Το Χριστινακι

μερος 28

Εκανα το μπανιο μου και βγηκα στο δωματιο..θυμήθηκα οτι εχω να παω να παρω τα αποτελέσματα των εξετάσεων απο την Ελινα και απευθείας μου ηρθε στο μυαλο η χθεσινοβραδυνη ατακα της "σε θεωρώ φιλη μου.." α ρε Χριστίνα, χαραμιζεσαι σκέφτηκα..φορεσα ενα αθλητικο σορτσακι με ενα κορμακι και κατι ασπρα air max που ειχα επιασα το μαλλι μου σε εναν πιο νορμάλ κότσο και πηγα κατω, εκει ηταν ο Στεφανος που μαγειρευε..βασικα πρωινο έφτιαχνε αλλα κατι ειχε βαλει και στον φούρνο να ψήνεται "βαλε καφε" του ειπα σαν να τον διαταζω αλλα για πλακα και εκεινος απαντησε "μαλιστα κυρια" και παριστανε φιλιππινεζα μου..περασε λιγη ωρα καναμε και λέγαμε κατι βλακειες..με ανάγκασε να φαω κιολας, προσπαθουσα να τον αναγκασω κι εγω να φαει, αλλα δεν καταφερα τιποτα.."ε θελω το αυτοκίνητο για λιγο να παω να παρω τα αποτελέσματα των εξετάσεων" ειπα πίνοντας καφε "ναι νταξει" ειπε και μου εβαλε στο στομα λιγο απο το κέικ που ειχε φτιάξει..πηρα κινητο κλειδια και τσαντα και βγηκα απο το σπιτι, πηγα στο αμαξι μπηκα μεσα, πεταξα πίσω την τσαντα, εβαλα το κινητο σε μια θήκη που ειχε πανω απο το ραδιόφωνο και ξεκίνησα..

.......................

Εφτασα στο νοσοκομείο, μπηκα μεσα και πηγα προς το ασανσερ αλλα ειχε παρα πολυ κόσμο και ετσι πηγα απο τις σκαλες..τι γινεται σημερα ρε φιλε πολυς κόσμος..ανεβηκα τις σκαλες και εφτασα στον 4ο οπου ηταν το γραφειο της..οσο περπατουσα εκεινον τον τεράστιο διαδρομο για να παω στο γραφειο της ειχα χαθει λιγο στις σκεψεις μου..*ντουπ* βλεπω μια συνπαθητικη κοπελα μπροστά μου "Γαμω το κερατο μου δεν βλ...ωχχ χιλια συγ-γνώμη" ειπε και με κοιτουσε εκπληκτη "δεν πειραζει" της ειπα ξερα "εισαι καλα;" με ρωτησε εκεινη "ναι κοριτσι μου μια χαρα ειμαι, ασε με και βιάζομαι" της ειπα νευριασμενη και εφυγα..ελα παναγια μου στραβομαρα εχουν ολοι σημερα, εφτασα στο γραφειο της, δεν ηταν μεσα αλλα εγω μπηκα και την περιμενα..εκατσα στην καρεκλα και χάζευα στο κινητο..ακουσα την πορτα σηκωθηκα ορθια και της ειπα "φιλη μου" ειρωνικα βέβαια "ωπ καλως την" ειπε με ενα πλατύ χαμογελο "ηρθα για τα αποτελέσματα" "γιατι οταν με λες φίλη σου εχω την αίσθηση ότι με δουλεύεις;" ξανα πηρε τον λογο με καχυποπτο τονο "τι λες καλε ιδεα σου" απαντησα παλι ειρωνικα "μμ τέλος πάντων" ειπε και εκατσε στο γραφείο της ψάχνοντας κατι, "για να δουμε.." ειπε και σουφρωσε τα χειλια της.."εδω ειμαστε, λοιπόν κυρια Χριστίνα, έχεις αρκετα χαμηλό σίδηρο..και τωρα καταλαβαίνω απο που πηγαζουν αυτες οι λιποθυμιες.." ειπε και με κοιταξε με ενα επιστημονικο βλέμμα.."αα τελεια" της απαντησα και γω και συμπληρωσα "και τι θα κανουμε τωρα;".."τωρα θα σου δωσω να πίνεις συμπληρωμα σιδήρου μεχρι να ρυθμιστεί απο τον οργανισμό σου".."αα εντάξει" μου εγραψε κατι σε ενα χαρτι και μου ειπε "θα πας στο φαρμακείο και θα παρεις αυτα, θα σου γραψουν εκει ποτε θα τα πινεις ενταξει;" "ενταξει γιατρε" ειπα και της εκλεισα το ματι, σηκωθηκα πηρα τους φακελους και βγηκα απο κει..κατεβηκα τις σκαλες και βγηκα εξω απο το νοσοκομείο, εκει ειδα την κοπελα που συγκρουστικα προηγουμένως, ηταν διπλα απο εναν θαμνο και απ'οτι καταλαβα δεν πρεπει να ηταν και στα καλα της..αισθάνθηκα ασχημα που της μίλησα τοσο απαισια και αποφασισα να την πλησιασω και να της ζητησω μια συγγνώμη..την πλησιασα "εεμ..συγγνώμη για πριν" της ειπα αμηχανα με κοιταξε σαν να χάρηκε ενα πραγμα "δεν πειραζει" απαντησε "εισαι καλα;" την ρωτησα προσπαθώντας να επανορθωσω για την ομιλια μου.."εε εχω υπαρξει και καλυτερα" μου ειπε "μμ να τολμησω να ρωτήσω τι επαθες; ή παραπαει;" "εεμ τιποτα αστο, ειναι μεγαλη ιστορια" απαντησε και ηταν σαν να προσπάθησε να το αποφύγει "ενταξει καταλαβαίνω" της ειπα ευγενικά και συμπληρωσα "να πηγαινω εγω.." της χαμογελασα και εκανα να φυγω "περιμενε" ειπε φωναζοντας, γυρισα και την κοιταξα χωρις να πω κατι, απλως πηρε μια έκφραση το προσωπο μου.."πως σε λενε;" ρωτησε..γελασα και της απαντησα "Χριστινα" και συνέχισα την πορεια μου προς το αυτοκίνητο "Χαρηκα πολυ Χριστίνα" ειπε οσο πιο δυνατά μπορούσε..