Το Χριστινακι

μερος 23

Αρπαξα ενα και εβαλα να πιω λιγο νερο..αφησα το ποτηρι και βγηκα εξω..επιτελους τα βλέμματα τους δεν ειναι πανω μου..εκατσα στην καρεκλα και πριν βολευτω καλα εμφανίστηκε η Μαρίνα..με πλησίασε σταθηκε ορθια μπροστά μου και με κοιτουσε επίμονα..αυτο το πράγμα οταν μου το κανουν με εκνευριζει απίστευτα "εχω κατι και με κοιτας ετσι;" ειπα φανερωνοντας τον εκνευρισμο μου..αυτη εκατσε στα γονατα "συγγνώμη για πριν" ειπε με απολογιτικο βλέμμα και μου επιασε τα χερια "τι εγινε πριν;" της ειπα παριστανοντας οτι δεν θυμαμαι κατι κοιτώντας μακριά "που στην ειπα ετσι λεω..αλλα ρε Χριστίνα..ησουν εξαφανισμενη ολη μερα, γυρνας στις τέσσερις και το μονο που μας λες ειναι μην αρχίζετε ειμαι καλα;" μια σιωπή επικράτησε για μερικα δευτερόλεπτα "νταξει" της ειπα χωρις πολλα πολλα για να σταματήσει "Χριστινα, μην το κρατάς μεσα σου, κλαψε, φωναξε μονο μην σωπας" την κοιταξα με ενα ανεκφραστο προσωπο χωρις να μιλησω και γυρισα το βλέμμα μου στην αρχική του πορεία "Χριστινα.." ειπε έτοιμη να βαλει τα κλάματα "μμ;" απαντησα "ειμαστε εδω.." ειπε και πρόσθεσε "δεν μπορω.." σηκωθηκε, σηκωθηκα και εγω αλλα οι πορείες μας αλλαξαν καθως αυτη πηγε μεσα και εγω πηγα στα κάγκελα, βγηκε και ο Στεφανος μετα απο δυο λεπτα "Πως εισαι;" γυρισα και εκατσα παλι στην καρεκλα "υπεροχα" του απαντησα με μια ειρωνεία "Χριστινα, πραγματικα λυπάμαι παρα πολυ αλλα δεν μπορείς να το κανεις αυτο στον εαυτο σου, αν δεν σκέφτεσαι τους γυρω σου σκεψου τουλάχιστον τον εαυτο σου και την μανα σου" ΧΑΧΑΧΑΧ "χαχαχαχαχ Στεφανε..χαχαχα..να'σαι καλα με εκανες και γελασα" ειπα και σοβαρεψα, την μανα μου; τωρα ειναι που δεν πρόκειται να την σκεφτώ ουτε για μισο λεπτό "Χριστινα..σταματα να το κανεις αυτο..ολα ειναι μεσα στην ζωη και γίνονται για καποιο λογο.." ειπε κοιτώντας τα ματια μου "Στεφανε..καλα ειμαι" του ειπα και χαμογελασα οσο ποιο πολυ μπορούσα "Χριστινα οχι δεν εισαι καλα, δεν ειναι αντίδραση αυτο, συνελθε και πατα στα ποδια σου" "Στεφανε..ειπα είμαι καλα" ειπα πλέον  σοβαρά, με σήκωσε και με αγκαλιασε σφιχτά με φιλησε στο κεφαλι και χαιδεψε τα μαλλια μου, επιασε το προσωπο μου και μου χαμογελασε.. με εβαλε παλι στην καρεκλα και εκατσε στα γονατα "πηρε και η Ελινα πριν απο λιγο και ρώτησε τι εγινε σήμερα" ειπε ηρεμος "τελεια" ειπα και γω παλι με μια ειρωνεία "Χριστινα μου, πήγαινε να ξεκουραστεις και να κοιμηθεις εστω για λιγο" ειπα παρακαλωντας "ενταξει" του ειπα χωρις αντίδραση και σηκωθηκα, μπηκα μεσα και αρχισα να ανεβαίνω την σκαλα, εφτασα στο δωματιο μου και πηγα με φορα στο κρεβατι,  ξαπλωσα και σκεφτόμουν την σημερινή μερα..γύρισα πλευρό, το μαξιλάρι είχε βραχει λιγο απο τα δάκρυα..

.................................

Το φως του ηλιου τρυπουσε τα ματια μου..κοιταξα με δυσκολια το ρολοι που ηταν στον τοιχο και η ωρα ηταν τρεις..ειναι που δεν νυσταζα εγω..και τωρα η ρουτινα..μπανιο, βουρτσισμα δοντιών..αφου τελειωσα απο το μπανιο βγηκα και εφτιαξα τα μαλλια μου..τα ισιωσα λιγο γιατι ηταν φουντωτα και κατεβηκα κατω..ο Στέφανος καθοταν στον καναπε μονος.."καλημερα" ειπα ξερα και πηγα προς την κουζινα, αυτος πεταχτηκε απο τον καναπε και ηρθε προς εμενα "πως εισαι σημερα;" ειπε και με μεγαλη προσπάθεια χαμογελασε  "δεν με βλεπεις;" του απαντησα ξερα "Πηρε η Ελινα και ζήτησε να σε δει, δεν ξερει ακομα τιποτα δεν ηξερα αν θες να της μιλήσω εγω για αυτο και ετσι δεν το εκανα" ειπε και πηρε βαθια ανασα "δεν εχω ορεξη για να δω κανεναν, καλα εκανες και θα παω μια βολτα" ηταν τα μονα που ειπα και πηγα να φυγω, με αρπαξε απο τον αγκωνα "που θα πας;" ειπε με ενα επικρητικο βλέμμα "βολτα ειπα" και τραβηξα το χερι μου..