Different wolf {the last 3} = voltooid ✔️

19

Toen ik de buitenlucht eindelijk inademde en van die vreselijke idioot afwas begon ik pas terug op adem te komen.
Een koude wintergeur klom mijn neusgaten in en kwam er toen terug uit.
Ik staarde over het smeltende oppervlak met bruine brokken dik sneeuw in.
Ik hielt niet van de winter.
Op plaatjes leek het er altijd erg mooi op te zien. Maar wanneer je het met je eigen ogen zag was het sneeuw meestal een bruine hoop.
Nu begon het al terug warmer te worden.
Van -4 graden gingen we langzaam over naar 4 graden.
Al snel zou het lente zijn.
Lente zag ik door de vingers. Al was het bij ons niet zo erg groen.
Het regende vaak in de lente en de temperatuur was vaak nog steeds koud.
Maar niet zo vreselijk als de winter of de herfst.
En dan kwam de zomer. Het enige seizoen dat ik echt waardeerde.

Toen ik met mijn schoenen door de sneeuw begon te stampen zag ik verschillende mensen passeren die luidruchtig aan het kletsen waren over alles en nog wat.

Ik verborg mijn handen in de zakken van mijn dunne trui en wiegde rond terwijl ik nadacht over de slechtste dingen.
En dan kwam telkens het beeld van een doodde moeder die de gang passeerde op een draagbaar bed.
Toch probeerde ik dat onderwerp te vermijden.
Toen mijn gedachten Eindelijk verstoord werden was het Milo die dit voor me kaar had gekregen.
Hij zwaaide debiel via de deuropening naar me en wenkte me.
Ik staarde even naar hem om vervolgens pas echt door te hebben dat hij het tegen mij had.
Dus toen stampte ik terug naar de deur en bleef ik voor hem staan.

'Hey daar.' Zei Milo grijnzend. 'Het is koud buiten hoor. Straks word je nog ziek.' Hij schudde zijn hoofd afkeurend en ging opzij staan zodat ik erdoor kon.
'Ik moest je komen halen. Isabel is terug. Ze wilt graag met je praten.'

'Oh.. goed dan.' Ik knikte en trok de met sneeuw bedekte  sportschoenen uit.

'Kohoom!' Drong Milo aan toen ik mijn tijd nam om ze uit te trekken.
Ik knikte gefrustreerd en liep naast Milo toen we onze pas verstevigde en de trappen van het gebouw opliepen.

Isabel haar kantoor bevond zich op hetzelfde verdiep als dat van Ahren alleen was die van Isabel aan de andere kant van de kamer te vinden. Misschien omdat ze elkaar totaal niet mochten. Elkaar haatten eigenlijk.

'Ik ga niet mee. Maar er staat een naam plaatje op haar deur dus je zult haar wel vinden.' Milo knikte naar de deur aan het einde van de gang en draaide toen om zijn eigen as om daarna zichzelf uit de voeten te maken.

Isabel haar kantoor was gezellig en totaal niet zoals ik verwacht had.
Het rook er naar wierook en Aziatische tapijten versierden de grond.
Ook De kasten en planken waren versierd met Indische gekleurde prullen en er Brande een vuur in de open haard waar een sofa en een leunstoel bedekt met gekleurde kussens voorstond.
Aan het kantoor was een aparte kamer te vinden waarvan ik geen idee had wat er in te vinden was. En toen er stoute ideeën in me op begonnen te komen keek ik snel weg.
Isabel zat wachtend in haar bureau stoel en streek over haar lapje stof waar ze behoedzaam in aan het ploeteren was met een naald.

'Aha! Ik hoop niet dat Milo erg opvliegerig klonk toen hij je hiernaartoe bracht. Hij was nogal in een slechte bui.' Bekende Isabel.

'Helemaal niet zelfs.' Ik haalde mijn schouders op terwijl ik de deur sloot en naar Isabel begon te lopen.

'Ga maar zitten hoor.' Ze glimlachte en wees naar het bruine bankje met een gebreide laken erop. En kussens.

'Je hebt een mooie werkkamer hier.' Zei ik toen.

'Goh. Dan heb je mijn slaapkamer nog niet gezien. Maar die is in het roedelhuis. Bij de rest van mijn roedel. Ik houd graag een oogje op hun.' Isabel haalde haar schouders op en legde haar werk opzij.

'Waarom is u werkkamer hier dan?' Vroeg ik benieuwd.

'Dat wilde Ahren Perse. Mij leek het ook handiger. We werken samen dus moeten we ook zo dicht mogelijk bij elkaar zijn.' Even dacht ik Isabel te zien snuiven maar ik wist het niet zeker dus zweeg ik er maar over in mijn eigen gedachten.

'Waarom moest ik hier komen?' Veranderde ik van onderwerp.

'Ik wilde het met je hebben over school.' Begon ze toen.

Oh, fijn.

'Aangezien je nog geen volwassen vrouw bent en je nu al een jaar en een half geen les meer hebt gehad verwachten ik en Ahren ook dat je dat wel terug krijgt. Het is uiterst belangrijk voor je toekomst en aangezien je later samen met Ahren zult gaan werken heb je zeker en vast verstand van zaken nodig.' Begon Isabel. 'Maak je geen zorgen. Veel van mijn roedelleden zijn ook nog niet volwassen of hebben ook nog een fatsoenlijke opleiding nodig omdat hij of zij een deel van de leerstof niet heeft gehad. Ik en Ahren hebben besloten een leerkracht in te schakelen om elke week op maandag dinsdag woensdag donderdag en vrijdag les te komen geven in het roedelhuis derde verdiep.
Dit klinkt misschien heel raar en onnodig maar geloof me je zult van ons houden wanneer je klaar bent met deze opleiding.'

'Oh.' Was het enige wat ik uiteindelijk wist te zeggen.

'Milo moet ook nog een jaar les hebben. En Door deze aanschaffing kun je misschien meer mensen ontmoeten. Ahren vind namelijk dat je erg asociaal bent.'

'Dat is niet eerlijk. Ik ben niet goed in vrienden maken. Ik ben altijd asociaal geweest.' Piekerde ik.

'Daar niet van. Hij denkt gewoon dat het beter is. Maak je geen zorgen. Deze lessen startte pas na de zomer. Dus je hebt nog heel wat maanden om hier naar uit te kijken.' Zei Isabel toen. 'Ik heb nog meer te zeggen.' Zei ze toen ik op wou staan.

'Oh wat dan?' Vroeg ik nieuwsgierig. Ik ging terug op de met kussens beladen bank zitten en keek Isabel aan.

'Je moeder komt deze avond rond het avondmaal thuis. Ik heb een bericht gehad van een van mijn leden.'

Nieuw deel!
Tututu ik heb niet echt iets te zeggen dus laat ik dat dan ook maar niet doen.
Goede avond. Ochtend. Middag. Xxx Anthe