Το Χριστινακι

μερος 32

Φτασαμε στο αεροδρόμιο..μπηκαμε μεσα, πηγαμε για κατι τελευταια που επρεπε να γινουν με το εισιτήριο και περιμέναμε..ακουστηκε η φωνη απο τα μικρόφωνα που ελεγε "Παρακαλουνται οι επιβάτες για την πτηση 301 να προσελθου στην αίθουσα αναχώρησης 3" επιτέλους σκέφτηκα, σηκωθηκα απο την απαισια σιδερενια καρεκλα, έπιασα φιλικά το χερι του Στεφανου, χαμογελασα και γυρισα να φυγω, εκεινη την στιγμή με αρπαξε απο τον αγκωνα και με τραβηξε προς τα πανω του και με φιλησε..δεν το ζω αυτο ειπα απο μεσα μου, τραβήχτηκα ηρεμα και πριν προλαβω να μιλησω μου λεει "πιστευες οτι ετσι θα σε αφηνα;" και χαμογελασε, "παω.." απαντησα και απομακρυνθηκα..εφτασα στην αίθουσα πανω στην ωρα! Οι επιβάτες ηταν ηδη στην πορτα και πηγαιναν προς το αεροπλάνο, ετρεξα γρηγορα, εδωσα το εισιτήριο σε εναν αντρα, το τσεκαρε και πηγα στο αεροπλάνο...δεν ταξιδεύω πρωτη φορα οπότε μου ειναι τελείως ουδέτερη η κατάσταση, ούτε φοβάμαι..βρηκα την θεση μου, ευτυχώς καθόμουν στο παραθυρο..διπλα μου ηταν ενας αντρα και παραδιπλα μια γιαγια..."γαματα θα περάσουμε" ψελησα..βολευτηκα στην καρεκλα..ηταν πολυ βολική, μαλακη..εβαλα τα ακουστικά στα αυτια μου και γυρισα το κεφάλι μου προς το παράθυρο..ξεκίνησε το αεροπλάνο..οι ωρες περνούσαν γρήγορα..ηταν  δώδεκα η ωρα.. τι ωρα θα εφτανα; "συγγνώμη, σε ποση ωρα φτανουμε Αυστρία; μηπως ξέρετε;" ρωτησα τον αντρα που καθοταν διπλα μου "Σε περίπου δυο ωριτσες" ειπε και μου χαμογελασε ευγενικά.."ευχαριστώ" του ειπα και χαμογελασα αντίστοιχα, εβαλα το ακουστικό στο αυτι και συνέχισα να ακουω μουσικη..

........................

Νιώθω ενα σκουντηγμα στο μπρατσο μου, ανοιγω τα ματια μου, η μουσικη παιζει τερμα δυνατα στα αυτια μου, κατι μου λεει ο διπλανος εβγαλα το ακουστικό "παρακαλω;" ειπα με εναν τονο ειρωνειας στην φωνη μου "φτανουμε δεσποινις" ειπε εκείνος και κοιταξα το κινητο μου η ωρα ηταν τρεις παρα.."δοξα το θεο" ειπα και εκατσα κανονικα στην καρεκλα, προσγειωθηκαμε και επιτελους βγηκα εξω..Βιέννη..ομορφα ειναι, κανει και ποολυ κρυο..βλεπω ενα μαυρο τζιπ και εναν τυπο που κραταει ενα πινακακι και γραφει ΧΡΙΣΤΙΝΑ..πατέντα της μανας μου... τον πλησιασα με χαιρετησε, μου ανοιξε την πορτα εκατσα, εβαλε την βαλίτσα μου στο πορτμπαγκαζ, μπηκε μεσα και ξεκινήσαμε, "που παμε;" τον ρώτησα "στο ξενοδοχείο που μένει η μητερα σας κυρία"..παναγια μου εγω κυρια; τι λεει; "Χριστινα με λενε, μην ξανα ακουσω αυτο το κυρια" ειπα απαιτητικά "μα δεν μου επιτρέπεται κυρια" ειπε εκεινος απολογιτικα..καημένος ο άνθρωπος, σαν ρομπότ.."Χριστινα ειπα!!" του ειπα και τον κοιταξα, αυτος δεν πηρε τα ματια του στιγμή απο τον δρομο και ειπε "μαλιστα....Χριστινα"..βολευτηκα στην θεση μου με ενα ύφος νικητή, γελασε, καλος τυπακος ειναι..απορώ γιατι μερικοί τους φοβούνται κατι τέτοιους.."εσενα πως σε λενε;" τον ρώτησα "Δημήτρη" ειπε.."μμ μαλιστα, λοιπον χαρηκα Δημητρη" "παρομοίως κυρι, εε Χριστίνα" χαχαχα ξεσπασα σε γελια...

.....................

Φτασαμε στο ξενοδοχείο, παρεμπιπτόντως ειναι τεράστιο, γκρι με χρυση πορτα.. βγηκε ο Δημητρης απο το αμαξι και ετρεξε να μου ανοιξει.."μπορούσα και μονη" του ειπα κουνωντας το δάχτυλο, εκεινος γελασε και ταυτόχρονα εκλεισε την πορτα και πηγε να φερει την βαλιτσα μου "ευχαριστώ" του ειπα με ενα χαμογελο και ανεβηκα τις σκαλες, μπηκα, πηγα στην ρεσεψιον..μιλάνε αγγλικά..χτυπησε το τηλέφωνο τους το σηκωσε η κοπελιά που ηταν εκει και με κοιταξε.."follow me" ειπε και πηρε την βαλίτσα μου, μπηκαμε στο ασανσέρ, ανεβηκαμε στον 7ο, χτυπησε την πορτα, ανοιξε η μανα μου.."οου καρδια μου" ειπε με χαμόγελο και με αγκαλιασε..τι αγαπη θεε μου...μπηκα μεσα στο δωματιο..εντυπωσιακό τουλάχιστον.."πως ηταν η διαδρομή κοπελα μου;" με ρωτησε "μια χαρα" της απαντησα ξερα και αφεθηκα στο δερμάτινο καναπε που υπήρχε, "Σε μιάμιση ωρα περίπου ειναι η κηδεια του πατερα σου"..μιλαει με τετοια αδιαφορία.."ενταξει" της απαντησα, σηκωθηκα και πηγα στην κουζινα η οποια ηταν ενα με το σαλονι, ηπια ενα ποτήρι νερο και στηριχτηκα στο παγκο, "ποσο θα μεινεις;" με ρωτησε "τι εννοείς θα μεινω; μαζι δεν θα φυγουμε;" "αα ξεχασα να στο πω..αποφάσισα οτι δεν θα γυρισω στην Ελλάδα..θα εγκατασταθω μόνιμα εδω, εαν θες μπορεις φυσικα να ερθεις και συ"