Το Χριστινακι

μερος 47

Έφτασα σπίτι.

Να μπω;

Να μην μπω;

Θα με βομβαρδίσει με ερωτήσεις η άλλη και δεν μπορώ.

Εχω αρκετά νεύρα.

Μπαίνω.

Δεν βλέπω την Μαρίνα και αρχίζω να χαίρομαι ιδιαίτερα.

Έχει γούστο να έφυγε..

"Που είσαι ρε μαλακα, σε εχω πάρει εκατό τηλέφωνα και δεν απαντάς, που σκατα ήσουν; τον είδες; τι του είπες; τι του έκανες; τι σου είπε; δεν πιστεύω να έκανες καμιά μαλακια; αντε λεγε εχω τρελαθεί να πούμε εδω" τσιριζε κουνώντας τα χέρια της απο δω και απο κει ξεπροβάλωντας απο τον πάνω όροφο

Σιγά που θα έφευγε.

"Αχ σκάσε με τις ερωτήσεις και δε μπορω!" Φώναξα λιγάκι

Με κοίταξε και σουφρωσε τα χείλια της θυμωμένα τάχα

"Τίποτα δεν έγινε, πηγα στου Στέφανου, ηταν εκει μ-"

οχι δεν θα της το πω, δεν θα της πω οτι ηταν μια ξεκωλιαρα διπλα του, οχι.

"Ηταν εκει μαζί, εε και μετα του φώναξα και τον χτύπησα ελάχιστα και μετα αυτος μου φώναζε επειδη και καλα δεν καταλάβαινε τι έλεγα, πφστ μαλακιες, ε εμένα με εκνεύριζε, του φώναζα παλι, γίναμε λιγάκι κωλοχανείο, μμ μετα μας χώρισε ο Στέφανος και μετα σαν ορίτζιναλ αρσενικό που ειναι.. έφυγε. Αυτα." Της εξήγησα οσο πιο συνοπτικά μπόρεσα  και στριφογύρισα τα μάτια μου

Άντε! Πρωί πρωί κατάφεραν και με σύγχυσαν.

"Τον χτύπησες;" ρώτησε με μια δόση έκπληξης και εκνευρισμού

"Ναι;;" απάντησα και ακούστηκε σαν ερώτηση

"Μαλακα! Πας καλα;" ρώτησε ουρλιάζοντας

Μπα.

"Μια χαρά, εσυ;" χαμογέλασα ειρωνικά

"Τωρα θα νομίζει οτι σε έστειλα εγω και οτι τον παρακαλάω κιόλας, πωω, τι πηγες και έκανες ρε Χριστίνα έλεος, γαμω τις αντιδράσεις σου γαμω, αυτο μας έλειπε τώρα, να νομίζει πως τρέχω απο πίσω του, Χρις τι θα κάνω; πως θα την παλέψω; κ-και τ-τι θα πω στους δικούς μου; και πως θα το πάρουν; και γω τι; απο τα είκοσι μου θα γίνω μάνα; αφου ειμαι άχρηστη πως θα μεγαλώσει το μωρό; και τι θα του πω για τον πατέρα του; εε; μπορεις να μου πεις; καταστράφηκα Χριστίνα το καταλαβαίνεις; και εσυ θα το βαφτίσεις ετσι; και τι ονομα θα του δώσουμε; ΧΡΙΣΤΈ ΜΟΥ ΧΡΙΣΤΊΝΑ Κ-ΚΑΙ ΑΝ Π-ΠΕΘΑΝΩ ΣΤΗΝ ΓΕΝΝΑ;"