Different wolf {the last 3} = voltooid ✔️

16

De volgende dag was nog helser dan de vorige.
Ik had geen oog dicht gedaan en toen ik eindelijk in slaap leek te vallen werd er op mijn deur geklopt om aan te geven dat de vrouw die me zou helpen met mijn trouwjurk er was.
En nu stond ik voor de spiegel van mijn kledingkast kijkend naar de vrouw die het witte bruidskleed goed legde.

Hij was mooi.
En daarom waarschijnlijk ook peperduur.
Ik probeerde mijn best te doen blij te zijn met de trouw maar dat ging zo moeilijk dat ik het opgaf.
De vrouw leek het echter niet te merken en ging enthousiast door met mijn trouwjurk.
Ahren maakte het me moeilijk.
En ik had zo een gevoel dat hij dit expres deed.
Zeker toen de vrouw binnen kwam en zichzelf voor stelde als 'Isis' en oh, toevallig had ze ook nog 'rood haar'.

Ik was onbeleefd geweest om als eerste kennismaking mijn mond te openen en vuile scheldwoorden uit te spreken.
Mijn wangen waren zo rood geworden als Isis en Isis hun haren. Ik had mezelf meteen verontschuldigd en mijn excuus was uiteindelijk een slechte nachtrust geweest.
En dat was niet helemaal gelogen.

'Prachtig niet waar!' Riep de vrouw iets té enthousiast, waardoor ik opsprong uit mijn gedachten.

'Zeer mooi.' Ik toverde een neppe glimlach om mijn lippen. 'Ahren zal zijn ogen vast niet van me af kunnen houden.'

'Inderdaad!' De vrouw grijnsde. 'Jullie zijn echt schattig samen wist je dat?'

Och, wat een compliment..

'Nou ja er zijn veel mensen schattig samen hoor.' Ik frunnikte gefrustreerd aan mijn haar en hoopte maar dat dit snel afgelopen was.

'Jullie zijn toch wel het schattigst. Ik zie de liefde gewoon echt.'

'Ja ik ook.' Gelogen.

'Ik kan niet wachten tot de trouw!' Piepte het dienstmeisje blij. 'En weet je al waar jullie naar toe gaan voor jullie huwelijksreis?'

'Huwelijksreis?' Ik draaide me om naar Isis zo dat ik haar aan kon kijken en fronste.

'Ja? Tuurlijk! Wat dacht je dan.' Het meisje schudde haar hoofd en draaide me weer om naar de spiegel.

'Oh niks.' Zei ik toen verward.

Ik had niet verwacht dat Ahren me mee zou nemen op huwelijksreis.
Vooral omdat hij altijd zo druk was.
Ik snapte eigenlijk Niks van Ahren. Hij was zo onduidelijk dat ik er een knoop ontstond in mijn hersenen wanneer ik bij hem was.
Het liefst wilde ik gewoon weg gaan en nooit meer terug komen. En dan zou ik Raven mee nemen en stiekem met hem trouwen...
Maar ik snapte hem niet.
Hij was niet verliefd op me en wilde dan nog trouwen.
Misschien wilde hij het niet toegeven..

Ik moest vragen stellen. Dringend zelfs.
Want ik was bang dat als ik dit niet deed mijn hele leven in een vraagteken zou veranderen.
Ik moest weten hoe het kwam dat ik niet op die manier van Ahren hield.
We waren Mates. We hadden een band. Het kon toch niet anders zijn?
Ik zou snel moeten zijn. Razendsnel om alle antwoorden te krijgen. Ik zou misschien wel langs elke deur van elke straat moeten gaan maar ik moest weten hoe het kwam. Ik moest het weten en ik zou niet opgeven. Nooit.

----

Nadat het meisje Isis weg was gegaan had ik mezelf in de bibliotheek opgesloten.
Een stapel boeken over het proces van Mates zijn lagen voor me en ik had na tien boeken lezen nog niks gevonden over wat ik wou vinden.

Het enige wat ik vond ging over hoe de band werd geschapen en hoe hij niet meer te breken was.
Maar dat was hij wel. Want ik was er zeker van dat ik niet op Ahren viel. Dat kon niet anders.
Mijn zoektocht liep helemaal de foute kant uit.
Ik had niets waar ik bij kon startten. Ik had niet eens een kaart bij me om het pad te kunnen volgen. En ik had het risico gewaagd om te startten waar het te startten viel.
En ik was op de foute plek gestart.

Ik moest Ahren kunnen ondervragen. Maar dat zou niet zomaar lukken.
Ahren opende zijn mond nooit als het over zo een dingen ging. Dat was me nu al wel opgevallen.

'Wat ben je aan het doen?' Raven kwam de kamer in gelopen en keek fronsend neer op de opengelegde boeken.

'Zoeken naar antwoorden.' Ik zakte onderuit in mijn stoel en staarde naar Raven die eenstoel naast me schoof en er op kwam zitten.

'Ah zo.' Raven staarde naar een van de boeken en fronste nu nog harder. 'Naar wat voor antwoorden?'

'Ik ben aan het zoeken hoe het komt dat ik niet van Ahren houd.' Mompelde ik.

'Hmm.' Raven perste zijn lippen op elkaar en staarde de kamer rond. 'Daar zijn geen antwoorden op volgens mij.'

'Nou, Ahren heeft ze maar hij zou ze nooit loslaten.'

'Dat klopt.' Raven knikte en keek me even aan. 'Maar ik zou dit maar opgeven.'

'Al lang gedaan.' Ik rekte mezelf uit en wilde opstaan maar Raven hielt me tegen.

'Ik moet eigenlijk iets vragen..'

'Oh nee. Wat?' Ik zakte weer terug in de stoel en keek Raven afwachtend aan.

'Mensen.. roddelen nogal veel over je.' Zei Raven toen. 'Ze zeggen iets over je wolfgeest en mannelijk.'

Oh nee..

'Hoe zo?'

'Mensen denken dat je wolfgeest een man is. Klinkt nogal raar maar is daar een reden voor.'

'Ik..' dit was onverwachts.

'Luna?'

'Eigenlijk wel ja.' Ik had mezelf beloofd dit nooit te zeggen aan wie dan ook.
Maar ik had zo het gevoel dat ik Raven kon vertrouwen.

Luna, wat doe je?

Plots kwam Chedar op uit het niets. Hij wakkerde me zo op dat ik een paar keer moest knipperen.

'Oh.. ga je me ook zeggen hoe het komt dan?' Raven keek me nieuwsgierig aan.

'Ja.' Zei ik toen.

Luna..

'Mijn..'

Stop!

'Toen Ik Isis in de gang zag liggen verloor ik mijn controle zo erg dat ik van gedaante verwisselde.' Gaf ik toe. 'Maar mensen hadden geen vrouwelijke wolf voor zich gezien.' Ik slikte. 'Wel een mannelijke.'

Je bent gek

'Wat wil je zeggen?' Raven klonk vreemd.

'Dat mijn wolfgeest een man is.'

Merry christmas and a happy happy newyear Merry christmas and a happy happy newyear...

Iedereen een fijne kerst!
En zoals ik al wel eens heb gezegd in volgens mij hoofdstuk 14 ben ik over iets aan het twijfelen.
Ik heb besloten het toch te doen maar ik ga het nog niet meteen vertellen. Maar er komt nog een apart deel over dus geen zorgen jullie komen het ooit te weten!

En oh ja, vooral blijven reageren en stemmen. Vragen stellen mag ook altijd! Xx Anthe.