoorlijk wat kramp in mijn rechter pols.
...
Goedavond, goede ochtend, goede nacht xxx Anthe.
(Ps: sorry als er fouten in zitten.. ik was gewoon te lui om het te verbeteren, ik doe het wel een andere keer)