Το Χριστινακι

μερος 48

"Τι εχω και με κοιτάς ετσι;" ρώτησε γελώντας

"Τίποτα" της είπα απότομα

"Σίγουρα" είπε και εκείνη και ανασηκωσε τα φρύδια της

"Για πες λοιπόν, τι σε φέρνει εδω;" αποκρίθηκε πάλι

"Χάθηκα"

"Μμ και νόμιζα οτι το έσκασες απο το σπίτι σου γιατι δεν σε άφησαν οι γονείς σου να βγεις" ειπε γελώντας

Τελικα μαλακισμενο ειναι, τα παίρνω πίσω τα προηγούμενα

Γέλασα και γω χωρίς την αίσθηση του χιούμορ όμως

Κάπως ειρωνικά.

"Αλήθεια τι θα κάνουν μολις ανακαλύψουν οτι η μικρούλα τους δεν ειναι στο ροζουλι δωματιακι της;" ξανα είπε τρομοκρατημένη και καλά

Κοπάνησα την παλάμη μου στο ξύλινο μπάρ και την κοίταξα μισητά

"Λοιπόν, δεσποινίς Άννα μας, αν εξαιρέσεις το γεγονός οτι ο πατέρας μου πέθανε μερικές βδομάδες πρίν και η μανα μου ειναι μια τσουλάρα που του τρώει τα λεφτά σε αλλη χώρα με γκόμενους και δεν δίνει δεκάρα για εμενα, ε νομίζω θα πανικοβληθούν που δεν θα με βρουν στο ροζουλι δωματιάκι μου"

Το βλέμμα της σοβάρεψε και κοίταξε αμήχανα πέρα δώθε

Σήκωσα το ποτήρι μου και επανέλαβα την κίνηση που ειχα κανει πριν χαμογελώντας ολοφάνερα ψεύτικα

Πηρε ενα μπουκάλι γέμισε το ποτήρι μου και το άφησε δίπλα

Πηρε αλλο ενα ποτήρι και το γέμισε και αυτό.

Το ήπιε ολο μονορούφι

Μόρφασε απο το κάψιμο που της άφησε

"Ειπα μαλακια, συγγνώμη"

Με κοίταξε

Έσφιξα τα δόντια μου και σε δευτερόλεπτα ήπια ολο το υγρό απο το ποτήρι μου

Έπιασε το χερι μου απότομα και δυνατά

"Συγγνώμη, αλήθεια" ξανα ειπε

Τράβηξα το χέρι μου απο την λαβή της

"Ναι" απάντησα απαξιωτικά

Σηκώθηκα απο το σκαμπό, εκανα μερικά βήματα και βγήκα απο εκει.

Ενα- δυο λεπτα αργότερα άνοιξε απότομα η πόρτα του μαγαζιού και ξεπρόβαλε απο μεσα η Άννα.