Different wolf {the last 3} = voltooid ✔️

35

Twee dagen lang sliepen we met de hele groep in tenten. Ahren weigerde om nog naar de ondergrondse kelders te gaan omdat hij een oog wilde houden op onze stilaan weer heel wordende roedelhuizen.
We hadden ook veel voordelen dat vele van de groep klusjesman waren en al de problemen op loste met gebroken ramen. Ik had niet veel gedaan. Dat kwam misschien omdat ik te bang was dat iemand tegen me zou praten. Het was me gelukt om nog geen woord uit te brengen. Niemand leek echt geïnteresseerd te zijn in mijn rare toestand die eigenlijk hartverscheurend en pijnlijk was.
Zelfs mijn moeder leek me niet te hoeven spreken. Wel was ze ongerust om me, maar ze apprecieerde mijn afstandelijkheid en daar was ik haar dankbaar voor.

Na vier dagen was het huis weer helemaal zoals vroeger en kon iedereen weer in hun eigen kamer slapen.
We hadden minder werk aan de bovenste verdieping, en alle kamers en spullen waren er ook nog.
Ik was als eerste mijn kamer in geslopen samen met een bord klaargemaakt eten.

Uren lang bleef ik zo voor mijn raam staan. Niet omdat ik het leuk vond. Maar omdat ik bang was dat als ik dat niet deed er weer zo een ding zou komen opdagen om me mee te trekken naar zijn hol waar ik zou creperen van de pijn om vervolgens net zoals zij te worden.
Vier uur leek mijn geest zich volledig op de tuin te kunnen richten, tot mijn slaap het overnam.
Alleen was dat niet voor lang, want omdat nachtmerries mijn gedachten overnamen werd ik ook sneller wakker.

Dagen later had ik het nog steeds vol kunnen houden om voor mijn raam te blijven staan.
Ik had mijn kamer deur altijd op een kier staan zodat ik snel om hulp zou kunnen roepen wanneer we in gevaar waren.

Alleen waren we dat niet. En een week later ook niet. Toch had ik de moed nog steeds niet opgegeven. Maar de mensen om me heen wel. En die begonnen zo stil aan gek te worden van mijn vreemde gedrag. De meeste dachten dat ik alleen bang was van de monsters. Maar dat was fout, ik was niet bang van ze. Ik was bang om er zelf een te worden.

Ik had het gevoel dat alleen Ahren dat zou kunnen begrijpen. Omdat ik bijna zeker was dat hij ook bang moest zijn. Alleen op een andere manier.
En dus wachtte ik tot het moment dat hij mijn kamer in liep.
En ik moest niet lang wachten.
Zijn gezicht verscheen al twee uur na mijn gedachtes over hem.

'Luna, je moeder maakt zich zorgen. Ik ook.' Zijn blik stond zo serieus dat ik me terug trok en een stap bij hem weg zette. 'Ze denkt dat je niet meer tegen haar wilt praten.'

'Ze heeft gelijk.'  Bracht ik overdreven stil uit. 'Ik wil tegen niemand meer praten.'

'Alleen tegen mij? Omdat je denkt dat je mond dingen weg gaat geven?'

Ik knikte langzaam.

'Je bent niet de enige, alleen heb ik me er over gezet. Zolang jij niet wilt dat je mond er iets over zegt doet die het ook niet.'

'Maar ik weet niet meer wat ik wil.'

'Natuurlijk wel. Je weet precies wat je wil.' Ahren schudde zijn hoofd en zette zich neer op de stoel waar ik mijn dagen in had doorgebracht. 'Waarom ben je zo bang dat ze terugkomen?'

'Omdat ik denk dat ze ons mee willen nemen. Zodat we net als hun kunnen worden.' Ik slikte. 'Hoe zorgen ze ervoor dat we zoals hen worden.'

'Daar zorgen zij niet voor. Dat kiezen we zelf. Wanneer we te lang bij ze in de buurt zijn worden onze goede gedachten op wazig gesteld. Tot we niets anders meer willen. Maar dat kun je onder controle houden. Maak je geen zorgen Luna.'

'Volgens mij wist Khellam dat ik niet bij de familie hoor. Ik denk dat hij me daarom zo haatte. Omdat hij wist dat ik van de hel kom. Volgens mij is hij daarom bij ons weg gelopen. Zodat ik hem niet kon pakken.'

'Khellam is er niet meer.' Ahren snoof. 'Stop met zo te denken.'

'Maar het is wel waar toch?'

'Je bent slim Luna. Dus dat betekend dat je nu ook slim kan zijn en de juiste beslissing kan nemen. Want wat je nu doet is niet  goed. Voor niemand.' Ahren schudde zijn hoofd en stond op om zijn weg naar de deur weer op gang te kunnen zetten.
En toen hij weg was, koos ik om de juiste beslissing te nemen.
Ik koos om mijn hart te volgen. En die leidde me naar de plek waar ik vandaan kwam.
Naar de hel.

Nieuw deel!
Sorry dat het niet zo lang is.. maar ja
Ik heb niet echt veel te zeggen.. fijn weekend nog en byuuu.