Το Χριστινακι

μερος 22

Ηταν κατα μια εννοια μια ξένη..ποτε δεν μου ελεγε οτι με αγαπαει..ποτε δεν με επιασε να μου μιλησει..σαν μανα προς κορη..ΠΟΤΕ! Δεν μου εδειξε ποτε τρυφεροτητα..με άφηνε να μεγαλωνω σαν ενα σαπιο, ξερο δεντρο..χωρις την φροντίδα της, τα χαδια της, την ομιλία της..δεν λεω μου εφτανε η αγαπη του μπαμπα, αλλα ειναι αλλιως με την μαμα..ποτε δεν εχω νιώσει κατι για αυτην! Ποτε..ελεγε τα ψεύτικα τα σαγαπω της και νομιζε οτι τα έτρωγα..σπανια τα ελεγε βεβαια..αλλα τα έλεγε, εμεινα μονη μου τωρα.. ξαπλωσα στο γρασίδι και εβαλα τα χερια μου πισω απο το κεφαλι μου κοιτώντας πλεον τον ουρανο..καπου εκει πρεπει να ειναι και ο μπαμπας μου.. γιατι με αφησες μπαμπα; τωρα τι θα κανω; τα ματια μου ηταν τοσο υγρα που πλεον δεν ενιωθα πότε κυλουσαν τα δάκρυα..κοιταξα τα δέντρα γυρω μου τα οποια χορευαν περα δώθε απο το αερακι..δεν ένιωθα τιποτα..ουτε κρυο ουτε ζεστη..κοιτουσα χαμενα..και τωρα; έθεσα μια ερώτηση στον εαυτό μου, τωρα τι κανουμε Χριστίνα; πως συνεχίζουμε; θα παμε στην Αυστρία για την κηδεία, ολοι ξαφνικα θα λυπηθουν και θα κλαινε για τον θανατο του πατερα μου.. και μετα; θα γυρισουν ολοι στην ρουτινα τους, ευτυχισμένοι με τις οικογένειες τους, η μανα μου θα βρει κανα γκομενο να πηδιεται και να τρωει τα λεφτα του μπαμπα μου και εγω;..εγω θα γυρισω πισω κομματιασμενη αναπολωντας τα παλια..κλαιγοντας καθημερινά..βλέποντας εφιάλτες τις νυχτες, αν θα μπορεσω να ξανα κοιμηθω σαν άνθρωπος..προσπαθώντας να ξεχάσω..βασικα οχι να ξεχασω αλλα να συμβιβαστω με την απουσια του..ποναει η ψυχη μου! Γιατι μπαμπα; με αφησες μονη με ολα αυτα τα τέρατα! Ολοι θυματα των ιδιων τους των εαυτόν.. θεε μου.. δώσε μου δυναμη να μπορεσω να ανταπεξελθω στον πονο μου..ειμαι..χιλια κομμάτια..νιώθω τετοια θλίψη αλλα και ταυτόχρονα τετοιο μίσος για τα παντα και για ολους..δεν θελω να βλεπω κανεναν..ουτε την συμπονια κανενος..περασαν ωρες και αποφάσισα να παω σπιτι μου..σηκωθηκα σκουπισα τα ματια μου και ξεκίνησα να περπαταω προς το σπιτι....εφτασα, ειναι και το αμαξι του Στεφανου και του Νικου εδω..δεν θελω να μπω..πηρα μια βαθια ανασα και ανοιξα την πορτα..τα παιδια ειναι στον καναπε και μολις με βλεπουν τρεχουν προς το μερος μου, η Μαρινα εχει ελαφρώς κοκκινα ματια, προφανώς και θα εκλαιγε.."Χριστινα" ειπε με μια ανακουφισμενη φωνη και με αγκαλιασε σφυχτα το Μαρινακι..εβαλα το χερι μου πισω στην πλατη της χωρις καμια εκφραση στο προσωπο.."Χριστινα μου εισαι καλα;" ειπε ο Στέφανος.. ο Νικος δεν μιλαγε καθολου απλώς καθοταν στο μπράτσο του καναπε και κοιτουσε θλιμμενα.. "καλα ειμαι παιδια, δεν επαθα κατι, μην αρχιζετε" ειπα και με κοιταξαν και οι δυο "καλα την παλευεις καθολου; λείπεις ολη την ημέρα και γυρνας στις τέσσερις την νυχτα και το μονο που μας λες ειναι καλα ειμαι μην αρχίζετε;" ειπε φωναζοντας η Μαρίνα και αρχισε να κλαιει ο Στέφανος την τραβηξε απο τον αγκωνα και την εδωσε στον Νικο.."σειρα σου;" ειπα ειρωνικα "με πηρε η Ελινα και μου ειπε οτι το εσκασες απο το νοσοκομείο".."μμμ πλήρης αναφορά..μπραβο" και εκανα δυο παλαμακια "Σταματα την ειρωνεία, που πηγες;" ειπε ηρεμος "δεν νομιζω να σε αφορα αυτο, νομιζω ειναι αρκετο το οτι γυρισα σωα..και γενικά το οτι γυρισα.." γυρισε το κεφαλι του στον Νικο χωρις να πει τιποτα, εγω περιμένω, στεκομαι στην ιδια θέση.." και τωρα συγγνώμη αλλα θελω να παω να κανω ενα μπανιο" τον εσπρωξα και ανεβηκα χαλαρα την σκαλα..μπηκα στο δωματιο μου, πηρα το μπουρνουζι μου και μπηκα στο μπανιο..κοιταξα το χερι μου το οποιο ηταν λιγο μελανιασμενο στο μερος που ηταν η βελονα..ετσι πως την τραβηξα λογικο..μπηκα εκανα το μπανιο μου και βγηκα απο την ντουζιερα, φορώντας το μπουρνουζι μου, βγηκα και απο το μπανιο και πηγα προς την ντουλαπα μου..φορεσα ενα σορτσακι μαυρο αθλητικό και ενα μαυρο κοντομανικο μπλουζακι...χτενισα τα μακριά ξανθα μου μαλλια και κοιταχτηκα στον καθρεφτη..τα ματια μου βουρκωσαν..απο τους άλλους μπορεις να κρυφτεις Χριστίνα αλλά απο τον εαυτο σου..εβαλα λιγο αρωμα και κατεβηκα κατω..τα παιδια ηταν στο σαλονι..κατι ελεγαν αλλα μολις καταλαβαν οτι κατεβαίνω σταμάτησαν..του χαμογελαω, ψευτικα και πηγαινω στην κουζινα..δεν κατεβαίνει τίποτα κατω τι σκατα ηρθα να κανω εδω ειπα απο μεσα μου..