Different wolf {the last 3} = voltooid ✔️

1

Ik blikte op de eikenhouten deur van mijn kamer.. mijn kamer... nee, de kamer waar ik in verbleef.
Mijn adem stokte in mijn keel en ik bleef als aan de grond genageld staan toen Milo er naar toe begon te stappen.

Ik kon het niet geloven.
Ik kon niet geloven dat Isabels roedel zich aan die van Ahren had aangesloten.
Ergens ook wel.. het zou nooit verkeerd zijn om versterking te hebben..
Isabel wilde alleen komen als Ahren zou ophouden met het slagen van zijn roedel leden. En als de twee samen konden werken, en samen over hun volk konden regeren..

Milo was me die dag uit de kelder komen halen. Hij vertelde me dat ze waren aangekomen met hun groep. Die dag had ik nog niet uit de vreselijke kelder gemogen. Een week daarna pas.
Na het bezoek van Milo had ik ook geen  gegil en geschreeuw van andere mensen gehoord. Dat verbaasde me.
En het deed me ook goed.
Zo kwam ik op adem en kon ik alles laten zakken.
De dag dat ik uit de vreselijke en stinkende cel mocht was Milo me komen halen. Samen met Isabel.
Ik had het jammer gevonden Raven niet bij ze te zien. Het had me zeer gedaan.
En nu stond ik hier.
Met de rode trui en joggingbroek die nog steeds stonken naar de riool en de cel.
Mijn haar zat vol met klitten en er waren vegen over mijn hele huid te bekennen.
Maar het maakte me niet uit. Niet nu ik voor die deur stond waar ik mijn dagen in had doorgebracht.. en het nu alweer zou doen.
Milo had me onderweg uit de cellen verteld wat er aan het gebeuren was.
Ik had hem zelf gesmeekt me niet terug naar die verdoemde kamer te brengen.
Ik had ook gezegd dat we hier weg moesten gaan. Dat we niet hier moesten blijven maar naar de roedel moesten gaan waarvan Isabel zei waar we heen gingen.
Maar Milo zei dat het allemaal niet zo makkelijk was. Dat geloofde ik best. Ahren maakte het nooit gemakkelijk. En dat wist ik nu.
Ik verplaatste een voet over het grote bordeaux rode tapijt dat over heel de vloer van de gang gelegd was en slikte.

'Luna?' Vroeg Milo. 'Kom je nog.'

Ik knikte en staarde naar mijn voeten toen ik op de deur afliep.
Milo hielt me vast met zijn blik en fronste af en toe.
Toen hij de deur opende deinsde ik verschrikt terug achteruit. En zeker toen ik het bed zag.
De lakens lagen rommelig over elkaar.
Ze lagen beter gezegd, nog steeds het zelfde als toen ik ze had achtergelaten. Alsof ik nooit weg was gegaan.
Er was niks verplaatst.
Een leeg gedronken glas stond op het nachtkastje aan de linkerzijde van mijn bed. En ik kon me nog precies herinneren wanneer ik het daar neer had gezet.
Ik stapte over de drempel toen er een rilling over me heen liep.
En toen pas merkte ik op wat er wel was verandert in de kamer.
Iets waarvan ik een frons slaakte.
Ik draaide me verbaasd om naar Milo, maar merkte toen pas dat hij al verdwenen was. En dat de deur dicht was getrokken.
Een rilling ging over me heen toen ik op de deur afliep. Eerst dacht ik dat hij op slot zou zitten maar ik was blij te zien dat dit niet het geval was.

Toen ik me terug omdraaide viel mijn blik meteen weer op de nieuw neergelegde dingen.
In staarde recht naar alles wat niet van mijn kamer in het district naar hier was verplaatst.
En dat bestond uit weinig.
Enkel mijn computer, opladers, en gsm.

----

Het eerste wat ik deed toen ik het zag was er op aflopen. Ik greep mijn mobiel vast en verwachtte dat hij niet opgeladen was, maar dat was hij wel.
Toen ik naar mijn berichten keek merkte ik er zo een honderden en ook gemiste telefoongesprekken op. En voor ik het wist tikte ik op het nummer van mijn moeder om vervolgens mijn gsm tegen mijn oor te plakken.

Nieuw deeeel.. denk je dat Luna's moeder zal opnemen? Xx een beetje een droog begin maar.. shhhh