Different wolf {the last 3} = voltooid ✔️

32

We hadden het voordeel dat de privé ruimte verschillende kamers had.
Ik nam de eerste kamer die vrij was.
Toen ik Ahren aan staarde keek hij verbaasd en vreemd terug.

'Luna, wat heb jij?'

'Nee de vraag is, wat heb jij niet?' Mijn ogen werden steeds groter. 'Ahren hoe in hemelsnaam kan het dat er niets met je gebeurd is. Zelfs geen veeg of schram.'

'Ik ben Ahren Luna. Ik kan veel.'

'Maar dit is onmogelijk.'

'Ik..' hij zette zich neer op een ingebouwde bank in de hoek van de kamer. Hij was van steen en zat behoorlijk slecht. 'Ik kwam er gewoon van af Luna. Ik ontliep ze. Waarom is het perse onmogelijk.'

'Omdat ik zie dat je liegt, en omdat dat ding je al vast gegrepen had, daar zou je nooit zomaar van weg kunnen komen.' Ik kwam naast hem zitten en keek naar de ijzeren deur.

'Toch gelukt. Waarom maak je het alweer zo moeilijk en ben je niet gewoon blij dat ik nog heel ben?' Hij zuchtte en leunde geïrriteerd achteruit.

Dit keer zou ik echt niet opgeven.

'Ik snap het gewoon niet.' Mompelde ik.

'Luna. Je hoeft niet alles te snappen. Sommige dingen zijn te ingewikkeld om te begrijpen.' Ahren keek me aan alsof hij mijn vermoorde vader was. En dat was angstwekkend. Het was grappig dat hij dat ook werkelijk gedaan had.

'Dus er is wel iets aan de hand?' Ik greep mijn hoop vast en tilde hem tot hoog boven me.

'Dat zei ik niet.'

'Vertel het me Ahren. Nu je mijn mate bent kun je me alles vertellen. En dat betekend niet dat ik ook alles wíl weten, maar er gebeuren dingen. En ik snap die dingen niet. En ik weet dat jij me kan helpen. Ik heb je hulp nodig. En wel nu. Want anders ben ik bang dat ik in een stort Ahren.'

'Volgens mij weet je al waarom ik springlevend binnen kwam wandelen. Je houd het alleen achter voor jezelf. Je bent bang dat je het fout hebt. Maar je hebt het juist.'

Dit woorden verklaarde het meeste.
Hij had gelijk. En dat durfde ik eindelijk toe te geven.

'Waarom denk je dat ik deze vreemde dingen al jaren van me weg probeer te houden.'

'Om je volk te beschermen tegen de dood?' Ik wist dat ik fout zat. Maar ik wilde het alleen uit zijn mond horen.

'Omdat deze dingen me veranderen.' Bekende hij toen. 'Ze zuigen zich aan me vast en zullen nooit meer van me afkomen. Ze maken me sterker sneller beter dan wat dan ook. En jij weet het. Omdat jij precies het zelfde mee maakt. Want dat komt omdat we het zelfde zijn.'

'Wat bedoel je?'

'Denk je echt dat deze wezens zo op de wereld zijn gekomen Luna? Ze waren vroeger net zoals ons. En allemaal hebben ze deze wrede wereld ontdekt.
Het zijn wezens uit de hel. Net als ik Luna. En Net als jij. We komen allemaal van dezelfde bron.'

'Ik snap het niet.' Dat deed ik wel.
Ik snapte het zo goed als mezelf. Al wist ik niet meer goed wie ik zelf was.

'Dat doe je wel.' Ahren keek me niet eens aan. Net als mij. 'De vader van wie jij denkt dat het je vader was. Is nooit je vader geweest. Jou vader is de hel.'

Nieuw deel!!
Begint het eindelijk een beetje duidelijk te worden allemaal? Ik hoop het maar!!
Sorry voor het hele korte deel. Maar ik vond dit wel een mooi moment om te stoppen.. Whahah