Το Χριστινακι

μερος 44

Θα την κανω να ζηλεψει απιστευτα, μετα θα την κανω να νομιζει πως ειναι ολα καλα και στο τελος θα της την φερω, θα  την κανω να νιωσει οπως ενιωσα και εγω!! 

''τι εννοεις λιγη εξασκηση θελει ακομα;'' ειπε εκεινη με εκπληξη στην φωνη της

''να σου πω.. δεν παμε πισω; θα μας ψαχνει σιγουρα η Μαριλενα..'' απαντησα προσπαθώντας να αποφυγω το θεμα για ξεκαρφωμα 

''Χριστινα, μην μου αλλαζεις εμενα θεμα, πες μου! προχώρησες με την.. αδερφη μου;'' 

''τι σε νοιαζει ρε Ελινα εσενα;'' ειπα φωνάζοντας λιγο

''καταρχην σταματα να φωναζεις και κατα δευτερων με νοιαζει Χριστινα γιατι δεν θελω να.. να.. πφφ αστο, ας γυρίσουμε καλυτερα..'' απαντησε και εβαλε μπρος το αμαξι, δεν το συνέχισα εκατσα απλα χωρις να πω λεξη, δεν θα κανω τιποτα, δεν θελω ουτε να ξανα ασχοληθώ μαζι της, καμια εκδικηση, τιποτα, ειναι τοσο δειλη, δεν τολμαει ουτε να μιλησει, να πει οτι εχει να πει μεχρι τελους! χωρις ντροπες, χωρις υπεκφυγες, δεν αξιζει.. εν παση περιπτωση ειναι χασιμο χρονου να προσπαθεις για κατι που δεν εχει νοημα, εγω και αυτη δεν προκειται να ειμαστε ποτε μαζι, οποτε σταματαω εδω! το κεφαλαιο 'Ελινα' εκλεισε για εμενα..

..............................

Φτασαμε, ειμαστε λιγο πιο πισω απο το κλαμπ και παλι σιωπή, σε ολη την διαδρομή δεν ανταλλάξαμε κουβέντα, τίποτα απολύτως..περιμενω να βγει απο το αμαξι πρωτη αλλα δεν κανει καμία κίνηση
"Παμε;" της λεω κοφτα
"Εσυ πας, εγω παω σπιτι μου" ειπε χωρις να μου ρίξει βλέμμα
"Τι εννοεις; γιατι πας σπιτι;"
"Δεν μπορω να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με σενα Χριστινα δεν το καταλαβαίνεις;! Και εδω που ειμαι μαζι σου με το ζορι καθομαι ήρεμη" ειπε αναστεναζοντας
"Γαμωτο σου Ελινα.." της ειπα και ξεροκαταπια φέρνοντας τα μαλλια μου σε μια μερια
"Τι;"
"Τι τι; τι το λες τωρα αυτο; γιατι; για ποιο λογο να το κανεις αυτο; αποφάσισε για μια φορα τι θες να κανεις και σταματα να με παιδευεις.. δεν βοηθας καθολου να τελειώσει οριστικά το πραγμα.."
"Θες να τελειώσει Χριστινα;" απάντησε και πλησίασε πιο κοντα μου, μα τι γίνεται τωρα; εχουμε σαλεψει τελείως; παίζουμε; τι στο καλο; η μυρωδιά της, τα ματια της, τα χείλια της, ειναι τοσο.. χριστε μου τι να κανω;.. πριν προλαβω να πω κατι, χάνεται απο κοντα μου και παίρνει την αρχικη της θεση, τα χερια στο τιμόνι και το αυτοκίνητο να εχει ξεκινήσει
"Τι κανεις; που πας;" την ρωταω ξαφνιασμενη, δεν απανταει, δεν ξαναρωταω κατι απλα καθομαι και κοιταω τους δρομους οι οποιοι μου ειναι παντελως άγνωστοι, δεν εχω ξανα περασει απο εδω ποτε νομίζω, η ταχύτητα αυξάνεται κατα πολυ.. δεν την εχω δει ποτε να οδηγαει ετσι.. τρελάθηκε;