Epiloog

316 26 1
                                    

De kras in de muur die ik kerfde met mijn langzaamaan lang wordende nagels maakte duidelijk dat ik een maand in de kelders zat.
Met elke dag 1 enkele hap frisse lucht wanneer mijn dagelijkse gesprek met mijn vader gevoerd werd.

Ik was in de tijd dat ik hier zat achter veel dingen gekomen.
De monsters hier leken helemaal niet zo slecht en eng te zijn als ik gedacht had.
Ze konden zelfs nog aardig zijn.
En ook was ik erachter gekomen dat Ahren het fout had.
Ik zat hier 1 maand. En nog steeds was er geen enkele vorm van verandering in mijn lichaam.
Ik wist dat mijn tijd hier niet snel gedaan zou zijn. En stilaan begon ik de bovenwereld echt te missen.
Maar ik stak de schuld op Ahren.
Omdat hij me verteld had dat ik mijn hart moest volgen.
En dat was geen goed idee geweest.

Mijn ogen begonnen stilaan terug gewend te worden aan het donkere licht van de stinkende kelder.
Ik brak. Maar nu echt. Letterlijk. Van pijn. Echte pijn. Mijn armen en benen leken het niet aan te kunnen om zolang in de hel te leven.
En ik ook niet.
Het deed pijn. Door de foute ademhaling. En het foute bewegen.
Ik had van hem gehoord dat het me pijn ging doen om zolang hier te zitten.
Voor hij me voor de eerste keer mijn nieuwe verblijf liet zien.
En nu zat ik hier.
Precies 34 dagen.

Met een ruk kwam ik overeind uit het harde stalen bed. En mijn blik vloog naar de deur van de kelder.
En voor de 34ste keer werd hij geopend. En werd ik bevrijdt voor een nieuw gesprek zonder woorden.
Maar wel met pijn.

Tadaaaaaa! Gedaan met boek drie!!
Boek vier word gepubliceerd ooop... hier komt de datum dus je let beter op!
VRIJDAG 7 APRIL 2017
daar heb je hem.
Dus eigenlijk wanneer ik bijna naar Egypte vertrek. Yess bye bye!!! Xxx veeel veeel veeel liefde van Anthe

Different wolf {the last 3} = voltooid ✔️Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu