Το Χριστινακι

μερος 14

Γιατι ομως; αρχιζει να με παραξενεύει αυτη η αντίδραση της, τοσο πολυ δηλαδή θελει να ειμαι με τον Στέφανο; τι στο καλο.. "εμμ ναι οκ, τι θες να με ρωτησεις;" ειπε με ενα περιεργο άδειο βλέμμα.." τι σημαίνει αυτο που νιώθω για την Ελινα;, ειναι ενας απλος ενθουσιασμός επειδή ειναι τοσο πανέμορφη και καλή; ή....τι ειναι;" ειπα εγω μπερδεμενα..πηρε μια βαθια ανασα "τι ακριβως νιώθεις εξήγησε μου λιγο φιλεναδα" μου ειπε με ενα χαμογελο, αρχισα  να ντρέπομαι, τα μαγουλα μου πηραν φωτιά, εκανα μια κίνηση να δω αν ειμαι ζεστη ή   αν ειναι ιδεα μου..καίγομαι "χαχαχαχαχα...ρε ηρεμισε γιατι ντραπηκες τοσο;!" Ειπε και παλι ξέσπασε σε γελια, έπιανε την κοιλιά της, λογικα της ποναει απο τα γέλια "ρεεε μη γελάς, πρωτη φορα λεω κατι τετοιο σε σενα, σταμαατα.." ειπα για πλακα και καλα θυμωσα, αυτη συνέχισε να γελάει αλλα πιο χαλαρα "ουυφ ουυφ, χαχ...νταξει σταματαω.." και γελασε πνιχτα, γελασα και γω μαζι της..περασε η ωρα ηταν ηδη βράδυ, μου έλυσε ολες τις απορίες, μου εδωσε καλες συμβουλές  αφου ξεφύγαμε απο την κουβεντα για την Ελινα και μιλαγαμε για ασχετα θέματα χτυπησε το κινητο μου και ηταν ενας άγνωστος αριθμος, καμια πλακα θα ειναι σκέφτηκα και δεν απαντησα...μετα απο λιγο ξανα χτυπαει το κινητο μου δεν εχουν σταματήσει γαμωτο..ο Στέφανος.. αυτος έλειπε τωρα.."ναι" ειπα ξερα "ελα Χριστίνα, πως εισαι;" με ρωτησε "καλα ειμαι Στεφανε, ηθελες κατι ή απλα πηρες;" "πηρα να δω τι κανεις και να σου πω οτι η Ελινα με πηρε και μου ειπε να σου πω να περασεις αυριο απο το νοσοκομείο για κατι τελευταίες εξετάσεις που πρεπει να κανεις!" εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου, θα την ξανα δω, γιατι δεν πηρε εμενα και πηρε αυτον; "αα ενταξει και γιατι πηρε εσενα και δεν πηρε εμενα;" ρωτησα και παριστανα την χαλαρη "σε πηρε αλλα δεν απάντησες απ'οτι καταλαβα" ποτε με πηρε ρε παιδια; δεν ειδα καμια κλήση..εκτος..αυτη ηταν ο αγνωστος αριθμος που με έπαιρνε προηγουμένως, ναι, ναι αυτη ηταν θεε μου ποσο άχρηστη παιζει να ειμαι..χτυπαω επίμονα το κεφάλι μου "Χριστινα εισαι εκει;" ειπε και με διέκοψε ο Στέφανος "ναι ελα Στεφανε εκανα κατι..τελος παντων ενταξει θα περασω αυριο απο το νοσοκομείο, ευχαριστώ που πηρες" ειπα ελπίζοντας να κλεισουμε "Χριστινα..." ειπε διστακτικά "πες μου" απάντησα και στριφωγυρισα τα ματια μου ξέροντας ηδη οτι θα πει κατι για εμας! "Θες να ερθεις σε μενα αυριο;" απαντησε αποφασιστικά..τι να του οω τωρα..ξερω πολυ καλα που θα καταλήξουμε αν παω αυριο απο κει..αλλα δεν μπορω να το παρατήσω ετσι το θεμα χωρις καμια εξήγηση, κατι οτιδήποτε.."εεμ ναι ενταξει, να ερθω γιατι οχι.." ειπα και ξεφυσιξα "Ωραια θα σε περιμένω, καληνύχτα" ειπε και καταλαβα απο τον τροπο ομιλίας του οτι ειχε ενα χαμογελο μέχρι τα αυτιά "καληνύχτα τα λεμε αυριο" ειπα και η κληση τερματιστηκε..η Μαρίνα αποκοιμηθηκε στον καναπε, σιγα μην μπορέσω να την κουβαλησω μεχρι πανω.. θα την αφησω εδω δεν πειράζει..εσβησα τα μεγαλα φωτα και αναψα τον κρυφο φωτισμό που εχει το σπιτι..ειναι πολυ ωραια η ατμόσφαιρα..βγηκα εξω να παρω καθαρο αερα, το εχω ανάγκη..εβγαλα το κινητο απο την τσεπη μου και μπηκα στις εισερχομενες κλησεις, ο αριθμος της δεύτερος..τον αποθήκευσα στις επαφες μου, εκατσα σε μια απο τις ξύλινες μεγάλες καρέκλες που εχουμε εξω και μάζεψε τα ποδια μου πανω, τα πηρα αγκαλια και χάζευα τον αριθμο της και χαιδεψα την οθόνη, πατηθηκε η κληση, γουρλωσα τα ματια μου και αρχισα να τρέμω η καρδια μου αρχισε να χτυπαει βαριά και γρήγορα, εμεινα κοιτώντας το κινητο χωρίς να ξερω τι να κανω.."Ελα χριστινακι" παγωσα κατευθείαν και τα μαγουλα μου πηραν φωτια και σίγουρα θα εγιναν κατα κόκκινα, τι σκατα..γιατι κανω ετσι;